รักแรกในวันวาน

ความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่สำหรับฉันแล้วความรักไม่ได้สวยงามกับฉันเสมอไป

ครั้งหนึ่งฉันเคยได้พบรักกับผู้ชายคนหนึ่ง เมื่อครั้งที่ฉันเริ่มเข้าเรียนมัธยมต้น ณ โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก และเป็นวันแรกที่ฉันได้เจอกับเขา ซึ่งในวันนั้นเราจะต้องขึ้นรถประจำคันเดียวกันเพื่อไปโรงเรียน แต่ด้วยความที่เราทั้งสองคนก็ไม่รู้ว่าวันนั้นรถประจำจะไม่มารับเราทั้งคู่ แม่ของเขาจึงขับรถไปส่งพวกเราที่โรงเรียน หลังจากเปิดเรียนไปได้สักพักเราสองคนเริ่มสนิทกันมากขึ้น ทุกเช้าเราจะมารอรถประจำเพื่อไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน และด้วยความใกล้ชิดกันทำให้ฉันตกหลุมรักเขาโดยไม่รู้ตัวเลย

ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นคนนิสัยดี เรียนเก่ง ฐานะทางบ้านก็รวย ผิดกับฉันที่ตรงกันข้ามกับเขาเกือบทุกอย่าง ด้วยความใกล้ชิดกันมากขึ้น จนเพื่อนสนิทของเราเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ มันเลยทำให้ฉันรู้ว่านอกจากฉันจะตกหลุมรักเขาแล้ว เขาเองก็แอบมีใจให้ฉันเหมือนกัน เราจึงตัดสินใจลองคบกัน แต่ถ้าย้อนไปเมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมาการติดต่อกันระหว่างหนุ่มสาวคงไม่ใช่การใช้โทรศัพท์แน่นอน สมัยนั้นฉันจำได้ดีว่าเราเขียนจดหมายจีบกันไปมา ในทุกเช้าเขาจะมอบจดหมายและลูกอมหัวใจให้ฉัน และฉันก็จะคอยโต้ตอบจดหมายกลับให้เขา ตอนนั้นฉันรู้สึกมีความสุขมาก เพราะมันคือรักแรกของฉัน

หลังจากนั้นเราก็เริ่มคบกันจริงจังมากขึ้น เขาให้ความสำคัญกับฉันมาก ไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญอะไรก็ตามเขาจะมีของขวัญเซอร์ไพรส์ให้ฉันเสมอ แต่ด้วยฐานะทางบ้านของฉันไม่ค่อยดี ฉันจึงไม่ค่อยมีของขวัญมอบกลับให้เขา ในช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เราทั้งคู่จะไปเรียนพิเศษที่เดียวกัน แต่ด้วยความที่ตอนนั้นยังคงเป็นวัยรุ่นเราทั้งคู่จึงไม่ค่อยเข้าเรียนพิเศษ แต่กลับเอาเวลาไปเที่ยวเล่นอยู่ตามสวนสาธารณะ ห้าง และโรงหนัง ฉันยังจำได้ดีว่าหนังเรื่องแรกที่เราไปดูด้วยกัน คือ เรื่อง ซีซันส์เชนจ์ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย และหลังจากนั้นเราก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันในช่วงวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ตลอด จนกระทั่งทำให้ฉันต้องสูญเสียเพื่อนสนิทคนหนึ่งของฉันไป เพราะเพื่อนสนิทของฉันคนนี้คอยโทรตามให้ฉันไปเรียนพิเศษกับเขา ซึ่งตอนนั้นฉันไม่เคยสนใจเรียนเลย เพื่อนสนิทของฉันโกรธฉันมากและเลิกคบกับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยเพราะตอนนั้นคิดว่าแค่ว่าฉันมีความสุขที่ได้อยู่กับคนที่ฉันรัก

วัน เวลา ที่เราคบกันก็ผ่านมาเกือบ 3 ปี แล้ว เรากำลังจะเรียนจบชั้นมัธยมต้น ตอนนั้นทางบ้านของผู้ชายคนนั้นต้องการให้เขาไปเรียนต่อที่อื่น ตอนนั้นฉันรู้สึกเสียใจมาก ร้องไห้ ฟูมฟายหนักมากเพราะกลัวจะไม่ได้เจอเขาอีก แต่สุดท้ายหลังจากที่เขาไปสอบเพื่อเรียนต่อที่อื่นปรากฏว่าเขาสอบไม่ได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นเขาสอบไม่ได้จริงๆ หรือเขาตั้งใจเพื่อที่จะสอบไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนที่เรียนเก่งมาก แต่ฉันก็ไม่เคยถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัย ตอนนั้นคงกำลังดีใจมากๆที่เราจะยังได้เรียนต่อที่เดียวกัน

หลังจากเริ่มขึ้นมัธยมปลาย ในช่วงโทรศํพท์มือถือเริ่มเข้ามามีบทบาทในความรักของเรา ตอนนั้นฉันจำได้ดีว่าได้โทรศัพท์มือถือเครื่องแรก เราเริ่มติดต่อสานสัมพันธ์ความรักของเราผ่านโทรศัพท์มือถือมากขึ้น แต่ในการเปิดเทอมครั้งนี้แม่ของฉันไม่ให้ฉันขึ้นรถประจำคันเดียวกับเขาแล้ว เราจึงได้พบกันตอนเช้าที่โรงเรียน เขาเริ่มมานั่งคุยกับฉันทุกเช้าที่โรงเรียน แต่กลับกลายเป็นเพื่อนทำให้เพื่อนในกลุ่มของฉันคนหนึ่งเริ่มรู้สึกไม่ชอบและจะลุกหนีทุกคนเมื่อเขามาหาฉัน และนั้นก็เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด สับสน ว่าควรจะทำอย่างไรดี ระหว่างเพื่อนกับแฟน ฉันควรทำอย่างไร และในเย็นนั้นหลังจากที่นั่งรถประจำกลับบ้าน ฉันตัดสินใจส่งข้อความไปบอกเลิกเขาเพราะฉันไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ตอนนั้นฉันเองก็เสียใจมาก และรู้สึกมากที่ทำแบบนั้นลงไป เขาเสียใจมากที่ฉันบอกเลิกเขา เขาเล่าให้ฟังว่าเขาร้องไห้และเสียใจมากเพราะเขาเองก็รักฉันมากเหมือนกัน แม่ของเขาก็ได้แต่ปลอบใจเขาว่าไม่เป็นไร

หลายวันผ่านไปฉันเริ่มรู้สึกว่าฉันไม่มีความสุข อยากให้เขากลับมาคบกับฉันเหมือนเดิม ฉันจึงโทรไปขอโทษเขาและขอโอกาสกลับมาคืนดีและคบกับเขาอีกครั้ง เราทั้งสองคนเริ่มกลับมาคบกันอีกครั้ง ทุกอย่างยังเหมือนเดิมทุกวันเสาร์ อาทิตย์ เรายังคงเรียนพิเศษที่เดียวกัน และยังคงโดดเรียนเหมือนเดิม แต่ในช่วงมัธยมปลายน่าจะเป็นช่วงที่เรามีโอกาสได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น ทำให้เรารู้สึกรักกันมาก แต่ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อฉันบังเอิญกดเบอร์โทรศัพท์เพื่อจะโทรไปหาใครคนหนึ่ง แต่ฉันดันกดเบอร์ผิดไป ปลายทางที่ฉันโทรไปเป็นผู้ชายรับสาย ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเป็นใคร และวันต่อมาเบอร์โทรศัพท์นั้นโทรกลับมาหาฉันอีกครั้งตอนนั้นมีการสนทนาเกิดขึ้น จึงทำให้ฉันรู้ว่าปลายทางโทรศัพท์ที่ฉันคุยด้วยอยู่นั้นเป็นผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่เรียนอยู่ในโรงเรียนชายล้วน เขาชื่อว่า พาย หลังจากวันนั้นพายก็พยายามโทรติดต่อหาฉันทุกวัน ฉันก็รับสายเขาตามปกติด้วยความที่ไม่ได้คิดอะไร เพราะตอนนั้นเราก็มีแฟนอยู่แล้ว และในช่วงนั้นเองความรักของฉันเริ่มเปลี่ยนไป เราทะเลาะกันมากขึ้น และยิ่งไปกว่านั้นคือฉันเริ่มรู้สึกอึดอัดเพราะครอบครัวของฝ่ายชายไม่ชอบฉัน เพราะฐานะทางบ้าน แต่เราก็ยังคบกันเป็นอยู่เหมือนเดิม จนกระทั่งฉันเริ่มคุยกับพายมากขึ้นทุกวันและมันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันรู้สึกดีที่ได้คุยกับเขา ตอนนั้นพายเองก็ไม่รู้ว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว เขาโทรหาฉันทุกวันและเหมือนว่าเขากำลังจะจีบฉันอยู่ด้วย และในที่สุดเราก็นัดเจอกันครั้งแรกโดยที่แฟนของฉันเองก็ไม่รู้ หลังจากที่เราได้เจอกันฉันก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวชอบพายโดยไม่รู้ตัวและก็ยังไม่ได้เลิกกับแฟน ตอนนั้นฉันเริ่มคบซ้อนโดยที่ผู้ชายทั้งสองคนไม่รู้ตัว การโทรศัพท์คุยกันระหว่างฉันกับพายก็เริ่มบ่อยขึ้นและเป็นระยะเวลานานขึ้นเป็นชั่วโมง จนแฟนของฉันเริ่มสงสัยว่าฉันคุยกับใคร ฉันได้แต่โกหกแฟนว่าพี่สาวยืมโทรศัพท์ใช้คุยกับแฟน พายเป็นผู้ชายที่พูดจาดีมาก ตามใจฉันมาก และพาฉันไปเที่ยวบ้าน พาไปเจอแม่และน้องสาวของเขา แต่เมื่อย้อนกลับไปดูแฟนของฉันที่คบกันมา 4 ปีกว่าไม่เคยพาฉันไปพบเจอกับครอบครัวของเขาเลย แต่แม่ของเขารู้ว่าเราคบกันเป็นแฟน และแม่ของเขาก็รู้ว่าฐานะทางบ้านของฉันไม่ค่อยดีเขาจึงไม่ค่อยชอบฉันสักเท่าไร แต่เขาก็ไม่เคยห้ามที่จะให้เราคบกัน ตอนนั้นพ่อของพายเสียพายพาฉันไปทำบุญครบรอบวันตายให้พ่อเขาที่บ้าน ฉันรู้สึกว่าครอบครัวของพายน่ารักดูแลฉันเหมือนคนในครอบครัวของเขา ตอนนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกตอนนั้นเรียกว่ารักหรือหลง และตอนนั้นเองเพื่อนของฉันที่รู้เรื่องว่าฉันคบซ้อนมาตลอดได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้แฟนฉันฟัง และเมื่อเขาได้รู้ความจริงเราจึงทะเลาะกันหนักมาก เขาเสียใจมากที่ฉันทำแบบนั้นกับเขา ในเวลานั้นมันทำให้ฉันตัดสินใจบอกเลิกกับแฟนที่คบกันอยู่เพื่อที่จะมาคบกับพาย ตอนนั้นแฟนฉันขู่ว่าถ้าเลิกกับเขา เขาจะฆ่าตัวตายด้วยความที่ฉันก็กลัวว่าเขาจะฆ่าตัวตายจึงต้องคบกับต่อไป แต่ฉันยังแอบคุยกับพายอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่งฉันแอบไปอยู่กับพาย แฟนฉันก็ไม่รู้ว่าฉันหายไปไหน เขาโทรตามหาฉันทั้งวัน ฉันไม่ได้รับสายเขาเลย เขาโกรธฉันมาก เราจึงทะเลาะกัน ในตอนนั้นด้วยความรู้สึกว่าตัวเองรักพายไปแล้ว จึงตัดสินใจบอกเลิกแฟนอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็ยอมเลิกกับฉันโดยดี ฉันเริ่มคบกับพายอย่างจริงจังมากขึ้น วันเวลาผ่านไปก็เริ่มทำให้ฉันสับสนอีกครั้งว่าจริงๆแล้วฉันรักพายจริงหรือป่าว แต่ฉันก็ยังคงคบพายอยู่ จนกระทั่งเรียนจบม.6

เราเริ่มแยกย้ายกันไปเรียนคนละจังหวัด เริ่มห่างกันมากขึ้น และพายก็เริ่มมีผู้หญิงคนใหม่ ฉันจึงตัดสินใจเลิกกับเขาเด็ดขาด และกลับไปขอคืนดีกับแฟนเก่า ซึ่งตอนนั้นเขาเองก็ยังรักฉันอยู่ เรากลับมาคบกันอีกครั้ง แต่ความรักในครั้งนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมาแล้ว ด้วยความที่เราเรียนกันคนละจังหวะโอกาสที่จะเจอกันก็น้อยลง นัดเจอกันมากสุดก็แค่วันเสาร์ อาทิตย์ เท่านั้น ความรักในครั้งนี้มันจืดจางมาก เราโทรหากันน้อยมาก เจอกันน้อยมาก แต่มันทำให้ฉันรู้สึกรักเขามากขึ้น จนวันหนึ่งเหตุการณ์ที่ฉันคบซ้อนที่เคยทำกับเขามันเป็นเวรกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นกับฉัน เมื่อเขาตกหลุมรักรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งตอนนั้นดูเหมือนว่าเขาจะตกหลุมรักรุ่นน้องคนนั้นมากๆ อีกทั้งตอนนั้นเขาชอบที่จะถ่ายรูปเขาจึงมองหานางแบบรุ่นน้องน่าตาดีมาถ่ายรูปเรื่อยๆ จนเขาเริ่มเปลี่ยนไปโทรหาฉันน้อยลงใช้เวลากับการไปถ่ายรูปรุ่นน้องที่เขากำลังแอบชอบอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่งฉันรู้ความรู้จริงเขาจึงบอกเลิกคบฉันเป็นครั้งแรก ตอนนั้นด้วยความที่ฉันรู้สึกว่าฉันรักเขามากขาดเขาไม่ได้ ฉันต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ ตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ได้เลยโทรหาเขาก็ไม่รับสาย ส่งข้อความไปเขาก็ไม่โทรกลับ เฟสบุ้คที่เคยเข้าดูของเขาได้ เขาก็เปลี่ยนรหัสเพื่อที่จะไม่ให้ฉันเข้าไปดู ฉันเสียใจมาก จำได้ดีว่าร้องไห้ตลอดทั้งคืนทั้งวัน กินข้าวไม่ได้ ไม่พบเจอใครเลย น้ำตาไหลออกจากตาตลอดเวลา ฉันใช้เวลาทำใจนานเป็นอาทิตย์ แต่ฉันก็ยังเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของเขาตลอด ส่งข้อความหาเขาทุกวัน ในขณะที่เขาทิ้งฉันไปเพื่อจะไปคบกับรุ่นน้องของเขา แต่กับทำให้เขาก็ต้องเสียใจผิดหวังเหมือนกันเมื่อรู้ว่ารุ่นน้องของเขาไม่ได้ชอบหรือมีใจให้เขาเลย เขาคงเสียใจมากและใช้เวลาทบทวนตัวเองอึกครั้ง

ตอนนั้นฉันเริ่มทำใจได้แล้วแต่ยังคงรักเขามากอยู่ เขาเริ่มส่งข้อความกลับมาหาฉันและขอโอกาสกลับมาคบกับฉันอีกครั้ง ตอนนั้นฉันดีใจมากรีบตอบรับให้โอกาสเขากลับมาคบกันอีกครั้ง ในช่วงแรกที่เรากับมาคบกันเขาดูแลเอาใจใส่ฉันมากขึ้นเราได้คุยได้เจอกันมากขึ้น เรียกได้ว่าตอนนั้นมีความสุขมากๆ แต่ด้วยความที่เขาชอบถ่ายรูปเขาจึงมีรุ่นน้องนางแบบพาไปถ่ายรูปบ่อยขึ้น จนวันหนึ่งเขาก็เริ่มหวั่นไหวให้นางแบบคนหนึ่ง และเหตุการณ์การบอกเลิกฉันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ตอนนั้นฉันก็ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมๆต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันก็เสียใจแต่คงไม่มากเท่าครั้งแรกที่ผ่านมา วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ นางแบบคนนั้นไม่ได้มีใจให้เขาเลยสักนิดเดียว เขาจึงขอโอกาสกลับมาคบกับฉันเหมือนเดิมอีกครั้ง ฉันก็คงให้โอกาสเขาเหมือนเดิม เพราะตอนนั้นตัวเองก็ยังไม่มีแฟนใหม่และก็ยังคงรักเขาอยู่

จนเราเริ่มเรียนจบมหาลัย เริ่มทำงาน ตลอดเวลาที่ฉันคบกับเขามา เขาไม่เคยพาฉันไปบ้านหรือไปพบกับคนในครอบครัวเขาเลย ในช่วงเวลาที่เราทำงานฉันนั้นเป็นครู ส่วนเขาเป็นพยาบาล ใครก็รู้ว่ามีแฟนเป็นพยาบาลโอกาสที่จะเจอกันมันน้อยลงมากจริงๆหรือจะเรียกได้ว่าแทบจะไม่ได้เจอกันเลย แต่เราก็ยังคบกันโทรหากันวันละครั้ง หรือบางวันไม่ได้โทรเลย ไม่รู้ว่ายังเรียกว่าแฟนไหม และตอนนั้นเองเพื่อนเก่าของฉันที่เคยเรียนห้องเดียวกันได้ย้ายมาทำงานที่เดียวกันแฟนฉัน ซึ่งในตอนแรกเราก็คุยกันปกติ แต่อยู่มาวันหนึ่งแฟนฉันก็พาเพื่อนฉันไปเป็นนางแบบถ่ายรูป และเหมือนว่าแฟนของฉันจะตกหลุมรักเพื่อนเก่าของฉัน ตอนนั้นฉันเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ฉันถามเขาว่าเทอชอบเพื่อนเราหรอ เขาปฏิเสธฉันว่าเปล่า แต่ฉันดูออกเลยว่าเขาชอบจริงๆ ฉันรู้สึกเสียใจมากจึงโพสต์ข้อความประชดเขาว่ามีแฟนใหม่แล้ว เขาโกรธฉันและหาเรื่องเลิกคบกับฉันจริงๆ ตอนนั้นฉันก็ได้แต่ช็อคมากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้กับฉัน ทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่แก่ใจตัวเองดีว่า ผู้หญิงคนนั้นคือเพื่อนเก่าของฉันและเป็นเพื่อนที่เราก็เคยสนิทกัน ตอนนั้นถ้าถามว่าเสียใจไหมก็เสียใจมาก แต่สุดท้ายฉันก็ต้องยอมหลีกทางให้เขา และไม่นานเขาทั้งสองคนก็คบจริงๆ ฉันก็ได้แต่ทำใจและหวังว่าฉันจะเจอคนที่ดีกว่าเขาและพร้อมที่จะเดินไปกับฉันตลอดไป