เพราะเธอคือหัวใจ

บทนำ 

กาลเวลาที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มักจะนำพาสิ่งสองนี้มาด้วย นั่นก็คือ ความสุข ความทุกข์ และ มันก็มักจะผ่านเราไปเพื่อให้เราเข้มแข็งขึ้น อย่างเช่นชีวิตของฉัน “ฉันชื่อ  ใยไหม หรือเรียกสั้นๆ ว่า ไหม” ชีวิตของฉันต้องพลัดพรากจากพ่อแม่ผู้ที่ให้ชีวิต ให้ความรัก ให้ความห่วงใย ให้ทุกๆอย่างที่เด็กคนหนึ่งจะมีได้   ปัจจุบันฉันอายุ 23 ปี ขอย้อนเรื่องราวกลับไปเมื่อ 18 ปีที่แล้ว ฉันอายุได้เพียง 5 ขวบ ครอบครัวของเรา ค่อนข้างมีฐานะ อาป๊า กับ ม่าม๊า ทำบริษัทรับเหมาโครงการก่อสร้างขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น สะพานลอย      ทางด่วน  ห้างสรรพสินค้า โรงแรม บ้านช่องต่างๆ ซึ่งนี่คือเหตุผลที่ทำให้อาป๊า รู้จักกับผู้คนมากมาย รวมไปถึงเจ้าของโรงแรมที่ใช้บริการกับบริษัทของทางครอบครัวเรา และยังเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทกันด้วย  

เรา : เฮียสี่ไปเที่ยวทะเลด้วยกันไหมคะ

ป้าลี : เฮียแกต้องไปเรียนพิเศษอะจ๊ะ ไว้คราวหน้าป้าไปดูงานที่โรงแรมที่ภูเก็ตเมื่อไรป้าจะพาหนูไปเล่นกับเฮียเขาที่นั้นดีไหม

เรา : ขอบคุณป้าลีมากเลยคะ หนูจะเที่ยวทะเลเผื่อคุณป้า คุณลุง ละก็เฮียนะคะ

เฮียสี่ : พี่คงคิดถึงเราแย่เลย

เรา : หนูไปแค่สามวันเองคะ

เฮียสี่ : รีบกลับมานะ บายยยยยยยยยย

ม่าม๊า : คุณพี่คะวิขอฝากบ้านหน่อยนะคะ แล้วจะรีบกลับมานะคะ วิขอบคุณคุณพี่มากที่เมตตายัยไหมทุกอย่างถ้าไม่มีวิดูแลเขาแล้ว คนเดียวที่วิจะไว้ใจก็คือคุณพี่นะคะ

ป้าลี :  พูดอะไรแบบนั้น ฉันกับคุณกรเองก็รักใยไหมเหมือนลูกเต้าคนหนึ่ง ตาสี่แกก็รักน้อง ไปๆๆออกเดินทางได้ละเดียวสายกันพอดี ไม่ต้องเป็นห่วงบ้านนะเดียวพี่ดูแลให้

ม่าม๊า : งั้นวิลานะคะคุณพี่

เรา : สวัสดีคะป้าดี ไปเที่ยวก่อนนะคะเฮีย

ป้าลี , เฮียสี่: เดินทางปลอดภัยนะ บายยยยย

บนรถ

เรา : ม่าม๊าขา อาป๊าขา โตมาไหมจะเป็นวิศวกรเหมือนม่าม๊ากับ อาป๊านะคะ แล้วก็จะมาช่วยม่าม๊า กับอาป๊าทำงานด้วยคะ

อาป๊า: ชื่นใจอาป๊าจัง ไหนๆหอมหน่อยสิ

ม่าม๊า : ว๊ายยยยยยยยยคุณ รถบรรทุกข้างหน้า

อาป๊า : คูณณณณณณ

โคร๊มมมมมม

โอเลี้ยง....