“อ๊ะ อ๊ะ ความจริงเท่านั้นนะที่ผมอยากรู้” เขาส่ายทั้งหน้าและนิ้วมือใส่หน้าเธอเมื่อเธอเผยอริมฝีปากจะพูด
“ก็กำลังจะเล่าอยู่นี่ไงคะ ฉันรู้หรอกว่าติดค้างคำอธิบายกับพวกคุณที่ทำให้เดือดร้อนขนาดนี้” เธอค้อนเขาควับที่แสดงความไม่ไว้ใจตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มเล่า ความรู้สึกปลื้มในหน้าตาของเขาเริ่มลดลงทุกนาทีที่เธอกับเขาคุยกัน คนบ้าอะไรนิสัยตรงข้ามกับหน้าตาที่สุด
“ดี เอาทุกรายละเอียดตั้งแต่เริ่มต้นเลยนะ จะได้ไม่ต้องเดาว่ามันเกิดอะไรขึ้น” เขาสั่งอย่างคนเคยชินที่จะออกคำสั่งและจะไม่ยอมรับอย่างอื่นจากคนที่รอคำสั่งนอกจากต้องปฏิบัติตาม
“ค้า เจ้านาย เริ่มตั้งแต่ฉันเกิดเลยดีไหมคะ” เธอประชด แล้วก็อยากจะบ้าตายกับคำตอบที่ได้รับ
“แล้วจำได้ไหมล่ะ ถ้าจำได้ก็เล่ามา” เขารับมุกอย่างหมั่นเขี้ยวแม่คนตัวเล็กแว่นโตที่นั่งอยู่ข้างๆ จนอยากจับมาฟัดสักรอบ เขารู้ทันหรอกว่าเธอเลี่ยงไปเลี่ยงมาอยู่นี่เพราะยืดเวลาที่จะเล่าความจริง
“เริ่มจากที่ทำงานก็แล้วกันค่ะ” เธอยอมอ่อนข้อให้ และเมื่อเห็นเขาพยักหน้าเหมือนกับบอกว่าอนุญาตตามที่ขอ เธอก็ตัดสินใจที่จะพยายามเลิกหลงสเน่ห์พ่อเทพบุตรตาสวยคนนี้ทันที