ชีวิตที่มีพร้อมทุกอย่างไม่ได้แปลว่าเราจะต้องมีความสุขเสมอไป ชีวิตที่กินดีอยู่ดีอยู่ในบ้านหลังใหญ่กลับทำให้ฉันอึดอัดไม่มีความสุขเอาซะเลย ฉันต้องการชีวิตที่เป็นอิสระได้ออกไปเจออะไรใหม่ๆในโลกภายนอกมากกว่าการเป็น นกน้อยในกรงทอง เพราะมันทำให้ฉันทำอย่างไรด้วยตัวเองไม่เป็นเลยและไม่รู้อะไรเลย ฉันอยากเป็นหมอฉันอยากช่วยชีวิตคนและต่อเวลาให้เขาอยู่บนโลกนี้ได้นานขึ้นถึงแม้ว่าที่บ้านของฉันจะเป็นมาเฟียและฆ่าคนเป็นว่าเล่นก็ตาม เพราะยังไงฉันก็ไม่สนและไม่คิดที่จะเข้าไปยุ่งกันธุรกิจที่บ้านอยู่แล้ว...
"เฮียต้องทำยังไงเพ้นท์ถึงจะยอมกลับบ้านบอกเฮียมาเลยเฮียยอมทำทุกอย่างขอแค่เพ้นท์กลับบ้านกับเฮียนะ" เสียงเฮียพีชพี่ชายคนกลางที่ร้องขอให้ฉันกลับบ้านไปพร้อมเขาหลังจากที่เขามาเจรจาเรื่องธุรกิจที่อเมริกาและต้องการให้ฉันกลับไปด้วย
"เพ้นท์ขออยู่ที่นี่ก่อนนะเพ้นท์พึ่งเรียนจบเองยังไม่อยากบ้าน กว่าจะขอมาเรียนที่นี่ได้ยากขนาดไหนแล้วจะให้เพ้นท์กลับไปง่ายๆแบบนี้ไม่มีทางฝันไปเถอะ"ฉันยืนยันว่าจะไม่กลับไปพร้อมเขาเพราะต้องการจะพักผ่อนที่นี่ต่อสักพัก
"เพ้นท์กลับกับเฮียเถอะนะถ้าไม่กลับไปพร้อมเฮีย เฮียตายแน่ๆเพราะป๊าสั่งมาว่ายังไงก็ต้องให้เพ้นท์กลับกับเฮีย" เฮียอ้อนวอนขอให้ฉันกลับไปด้วยพร้อมกับทำตัวน่าสงสารเพื่อให้ฉันเห็นใจ
"ขอคิดดูก่อน"
"ได้ ระหว่างที่เพ้นท์คิดเฮียก็จะอยู่กับเพ้นท์ที่นี่กับเพ้นท์ด้วยเพราะถ้าเฮียไปโดยไม่มีเพ้นท์เฮียตายแน่ๆ"พี่ชายของฉันจะอบอุ่นขี้อ้อนแสนดีเสมอเมื่ออยู่กับฉันถึงแม้ว่ามาดที่วางต่อหน้าคนอื่นจะดูเกรงขามแค่ไหนก็ตามแต่ในสายตาของฉันเขาคือพี่ชายที่แสนดีและอบอุ่นของฉันเสมอและฉันจะบอกว่าพี่ชายของฉันทั้งสองคนเป็นเสือผู้หญิงเลยแหละ สาวเห็นเป็นต้องเหลียวหลังกลับมามองเลยทีเดียว
"ให้มันน้อยๆหน่อยอ้อนอะไรขนาดนี้ มาดมาเฟียผู้น่าเกรงขามหายไปไหนหมด ทำไมกลายเป็นลูกแมวแบบนี้"
"ก็อยู่กับน้องหมวยสุดเลิฟจะต้องเก็กทำไมละ กลับกับเฮียนะไปอยู่บ้านเฮียก็ได้เฮียซื้อบ้านแล้วนะ"
"แล้วใครอยู่บ้านใหญ่"
"ก็ป๊ากับม๊าไง"
"อยู่สองคนหรอ"ฉันถามไปเพราะเริ่มเป็นห่วงท่านทั้งสอง
"ไมได้อยู่สองคน อยู่เป็นร้อยคนเลยเต็มบ้านไปหมด"
"เพ้นท์ไม่ได้หมายถึงการ์ดกับแม่บ้านนะเฮีย" ฉันเอ็ดพี่ชายไปนิดหน่อยเมื่อเล่นมุกที่ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลย
"ก็อยู่กันสองคนนั้นแหละแต่มีบ้างที่เฮียกับเฮียพัฒไปนอนด้วย ไม่ต้องห่วงหรอป๊าม๊าแข็งแรงดีพึ่ง40กว่าเองหรือถ้าเพ้นท์เป็นห่วงจะกลับไปอยู่บ้านก็ได้นะ"
"แล้วเฮียพัฒไปอยู่ไหน"ฉันถามถึงพี่ชายคนโตที่เป็นผู้ชายแสนอบอุ่นและบ้างานเป็นที่หนึ่ง
"ก็ไปๆมาๆระหว่างบ้านใหญ่กับบ้านตัวเอง เฮียพัฒบ่นคิดถึงเรามากเลยนะ"
"แล้วทำไมไม่มาหาล่ะ"
"เฮียติดงาน เพ้นท์กลับไปเฮียก็น่าจะกลับจากต่างจังหวัดพอดี"
"งั้นเก็บของเลย เพ้นท์จะกลับตอนนี้"
"เยส!! สำเร็จเฮียรอดตายแล้วขอบคุณที่เห็นใจและสงสารเฮีย"
"เพ้นท์คิดถึงเฮียพัฒต่างหากละ"
"ยังไงเฮียก็ดีใจ โทรบอกป๊าดีกว่าแบบนี้ต้องมีรางวัลให้เฮียแน่ๆพาลูกสาวสุดที่รักกลับบ้านได้"เฮียทำท่าทางดี๊ด๊าเกินเหตุจนฉันเริ่มจะหมั่นไส้แล้ว
"กลับไปก็หาโรงพยาบาลให้อยูู่ด้วย เดี๋ยวไม่มีที่ทำงาน"
"เรื่องนั้นไม่มีปัญหา จะให้สร้างโรงพยาบาลให้ยังทำได้เลย เฮียยอมทุกอย่าง"
"พูดเกินเรื่องนะบางที"
"ก็คนมันดีใจอ่ะให้ทำไงได้ เดี๋ยวกลับไปต้องมีปาร์ตี้แล้วนะพี่ว่า"
"ไม่เคยจะพ้นเรื่องนี้เลยนะเฮียอ่ะ เอะอะเมาเอะอะเมา"
"เกิดมาทั้งทีทำวันนี้ให้ดีที่สุด"
"จ้าาาาาาา"
Guest
