ร่างบางถูกร่างหนาอุ้มขึ้น “ปล่อยนะ!” 

“ปล่อยแน่” เขาวางนางที่เตียงไม่ปล่อยโอกาสให้นางดิ้น ร่างหนาทับร่างบางทันที “ข้ารักเจ้าถึงเพียงนี้เจ้าดูไม่ออกหรือ ที่ข้าดีกับเจ้าปกป้องเจ้าตั้งแต่เด็กยันโต เจ้าดูไม่ออกหรือ” 

ใช่ จริงอยู่ที่เขาปกป้องนางดูแลนางตั้งแต่เด็กยันโต นางคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่แสนดี ที่ไหนได้เป็นสมภารกินไก่วัด 

“พี่ชายใหญ่ปล่อยข้าเถิด” แววตาที่นางมองเขาเป็นแววตาที่ขอร้อง แต่แววตาที่เขามองนางนั้นเป็นเสือตะครุบเหยื่อ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว