เมื่อคนที่ข้ารักและไว้ใจสองคนหักหลังข้า
แต่โชคชะตาให้โอกาสข้าแก้ไขชีวิตตัวเองใหม่
ความหวังที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขค่อยๆ เลือนหาย
ได้โปรดอย่าให้ข้าต้องกลายเป็นนางร้ายเลยนะ
.
.
.
“ไอริส ข้าไม่ได้นอกใจเจ้านะ เจ้ากำลังเข้าใจผิด” ออสตินเริ่มลนลานเสียงดัง
“งั้นท่านก็พูดมาสิว่าท่านรักข้า ท่านมีข้าเพียงคนเดียว” ไอริสพูดเสียงเย็น เสียงของเธอดังพอที่จะให้ชาวบ้านที่กำลังยืนมุงอยู่ได้ยิน
ออสตินเริ่มอึกอัก เหลือบตามองแอนนาด้วยความลำบากใจ เธอเองก็ดูตกใจกับคำพูดของไอริสเช่นกัน
“ข้า… ข้ามีเจ้าเพียงคนเดียว”
“ท่านยังไม่ได้บอกรักข้า” ไอริสย้ำ รอยยิ้มดุร้ายผุดขึ้นบนใบหน้า
ออสตินเหลือบมองหญิงสาวที่ยืนหน้านิ่วข้างตัว เขาไม่อยากบอกรักหญิงอื่นต่อหน้าคนรักของเขา แอนนากัดริมฝีปากตัวเองแน่นด้วยความโมโห ก่อนจะพยักหน้าให้ออสตินน้อยๆ
“ข้ารักเจ้า…” ออสตินพูดแทบจะเป็นเสียงกระซิบ
“ท่านพูดสิ่งใดกัน ข้าไม่ได้ยิน” ไอริสกระตุ้น
ออสตินขบกรามตัวเองจนใบหน้าบิดเบี้ยว สองมือกำหมัดแน่น
“ข้ารักเจ้าไอริส” เขาพูดเสียงดังจนเกิดเสียงฮือฮาขึ้นรอบๆ
“แหม ดีใจจังที่ในที่สุดข้าก็ได้ยินท่านบอกรักข้าเสียที” ไอริสยิ้มมุมปาก เดินเข้าไปกระซิบใกล้ร่างสูง “แต่น่าเสียดายที่มันสายไปแล้ว เพราะข้าจะถอนหมั้นกับท่าน ลอร์ดออสติน”
.
.
เรื่องนี้เหมือนจะแฟนตาซีแต่ก็...แฟนตาซีนิดๆ มีกลิ่นอายสืบสวนหน่อยๆ แต่พยายามจะเขียนออกมาเป็นนิยายรักค่ะ
และในเมื่อมันเป็นแนวยุโรปย้อนยุค คำพูดต่างๆ ก็จะโบราณหน่อย สรรพนาม หางเสียง คำลงท้ายต่างๆ ขึ้นอยู่กับความสนิทสนมของตัวละคร การใช้คำจะไม่เน้นคำราชาศัพท์มาก เน้นอรรถรสตามใจผู้เขียนค่ะ
ฝากกดถูกใจเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ^^
มี Ebook แล้วน๊า ฝากไปอุดหนุนกันได้นะคะ ^^
https://bit.ly/3d0MsUI
Guest
