(กำลังรีไรท์) ฝ่าบาท ไป๋กงกงตั้งครรภ์แล้วพ่ะย่ะค่ะ!! [จบ]

เราเริ่มเป็นสมาชิกของเว็บ น วันที่ 10/11/2014  

 จะขอผันตัวจากนักอ่านมาเป็นนักเขียนในวันที่ 14/02/2020 

[ที่เลือกวันนี้เพราะเป็นวันที่ฝึกงานวันสุดท้าย] 

แต่จะเริ่มต้นการเป็นนักเขียนไส้แห้งแล้วค่ะ จากการที่เอาแต่จมกับนิยายมานานมากพอสมควร อย่างน้อยฉันก็คิดว่า ฉันอาจจะมีความสามารถในการแบ่งปันความสุขของฉันให้คนอื่นได้บ้าง ในยุคเศรษฐกิจโควิด 19 แบบนี้ เด็กจบใหม่มากมายแบบฉันอยู่กันอย่างลำบากมากเลย ดังนั้น ฉันก็จะลองเอาสิ่งที่ชอบและทำได้ ลองสร้างความสุขให้กับตนเองและคนอื่นบ้าง 

แบบว่า อยากจะกล่าวขอโทษนักอ่านที่เคยติดตามมาสมัยก่อน ตอนนั้นเรายังเป็นเด็กมอปลายอยู่ แล้วแต่งนิยายลงเว็บนี้ เพื่อที่จะได้อย่างน้อยๆก็มีคนเข้ามาอ่าน แนะความคิดเห็นบ้าง แม้ว่าพระเอกเราจะโดนด่าเละก็ตาม ฮ่าๆๆๆ การที่พระเอกโดนด่าคือรู้สึกประสบความสำเร็จมาก แสดงว่านิยายที่เราแต่งผู้อ่านอินจัดนั่นเอง อิอิ แต่สุดท้ายตอนที่ตัดสินใจว่าจะรีไรท์เนื้อหาเรื่อง ปรับภาษา เพราะสมัยก่อนความคิดเรายังเด็ก พอได้เติบโตขึ้น เวลาย้อนกลับมาอ่านอีกที ได้แต่คิดว่า แต่งไปได้ยังไงวะ ไม่อิงโลกความจริงเอาสะเลย แต่ช่างเถอะค่ะ มันคือเรื่องที่แต่งขึ้นนี่นา ฮาาา  

 ช่วงเวลาที่กำลังจะรีไรท์แต่ละเรื่องนั้น กลายเป็นว่าเราต้องเรียนมหาลัย แล้วเราเรียนภาษาด้วย ซ้ำยังต้องไปเรียนแลกเปลี่ยนที่จีนอีก ช่วงเวลาทีคิดอยากจะแต่งนิยายลงเว็บ มันก็ถูกดึงไปใช้กับการเรียน ตลอดสี่ที่ผ่านมา แม้จะพอมีเวลาว่างเวลาพล๊อตเรื่องเจ๋งๆมันผุดขึ้นมา ถ้าคิดจะแต่งลงให้นักอ่านได้อ่าน แต่ตัวเราไม่มีเวลาไปพัฒนาเนื้อเรื่อง สุดท้ายมันก็คาราคาซัง ถ้าเป็นแบบนั้นเรารู้สึกผิดกับผู้อ่านมากๆเลย เลยคิดว่า อยากจะทำผลงานมันออกมาให้ดีๆ แล้วก็จบจริงๆ แล้วให้ผู้อ่านไม่ต้องค้างคาอีก แบบนี้มันจะดีกว่ามาก ไปๆมาๆ เวลาว่างที่มีอยู่ในมือจริงๆตอนนี้คือช่วงที่เราเรียนจบนั่นเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ 

 ใช่แล้วค่าาาาา เราเป็นเด็กจบใหม่ที่ว่างงานนั่นเองงงงง 

 มาดูประวัติการลงนิยายที่ห่วยแตกตลอดห้าปีที่ผ่านมาในโปรไฟล์ของตัวเองแล้วก็ต้องปวดใจ 

สุดท้ายด้วยชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป ความรู้ที่มากขึ้นก็ต้องมากับความรับผิดชอบและอายุที่มากขึ้นตามนั่นเอง ตัวเราจะมาทำเล่นๆก็ไม่ได้ ไหนๆก็เคยฝึกงานที่สำนักพิมพ์นิยายมาแล้ว ทำไมเราจะสร้างผลงานจริงๆจังๆสักเรื่องไม่ได้ละ เอาเป็นว่าจากนี้ไป ขอฝากเนื้อฝากตัวกับนักอ่านทุกท่านอย่างเป็นทางการด้วยนะคะ  

พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 

มาตรา 6 งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ ได้แก่งานสร้างสรรค์ประเภทวรรณกรรม นาฏกรรม ศิลปกรรม ดนตรีกรรม โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ สิ่งบันทึกเสียง งานแพร่เสียงแพร่ภาพ หรืองานอื่นใดในแผนกวรรณคดี แผนกวิทยาศาสตร์ หรือแผนกศิลปะ ของผู้สร้างสรรค์ไม่ว่างานดังกล่าวจะแสดงออกโดยวิธีหรือรูปแบบอย่างใด 

การคุ้มครองลิขสิทธิ์ไม่คลุมถึงความคิด หรือขั้นตอน กรรมวิธีหรือระบบ หรือวิธีใช้หรือทำงาน หรือแนวความคิด หลักการ การค้นพบ หรือทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ หรือคณิตศาสตร์ 

มาตรา 15 ภายใต้บังคับมาตรา 9 มาตรา 10 และมาตรา 14 เจ้าของลิขสิทธิ์ย่อมมีสิทธิแต่ผู้เดียวดังต่อไปนี้ 

(1) ทำซ้ำหรือดัดแปลง 

(2) เผยแพร่ต่อสาธารณชน 

(3) ให้เช่าต้นฉบับหรือสำเนางานโปรแกรมคอมพิวเตอร์ โสตทัศนวัสดุ ภาพยนตร์ และสิ่งบันทึกเสียง 

(4) ให้ประโยชน์อันเกิดจากลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น 

(5) อนุญาตให้ผู้อื่นใช้สิทธิตาม (1) (2) หรือ (3) โดยจะกำหนดเงื่อนไขอย่างใดหรือไม่ก็ได้ แต่เงื่อนไขดังกล่าวจะกำหนดในลักษณะที่เป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมไม่ได้ 

การพิจารณาว่าเงื่อนไขตามวรรคหนึ่ง (5) จะเป็นการจำกัดการแข่งขันโดยไม่เป็นธรรมหรือไม่ ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขที่กำหนดในกฎกระทรวงมาตรา 27 การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ โดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา 15 (5) ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้ 

(1) ทำซ้ำหรือดัดแปลง 

(2) เผยแพร่ต่อสาธารณชน 

มาตรา 69 ผู้ใดกระทำการละเมิดลิขสิทธิ์หรือสิทธิของนักแสดงตามมาตรา 27 มาตรา 28 มาตรา 29 มาตรา 30 หรือมาตรา 52 ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่สองหมื่นบาทถึงสองแสนบาท ถ้าการกระทำความผิดตามวรรคหนึ่งเป็นการกระทำเพื่อการค้า ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หกเดือนถึงสี่ปี หรือปรับตั้งแต่หนึ่งแสนบาทถึงแปดแสนบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ