ใจช้ำรัก

ช่วงสายในฤดูฝน หลังจากที่เมื่อคืนนั้น เม็ดฝนเทกระหน่ำลงมาทั้งคืน ทำให้เช้าวันใหม่อากาศสดชื่นแจ่มใจ เหล่าดอกไม้ต่างเบ่งบานต้อนรับวันใหม่ต่างจากหัวใจของคนมองที่เหี่ยวเฉา เหมือนขาดน้ำหล่อเลี้ยงมาแรมปี

"รีบหน่อย พี่มีธุระต่อ"

"ค่ะ"

มือหนาตวัดปลายปากกาลงบนใบหย่าอย่างไม่ต้องคิด ต่างจากร่างบางที่ยังคงกำปากกาในมือแน่น ศิพชรพลหันไปมองภรรยาที่อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเป็นอดีตภรรยา ด้วยสายตาที่หล่อนเองก็เดาไม่ถูกว่ามันสื่อความหมายไปทางไหน

"พี่มีธุระต่อนะหวา"

สิ้นประโยคนั้น ร่างบางก็จัดการตวัดปลายปากกาลงบนกระดาษแผ่นนั้น ก่อนจะรีบปาดน้ำตาออกก่อนที่มันจะหยดลงมาประจานความอ่อนแอให้ใครเห็น

ทะเบียนหย่าทั้งสองใบถูกเลื่อนมาตรงหน้าของคนทั้งคู่ พชรพลลุกขึ้นนยืนเต็มความสูง ก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นแปะกลางอกภาคภูมิก่อนจะเดินออกไป ด้านวริษฐาเองก็ยื่นมือไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นก่อนจะลุกเดินออกไปเช่นกัน

"ให้พี่ไปส่งนะหวา ไอ้เพชรมันคงจะกลับไปแล้ว"

"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณพี่ภูมิมากนะคะที่ช่วยมาเป็นธุระให้วันนี้"