เหลียนฮวา เทพธิดาอัปลักษณ์

เรื่อง : 莲花 เหลียนฮวา เทพธิดาอัปลักษณ์

ผู้แต่ง ; นกยวนยาง

บทนำ

ข้ามนุษย์ธรรมดาผู้อัปลักษณ์ แต่เกิดในตระกูลสูงโอ้ช่างอเนจอนาถยิ่ง ข้าทำได้เพียงเฝ้ามองเหล่าพี่น้องหญิงที่เลยวันปักปิ่นออกเรือนไปอย่างโง่งม ข้าผู้อัปลักษณ์เป็นดังตัวอัปยศของวงตระกูลจะถูกไล่ออกจากตระกูลเมื่อใดสุดรู้ ข้าจึงหาทางออกจากตระกูลไปอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าโดนไล่ออกจากตระกูลเยี่ยงหมูหมา หรืออาจเยี่ยงแมวที่อัปลักษณ์

"คุณหนูใหญ่ท่านจะออกไปที่ใดเจ้าค่ะ" สาวใช้ส่วนตัวของข้ายังนึกรังเกียจข้าหรือ เพราะนางยืนเรียกข้าเสียไกลทั้งที่ข้าคิดว่านางเดินตามข้ามาติดๆ ข้าถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยอย่างไร้เสียก็มิควรพาใครไปลำบากด้วย

"เจ้ากลับเรือนไปเสีย" ข้าตวาดไล่พร้อมกับใบหน้าที่อัปลักษณ์ของข้าที่อัปลักษณ์อยู่แล้ว ยิ่งอัปลักษณ์เป็นสิบส่วน สาวใช้ตัวน้อยสะดุ้งจนตัวโยน ข้าช่างบาปหนามิเคยเป็นที่จำเริญตาจำเริญใจแก่ผู้ใด มีแต่สร้างความหวาดผวา สวรรค์ข้าทำผิดสิ่งใด ข้าก็ได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจ

"ได้เจ้าค่ะ" นางไม่ทักท้วงข้าสักนิดข้าจึงตัดสินใจง่ายขึ้นก้าวเดินออกจากจวนทางประตูหน้าอย่างสง่าผ่าเผย เจ็บใจหนักไม่มีใครห้ามข้าสักคน

ข้ารอนแรมไปตามวัดอารามต่างๆ ทั้งวัดร้างวัดไม่ร้างก็ไม่มีที่ใดต้อนรับข้า ท่านโพธิสัตว์ท่านกลั่นแกล้งข้า แต่ข้าได้ฟังข่าวลือว่ามีหุบเขาแห่งภูตผีอยู่ที่หนึ่งมักได้ยินเสียงร้องโหยหวนสามร้อยเสียงดังออกมาจากหุบเขา ดีละตัวข้าที่คนก็มิใช่เป็นผีก็มิต่าง ตัดสินใจจะเป็นเสียงร้องที่สามร้อยหนึ่งให้เองแล้วกันข้าตระเตรียมข้าวของที่จะเข้าไปในหุบเขาแห่งภูตผี ไปแล้วจักมิหวนกลับ!