ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่ผ่านพิธีแต่งงาน มีคนรู้จักมาร่วมอวยพร สุดท้ายแล้วเธอไม่ใช่เมียหลวง แต่เธอเป็นเมียน้อยอย่างไม่รู้ตัว เธอไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่เธอรัก พ่อของลูก จะเห็นเธอเป็นแค่ตัวแทนของใครอีกคน คนรักของเขาที่เฝ้ารอให้เธอกลับมา และเลือกเธอคนนั้นให้เป็นแม่ของลูก ส่วนเธอ ปรินดา ต่อให้เธอรักเขามากแค่ไหน เป็นภรรยาที่ดีให้กับเขามากแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ไม่เคยอยู่ในหัวใจของเขาสักครั้ง
"ที่พี่เสือไม่อยากให้ปรินท้อง เพราะปรินไม่ใช่ตัวเลือกที่จะเป็นแม่ของลูกพี่ใช่ไหมคะ พี่จึงหาข้ออ้างต่างๆที่ให้ปรินทานยาคุมกำเนิด ไม่ให้ปรินท้อง"ปรินดามองผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำกับเธอได้อย่างเลือดเย็นแบบนี้
"ใช่ ผู้หญิงที่พี่อยากให้เป็นแม่ของลูกคือแพรวพราวเท่านั้น ขอโทษนะปริน ขอโทษที่ที่หลอกลวงปรินมาโดยตลอด"พยัคฆ์เอ่ยขอโทษปรินดาอย่างรู้สึกผิด
"ขอโทษเหรอคะ ช่างเป็นคำพูดที่ทุเรศที่สุด กองคำขอโทษของพี่ไว้ตรงนั้นเถอะค่ะ เพราะว่าปรินไม่รับ ส่วนเรื่องของเราขอให้จบแค่นี้ สิ่งที่พี่ทำกับปรินเอาไว้ สักวันพี่จะต้องได้รับผลกรรมของตนเอง คนที่เสียใจที่สุดจะไม่ใช่ปริน แต่จะเป็นพี่ต่างหาก"ปรินดามองคนตรงหน้า เธอในตอนนี้ทั้งเกลียดและรักเขาในคราวเดียวกัน แต่เธอก็มีศักดิ์ศรีของตนเอง ไม่คิดเลยว่าวันที่รู้ว่าตัวเองตั้งท้องกลับเป็นวันที่เธอได้รู้ความจริงทั้งหมด นั่นคือสถานะเมียน้อย ตัวแทนของใครอีกคน
ลาก่อนรักเฮงซวย"ต่อจากนี้ไปเธอจะเป็นทั้งแม่และพ่อให้กับลูก ต้นไม้ใหญ่ที่เธอคิดว่าจะเป็นร่มเงา ปกป้องคุ้มครองเธอกับลูก แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่เลย ต้นไม้ใหญ่ไม่ใช่ของเธอกับลูก ดังนั้นเธอกับลูกจึงต้องเดินย่ำไปตามพื้นกรวดภายใต้พายุฝน มือทั้งสองข้างของเธอจะคอยบังฝน ป้องกันสิ่งอันตรายให้กับลูกเอง
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
Guest
