โอบรักถูกรับมาเลี้ยงจากสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าตั้งแต่อายุ 5 ขวบ จนกระทั่งอายุ 16 ปี พ่อบุญธรรมก็ได้จากไปด้วยโรคมะเร็ง ปล่อยให้เขาเผชิญชีวิตเพียงลำพัง เพราะแม่บุญธรรมนอกจากจะเกลียดเขาแล้วยังอยากให้เขาตายเพื่อจะได้รับมรดกเพียงผู้เดียว โอบรักมีทิวไผ่เป็นเพื่อนสนิทที่คอยช่วยเหลือและเป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ทั้งคู่รักกันมาก ยิ่งนานวันยิ่งเกิดความผูกพัน จนกระทั่งวันหนึ่งโอบรักได้รู้มาว่าทิวไผ่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว เขาเสียใจแต่ก็จะยอมปล่อยให้ทิวไผ่ไปมีความสุขกับคนที่รัก แต่ก่อนจะปล่อยมือเขาได้สารภาพ และคำสารภาพก็ได้เปลี่ยนความสัมพันธ์ของพวกเขาไปตลอดกาล....
ทิวไผ่ สถาปนิกหนุ่มหล่อ รูปร่างสูงมีเสน่ห์ ความสามารถหลากหลายอีกทั้งยังเป็นนักแข่งรถมอเตอร์ไซค์จ้าวความเร็ว ทั้งที่เป็นคนเย็นชาแต่เขากลับอ่อนไหวไปกับเพื่อนสนิทที่เขาคอยช่วยเหลือมาตลอดอย่างโอบรัก ทิวไผ่เปรียบเสมือนดอกเดซี่ที่อดทน บริสุทธิ์ ซื่อสัตย์และจงรักภักดี....
“ทำไมพักหลังมานี้โอบดูซึมๆ แล้วยังหลบหน้าไผ่ด้วย”
“เปล่า…ไม่ได้หลบหน้า แค่ไปทำงาน”
“มีอะไรก็พูดมาตรงๆ สิโอบ จะเก็บเอาไว้ทำไม ถ้าไม่คุยกันแล้วมัวแต่คิดไปเอง ทุกข์ใจเปล่าๆ นะ”
“ถ้าโอบพูดตรงๆ ไผ่จะยังเป็นเพื่อนกับโอบอยู่ไหม ถ้าโอบพูดในเรื่องที่อาจจะทำให้ไผ่รู้สึกอึดอัดใจ”
“พูดมาก่อนสิ” ทิวไผ่กระกดเบียร์อึกใหญ่ลงคอ สายตาจ้องมองไปที่โอบรัก
“เอ่อ….โอบคิดว่า…โอบกำลังชอบไผ่” พูดจบน้ำตาที่สุดจะกลั้นเอาไว้ก็ร่วงลงมา โอบรักเงยหน้าสบตากับทิวไผ่แล้วพูดต่อ “แต่ไผ่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว โอบเจ็บที่เห็นไผ่ให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่า อิจฉาเธอที่มีไผ่คอยใส่ใจเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ แล้วก็เสียใจที่ไผ่เลือกที่จะไปสารภาพรักวันนี้ทั้งที่เป็นวันเกิดของโอบ...."
Guest
