Story : In Love
Part : 000 [Intro]
Cast : JackJae , MarkBam ,
BNior
By : Twinsbams.
//
นั่น... ยองแจ ใช่รึเปล่า?
\\
เสียงตามสายจากเครื่องมือสื่อสารขนาดกะทัดรัดดังขึ้นทันทีที่กดรับ แม้ต้นสายจะไม่ใช่เจ้าของเครื่อง แต่ปลายสายก็พอจะรู้ว่าเพื่อเพื่อนแจ็คสันฮยองของตนแน่ ๆ
“ครับ ยองแจพูดครับ”
ปลายสายขานรับอย่างตั้งใจ ลองได้เพื่อนโทรมาตอนดึกระหว่างงานฉลองอย่างนี้ ฮยองตัวดีมีแววว่าเมาปลิ้นไม่เป็นท่าแน่ ๆ
//ฉันแจบอมนะ มารับไอ้แจ็คสันหน่อย เมาจนเลื้อยจะนอนที่สมาคมอยู่แล้ว
\\
เพื่อนในสมาคมฟันดาบเอ่ยบอก ปกติหัวหน้าทีมไม่ใช่คนดื่มจัดขนาดนี้ แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร ซัดเอาซัดเอาอย่างกับจะอาบน้ำเมา มากกว่าจะเรียกว่าดื่ม
เพราะงานเพิ่งเริ่มได้ไม่นาน แม้จะเป็นเพียงงานสังสรรค์ต้อนรับทีมนักกีฬาฟันดาบที่จะมาแข่ง กีฬามหาวิทยาลัยโลกซึ่งครั้งนี้เกาหลีได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพ แต่หัวหน้าทีมมาเมาไม่ได้สติตั้งแต่งานเริ่มอย่างนี้ ตนซึ่งเป็นรองก็ต้องรักษาการแทน แล้วยังต้องรีบกำจัดไอ้หัวหน้าทีมขี้เมาให้ได้โดยไวอีก
“อ้อ
!!!
ครับ ๆ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ”
ยองแจกระเด้งตัวขึ้นจากโซฟาตัวเขื่องกลางห้อง จัดการปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งหมดอย่างรวดเร็วแม้ห้องนั้นจะไม่ใช่ของตัวเองก็ตาม คว้ากุญแจรถซึ่งไม่ใช่ของตัวเองอีกเช่นกัน แต่ก็เรียกได้ว่าใช้จนคุ้นมือก็ได้
เพราะวันนี้ต้องมาแสตนด์บาย รอรับเจ้าของห้องอย่างเป็นทางการนั่นแหละ เลยได้สิทธิพิเศษอย่างเต็มที่มาก ๆ ในการใช้บริการทั้งห้องชุดสุดหรูชั้นบนสุดของคอนโดฯ ระดับพรีเมี่ยมกลางกรุงโซล ทั้งรถที่ปกติแตะใช้ที่ไรก็เป็นได้ถูกบ่นจนหูชาแต่ก็ยังได้ใช้เป็นปกติจนคุ้นมือนั่นแหละ
。。。。
ไม่นาน ชเว ยองแจ คนขับรถจำเป็นก็มาถึงบริเวณด้านหลังสมาคมอย่างคุ้นเคย เหล่าเพื่อนพี่น้องในทีมก็จัดการพยุงหัวหน้าทีมขี้เมาขึ้นรถอย่างทุลักทุเล ยองแจโค้งขอบคุณเพื่อนร่วมทีมคนเมาเจ้าปัญหาเล็กน้อย ก็รีบออกรถเพราะ อิม แจบอม ส่งสัญญาณไล่มาแต่ไกล เป็นว่ารู้กัน... ไม่ควรให้ใครเจอแจ็คสันฮยองในสภาพนี้
“ยองจี
!!!
ทำไม?.... ทำไม?... ยองจี
!!!
”
เสียงคนเมาพึมพำงึมงำฟังไม่รู้เรื่อง เป็นระยะ ทางคนขับก็พยายามตั้งใจฟังแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดีเลยตัดใจ บ่นเรื่องอะไรรอสร่างเดี๋ยวค่อยหลอกถามเอา อาจจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับทีมก็ได้
ยองแจใช้เวลาขับรถแค่ครู่เดียวก็มาถึงคอนโดฯ หรูของคนเมาแล้ว ก็อย่างว่านั่นแหละ คนรวยอะไรก็สะดวกสบายไปหมด อย่างตัวเองเนี้ยเรียกว่าฉลาดที่เลือกรักคนรวย ๆ อย่าง “หวัง แจ็คสัน” ถึงจะยังไม่สำเร็จก็เถอะ อย่างไรเสีย... ความพยายามตลอด
3
ปี ที่ผ่านมาของตนก็ใช่ว่าจะสูญเปล่า
“ฮยองลงมาได้แล้ว ไม่รู้จะดื่มไรนักหนา ตัวก็หนัก เห้อ
!!!
”
ปากคนตัวกลมก็บ่นไปอย่างนั้น แต่ทั้งมือทั้งตัวก็เฝ้าประคองฮยองให้เดินได้ในระดับที่เกือบจะปกติ จริง ๆ นาน ๆ ทีที่ฝ่ายนั้นจะดื่มหนักจนประคองสติไม่ได้ขนาดนี้ วันนี้ไม้รู้นึกครึ้มอะไรขึ้นมาเหมือนกัน มาร์คฮยองก็ติดอยู่ที่สมาคมกีฬาบาสเก็ตบอลเหมือนกัน แต่ทางนั้นมีแบมแบมคอยดูแลไม่ห่างหรอกเชื่อเถอะ
。。。。
//ฟรุ๊ฟ
\\
เด็กหนุ่มตัวกลมทิ้งร่างคนเมาลงบนเตียงอย่างหมดแรง ถึงจะหรูแสนหรู ระบบลิฟต์จะไวว่องเวอร์ แต่เพราะห้องท่านพี่ทั้งใหญ่ทั้งลึก กว่าจะพยุงมาถึงก็เซไปเซมา ทั้งดึง ทั้งลาก ทั้งยื้อ กว่าจะมาถึงห้องนอนได้
“ยอง... ฉันรักเธอ... ยอง... ฉันรักเธอ...”
เสียงคนเมางึมงำในลำคอเป็นพัก ๆ ฝ่ายคนดูแลก็ง่วนอยู่กับการเตรียมอุปกรณ์เช็ดหน้าเช็ดตัวให้อยู่เลยไม่ทันได้ตั้งใจฟัง จนกระทั่งได้มานั่งข้างเตียงเตรียมเช็ดตัวให้นั่นแหละ ถึงได้มีโอกาสนั่งนิ่ง ๆ ฟังชัด ๆ
“ฉันรักเธอ...”
ทั้งสายตาที่ทอดมอง ทั้งฝ่ามือหยาบร้อนที่สัมผัสแก้มนิ่ม ดวงใจน้อย ๆ ที่เฝ้ารักเฝ้ามองมาเนิ่นนานก็สะท้านไหวไม่เป็นจังหวะ
ทุกอย่างดูเชื่องช้าอ้อยอิ่ง แต่สติรับรู้ของเด็กชายทีเพิ่งย่างเข้ารั้วมหาวิทยาลัยนั้น เตือนร่างเล็กให้ผลักไสอยู่แค่ชั่วครู่ก่อนจะยอมโอนอ่อนผ่อนตามความต้องการของผู้ชักนำในท้ายที่สุด
。。。。
เครื่องปรับอากาศราคาแพงในห้องยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ หากแต่ร่างทั้งสองที่กำลังขับเคี้ยวกันอย่างรุนแรงนั้น ทำให้อุณหภูมิภายในห้องพุงสูงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
ร่างเปลือยเปล่าของคนทั้งสองกอดรัดขยับเคลื่อนรุนแรงทุกจังหวะอย่างไม่มีใครยอมกัน คนหนึ่งอาจเพราะมีระดับน้ำเมาในเลือดอยู่ในปริมาณที่ยากต่อการควบคุมความต้องการของร่างกาย ส่วนอีกฝ่ายอาจเพราะหัวใจแสนรักจึงพยายามตอบรับทุกความต้องการนั้นอย่างเต็มความสามารถ แม้ครั้งนี้จะเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเจ้าตัวก็ตาม
“อ๊ะ... อ๊า... ฮยอง.... อือ... ผมรักฮยองครับ...”
ร่างเล็กข้างใต้กระซิบคำรักข้างหูฮยองที่เจ้าตัวเฝ้ารักเฝ้ารอมาตลอด
3
ปี ก่อนจะถูกร่างหนากว่าพลิกกายให้กลับไปอยู่ด้านบนแทน เมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่สภาวะปกติ
ยองแจยกยิ้มเล็กน้อย เมื่อได้มีโอกาสแอบอิงซบอกฟังเสียงหัวใจคนที่ตนรักเป็นครั้งแรก นิ้วกลมเรียวลูบวนบริเวณอกนั้นอย่างมีความสุข แม้อีกฝ่ายจะเมาจนแทบไม่ได้สติ แต่อย่างน้อย ๆ ฮยองก็รูว่าเป็น “ชเว ยองแจ”
“ฉันก็รักเธอ... ฮอ ยองจี
!!!
รักมากตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน”
ร่างหนาเจ้าของอกขาวเอ่ยออกมาอย่างผ่อนคลาย ดวงตาทั้งคู่ยังคงหลับสนิท ความทรมานที่เก็บกลั้นเอาไว้นั้นถูกเติมเต็มทั้งหมด ด้วยใครบางคนซึ่งเจ้าตัวเข้าใจว่าเป็นคนรักเก่า ซึ่งตนก็มั่นใจว่ายังรักอยู่
“...ฮอ ยองจี...”
ยองแจหยุดมือตัวเองเอาไว้เท่านั้น ร่างบางไม่รู้ว่าเรียกสติตัวเองกลับมาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าออกมาจากห้องนั้นได้อย่างไร แล้วก็ไม่รู้ว่าผ่านพ้นความรู้สึกที่แสนเลวร้านนั้นมาได้ด้วยสภาพไหน
กว่าเด็กน้อยจะกลับมาถึงบ้านก็ย่างเข้าช่วงเช้าของอีกคน ยองแจไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น เจ้าตัวเลือกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาเพื่อนรักร่วมคณะ รวมไปถึงรุ่นพี่หัวหน้าวงว่าไม่สบาย แล้วก็ปิดมันลง ก่อนจะหลับไปทั้งน้ำตาที่ยังคงไม่เหือดแห้ง
To be con…
เรื่องใหม่มาอย่างว่องค่ะ บอกเลย!!!
เพราะแจ็คแจคือที่สุด!!! เราเลยรีบมาขึ้นเรื่องใหม่โดยไว...
อินโทรดุนิดนึง แต่เรื่องนี้ไม่ดราม่าเน๊าะ...
น่าจะมีช่วงหึงหวงชวนตบหัวแจ็คอยู่เป็นระยะค่ะ
น้องแตงไม่น่าสงสารเท่าเรื่องแรกหรอก แต่ก็นะ... รักก่อนเนี้ย... เสียเปรียบสุด ๆ ค่ะ
เรื่องหลักเราจะค่อย ๆ ต่อนะคะ
เรื่องรองอย่างเรื่องนี้ก็จะมาเรื่อย ๆ ค่ะ โฮะ ๆ
อยากอ่าน แจ็คแจ ก็หายากเหลือเกินเน๊าะ... แต่งเองค่ะ
อยากได้อะไร อย่างไร ใส่โล้ดดดดดดดดดดดดด
โอเชเน๊าะ...
พรุ่่งนี้ เริ่ม สู้เพื่อบัตรกันแล้วใช่ปะ???
สุดท้าย สนุกกับฟิค นะคะ
Twinsbams.
Guest
