ราวกับโชคชะตากลั่นแกล้งทำให้ 'เพลงพราย' ได้มาเจอกับปีศาจร้ายเมื่อ 9ปีก่อนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และปัศาจร้ายตนนี้ได้พาเธอกระโจนสู่ขุมนรกที่ร้อนระอุพร้อมที่จะแผดเผาเธอด้วยไฟสวาทจนเธอต้านมันไม่ไหว
"แอบคุยกับใครกัน ถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้"
"คุณเหยี่ยว"
ฉันเงยหน้าขึ้นและตกใจเมื่อเห็นว่าร่างกำยำที่อยู่ตรงหน้าฉันก็คือปีศาจจากขุมนรกที่กำลังยืนยิ้มแยกเขี้ยวใส่ฉันอยู่ ในระหว่างที่ฉันกำลังตกใจทำอะไรไม่ถูกเขาก็เข้ามาแย่งโทรศัพท์จากมือฉันไปดื้อๆ พร้อมกับจ้องหน้าจอก่อนที่จะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"คุณเหยี่ยว เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมานะ" ฉันพยายามแย่งโทรศัพท์คืนแต่ถูกมือใหญ่ขัดขวางไว้
"ไอ้เราก็นึกว่าคุยกับใคร ที่แท้คุยกับกิ๊กนี่เอง ถ้าฉันไม่มาขัดจังหวะป่านนี้คงจะนัดเอากับแล้วสินะ"
"ไอ้โรคจิต คุณธณัฐเค้าไม่เหมือนคุณหรอกที่จะเอากับใครกี่คน เอาที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้เหมือนคุณ"
"หึ ปากดี ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างมันจะไม่คิดอะไรกับผู้หญิงที่ทั้งขาว หุ่นดี นมเป็นนม สะโพกเด้ง น่าฟัดแบบเธอหรอกผู้ชายคนไหนเห็นเป็นต้องมีอารมณ์ทุกคนแหละ ขนาดตอนนี้ฉันยังมีเลย"
"อี๊ ไอ้ทุเรศ นรกขุมไหนถีบมาเกิดเนี่ย" ไม่ว่าฉันจะด่าเขาไปขนาดไหน ไอ้คุณเหยี่ยวก็ไม่สะทกสะท้านแถมยังส่งสายตายียวนปนเจ้าเล่ห์มาอีก
"แล้วคืนนี้คุณเพลงคนสวยจะให้กี่น้ำดีล่ะ" เขาโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมากระซิบที่ข้างหูฉันด้วยน้ำเสียงที่สั่นกระเส่าทำให้หัวใจฉันตกไปที่ตาตุ่ม แต่ขอโทษวันนี้ฉันจะไม่ยอมนายอีกแล้ว
"อ๊าาาาาาาาา" ไอ้คุณเหยี่ยวตกใจร้องลั่นห้อง ฉันถือโอกาสที่เขาโน้มใบหน้าเจ้าเล่ห์ของเขาที่มากระซิบข้างหูฉัน ฉันกัดใบหูนั่นเต็มแรงและแถมด้วยแทงเข่าเข้าไปที่ตรงนั้นเต็มเป้าและรีบเอาโทรศัพท์จากมือของเขาไป ก่อนจะออกจากห้องทำงานฉันเห็นใบหน้าที่แสดงถึงความเจ็บปวดสุดขีดของเขาและท่ายืนหลังโค้งพร้อมกับเอามือกุมตรงนั้น
"ตอนนี้เอาไปหนึ่งดอกก่อนก็แล้วกันและฉันไม่รับคืนนะคะคุณเหยี่ยว"
ฉันเดินไปเปิดประตูห้องและก้าวเดินออกไป ฉันแอบเห็นเขาทำสีหน้าโกรธจัดแต่ทำอะไรไม่ได้เห็นแล้วรู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูก สมน้ำหน้าแกล้งฉันดีนัก
"ยัยเด็กแสบ ฉันรับรองว่าจะเอาคืนเธอให้สาสมเป็นหลายดท่าเลยทีเดียว" เหยี่ยวข่มใจพูด "เด็กบ้าอะไรแทงเข่าเจ็บชะมัด" หลังจากนี้เขาต้องพักฟื้นร่างกายก่อน ก่อนที่จะคิดวิธีเอาคืนเด็กแสบที่เขาชอบแกล้งตั้งแต่เด็ก
Guest
