ถนนดวงดาว

นคเรศ ณ เสนางค์

           เป็นนามปากกา ที่แจ้งเกิดในวงการนักเขียน จากเรื่อง รักแท้ ลิขิตฝัน

เกิดวันที่ 24 ตุลาคม 2523 เป็นวันสหประชาชาติ เมื่อตอนอายุ15ปี ทำบัตรประชาชนเป็นนาย และเป็นวันที่เกิดสุริยุปราคาเต็มดวงพาดผ่านประเทศไทย

นคเรศ ณ เสนางค์ สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี จากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพมหานคร ชีวิตเกิดมาได้รู้ได้เห็นชีวิตมาพอสมควร จึงรู้ว่า ชีวิตวัยผู้ใหญ่จะต้องมีงานทำ มีรายได้ ชีวิตจึงจะมีค่าและมีความสุข มีความก้าวหน้า มีความสำเร็จในชีวิต อย่างคนอื่นๆเขา แม้จะเป็นวันคล้ายวันเกิดตัวเอง แต่ความหมายของชีวิตคือการเกิดมาเขียนอะไรที่มีสาระประโยชน์ เพื่อตอบแทนน้ำใจจากแฟนๆที่มีมาให้ เพราะคนไทยมีน้ำใจงามมากกว่าที่คิด จึงเขียนเพื่อให้โลกรับรู้และมองเห็นความเป็นตัวเรา ความคิดจึงมีความสำคัญมากที่สุดสำหรับอาชีพของ นคเรศ ณ เสนางค์

     เพราะเคยมีความฝันว่าอยากจะเป็นนักเขียน จากเมื่อสมัยก่อนตอนเรียนในมหาวิทยาลัย ชอบซื้อหนังสือมาอ่านมาก จึงได้พยายามฝึกฝนการเขียนมาเรื่อยๆ และได้เริ่มต้นชีวิตการเป็นนักเขียนจริงจังเมื่อประมาณปี 2557 มีผลงาน นิยาย หลายเรื่อง ทั้งแนวชีวิต ดราม่า ความรัก และทั้ง นคเรศ ณ เสนางค์ เป็นนักเขียนเรื่องสั้น เคยส่งผลงานเพื่อลงตีพิมพ์ในนิตยสาร และงานประกวดเรื่องสั้น ในโอกาสต่อไป นคเรศ ณ เสนางค์ จะยังคงอยู่เคียงข้างนักอ่าน และสร้างสรรค์ผลงานคุณภาพ ทั้งจากฝีมือการเขียน และการแต่งพล๊อต ในนาม นคเรศ ณ เสนางค์

ดอกไม้เฉิดฉาย

ขอบคุณนักเปย์ที่รัก

              การเขียนนิยายจะต้องใช้พรสวรรค์ คือการเรียงร้อยจินตนาการจากสมองแล้วใช้มือ ในการกดแป้นพิมพ์ให้เป็นอักษร เป็นคำ เป็นประโยค ที่มี ตัวละคร สถานที่ เหตุการณ์ การกระทำของตัวละคร คำพูดของตัวละคร และอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครที่สอดประสานในเรื่อง กลายเป็นสังคมของตัวละคร เป็นโลกในอุดมคติ หากมีรายละเอียดเสริมมากเท่าใด เช่นสิ่งของ สีสัน ก็จะยิ่ง ทำให้นิยายมีความสมบูรณ์มากเท่านั้น ผมเขียนนิยายได้ ก็มาจากการสังเกตุและจินตนาการ ถึงสถานที่และการใช้ชีวิตของตัวละคร ในสถานที่ เช่น อพาร์ตเม้นต์ บ้านจัดสรร ที่ทำงาน ในเมือง หรือหมู่บ้านชนบท จากการใช้ชีวิตในช่วงอดีตที่ผ่านมา ทั้งหมดนั้นต้องอาศัยสมองคิดมากป็นพิเศษ บางครั้งการเขียนนิยายก็ชวนปวดหัว ชวนง่วง และมีความเครียดสูง แต่เมื่อเขียนเสร็จและได้อ่าน นิยายที่เขียนจะเป็นกำลังใจให้กับตัวเองได้มากทีเดียว ชีวิตประจำวันเราต่างกำลังก้าวไปข้างหน้า ด้วยความลำบากและมีความเครียด ผมจึงพยายามหาทางทำให้ชีวิตได้อยู่กับสิ่งที่ผ่อนคลาย ได้ทำงานที่มีเวลาพักผ่อนในตัวเอง คือการเขียนนิยาย ที่ทำให้ชีวิตมีความสุขได้ การถูกบังคับให้ทำงานที่ไม่ถนัด แต่ต้องทำให้ได้ เป็นความกดดันอย่างมากในการทำงาน และสมองมีความตึงเครียดสูงมากที่ต้องคิดในสิ่งที่ไม่ถนัดคิด และทำในสิ่งที่ทำไม่เป็น แต่เมื่อสมองได้คิดถึงนิยาย สมองจะมีการผ่อนคลาย และจินตนาการความฝันนั้น จะทำให้ชีวิตมีความสุข นักเขียนจึงเหมือนกับคนที่เข้าไปในดินแดนแห่งความสุขในตอนทำงาน เหมือนการเดินทางเข้าไปในสวนอักษร ที่มีภาพความสวยงามปรากฎอยู่รายรอบทางแห่งความคิด ผมจึงรักการอ่านนิยายและพยายามเขียนนิยายให้ได้ อย่างสวยงามที่สุดเท่าที่มือจะกดแป้นพิมพ์ออกมาได้

นคเรศ ณ เสนางค์