เมียเถื่อนรักของอัคนี

“อ้อนางตัวดีมานั่งสบายอกสบายใจอยู่ตรงนี้เองนะยายผู้หญิงลายดอกสนุกนักนะสนุกมากเลยใช่ไหม?!ที่สามารถทำให้ฉันมีเขาบนงอกออกมาให้คนเขาหัวเราะเยาะฉันกันไปทั่วน่ะฮ๊ะ! ยายพายเน่าเธอมันกล้ามากกล้า...ช่างกล้าเล่นกับไฟอย่างฉันเสียจริงๆสินะ!”

      สีหน้าขาวๆของชายหนุ่มร่างสูง กว่า187ซ.ม.น้ำหนักคงมากกว่า80กิโลกรัมอย่างแน่แท้แดงจัดและดุร้ายยิ่งกว่าเสือโมโห คำผรุสวาทเผ็ดร้อนหลั่งไหลออกมาจากริมฝีปากบางๆแดงเรื่อดังริมฝีปากอิสตรีจนน่าตกใจว่าใยชายหนุ่มที่รูปกายภายนอกเช่นเทพบุตรจะมีกิริยาวาจาเยี่ยงกรรมกรชั้นต่ำยามเมามายบางคนยังสุภาพกว่านี้กับหญิงขายบริการเลยด้วยซ้ำไป  ส่วนร่างบางๆที่นั่งจดนั่นจดนี่ขยุกขยิกต่างๆถึงกับสะดุ้งในครั้งแรกแต่แล้วก็แค่เล็กน้อยเท่านั้น เพราะคุ้นชินกับนิสัยยอดแย่จอมวายร้ายของสามีหนุ่มที่หญิงสาวเป็นผู้เลือกเองกับมือทั้งๆที่ก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยรัก เธอคืนกลับมาเลยแม้แต่เพียงแค่เศษผงธุรีเล็กๆในอากาศ หากแต่ทว่า เธอ ก็แค่อยากลองมันสักครั้ง ลองที่จะชนะใจเขาด้วยความนิ่งสงบและใจเย็นยอมที่จะนั่งมองเขามีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังเยี่ยงหนุ่มโสดอดทนทุกอย่างในมุมที่แย่ที่สุดให้ได้ และหวังว่าในที่สุดความดีย่อมชนะทุกสิ่งซึ่งมันก็เป็นเช่นนี้มาได้ร่วม3ปีของชีวิตสมรสที่อีกฝ่ายเกลียดขี้หน้าแต่อีกฝ่ายกลับยังรักได้ในแบบของตัวเองช่างเป็นคู่วิวาห์ที่แตกต่างและตรรกะป่วยที่สุดในโลกแล้วล่ะมั่งพระพายคิดเงียบๆ... แล้วเงยหน้ามองชายหนุ่มตรงหน้าเหมือนมันเป็นเรื่องปกติธรรมดาเอามากๆที่ชายหนุ่มคนนี้จำพร้อมมาอารวาดฟาดหางใส่เธอได้ทุกที่ทุกเวลาที่เท่าทีเขาจะพอใจนั่นแหละ...

     ใช่นี่มันเรื่องปกติระหว่างสามีหนุ่มหล่อมาดเนี๊ยบ กับภรรยาหน้าตาจืดๆเพราะไม่ได้แต่งเติมอะไรบนใบหน้าอันที่จริงสีผิวของเธอเป็นโทนสีน้ำผึ้งอ่อนๆหากไม่ได้เอาไปเปลียบเทียบกับใบหน้าสาวๆสมัยนี้ที่แต่งเติมเสริมจนจำเค้าโครงเก่าแทบไม่ได้ล่ะก็ถือว่าเธอก็สวยในแบบของเธอแล้วนั่นเอง

    หญิงสาวถอนหายใจหนักๆเริ่มอีกแล้วสินะไปถูก เมีย อีกคน ของเขาเสี้ยมอะไรมาอีกล่ะวันนี้ เฮ้อ!!!...เธอกำลังคิดว่ามุมมองและการกระทำของตนที่ถูกเพื่อนสาวคนสนิทด่าว่าหญิงสาวตรรกะป่วยหนักเข้าขั้นสมองเพี้ยนเพราะความรักมันทำเธอตาดับสมองบอดไปแล้ว คงจะจริง! ผลการทดลองดูท่าจะเหลวบางทีเธอควรยุบโครงการวิจัยนี่เสียที!...

“มีอะไรหรือค่ะคุณเพลิงเรื่องสำคัญไหม?...ถ้าอย่างไรฉันขอเวลาตรวจรายงานของเด็กๆให้เสร็จก่อนจะได้ไหมคะแล้วเดี๋ยวฉันจะคุยธุระกับคุณด้วยค่ะ”

   หญิงสาวกล่าวเสียงเรียบไม่ได้บงบอกอารมณ์ว่าหลังน้ำเสียงและใบหน้านิ่งสงบนั้นมีความคิดหรือรู้สึกอะไรไหมและนั่น...มันช่างยั่วอารมณ์ที่คุโชนสมดังชื่อ เพลิง ไม่มีผิด ให้ยิ่งโหมแรงยิ่งกว่าเอาก๊าซโซฮอล์ไปราดลงบนกองฟางเสียอีก!!!

“ไม่!!!”

จบคำพูดกองแฟ้มงานเป็นตั้งๆ3-4ตั้งถูกกวาดลงไปเทกระจาดอยู่กับพื้นต่อหน้าต่อตาของอาจารย์  อันที่จริงการกระทำดังกล่าวไม่เข้าข่ายคำว่ากวาด แต่ให้เรียกว่าใช้เท้าหนาๆถีบจนโต๊ะญี่ปุ่นที่หญิงสาวเอามากางนั่งตรวจงานบัดนี้กระเด็นเฉียดใบหน้าหญิงสาวไปอย่างหวุดหวิด มันปลิวไปตกอีกมุมของห้องนั่งเล่น ภาพไม่น่าจะนำมาใช้การได้อีกเพราะขาไปทางตัวโต๊ะไม้ขนาดเตี้ยไปอีกทาง!

หญิงสาวยังนิ่งได้อย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะหากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงมีวิ่งหนีกระจายหรือไม่ก็ต้องลุกขึ้นมาตีกันสักยกตามประสาผัวเมียอารมณ์ระอุนั่นแหละแต่นี่... หญิงสาวกอดอกถอนหายใจเบาๆแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนที่เกือบทำหน้าแท้ๆแม่ให้มาของตนพังด้วยสายตาของครูมองเด็กชายเกเรนิสัยเสียเพราะถูกเลี้ยงมาแบบคุณชายตามใจกันจนคิดว่าตนเองทำอะไรก็ไม่ผิดไปเสียหมดไม่ใช่สายตาของภรรยาสาววัย28ปีที่ใช้มองสามีวัย34ปีเลยสักนิด...

“เชิญพูดธุระของคุณมาได้เลยค่ะ เพราะคุณเสร็จธุระที่คงสำคัญระดับชาติจนถึงขนาดทำให้คุณเพลิงต้องเสียสระเวลาอันมีค่ามากกว่าเพชรมาคุยกับดิฉันแล้ว ...ล่ะก็จะได้พูด ธุระ ของดิฉันกันบ้างต่อให้จบไปเสียในวันนี้เลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลาของคุณ และของดิฉันเช่นกัน!”

 เรียบเรื่อยแต่จิกกัดแบบนุ่มๆตามสไตส์คนเป็นครูบาอาจารย์ที่จะไม่พูดจาโฉ่งฉ่างด่าใครเหมือนพวก ผู้หญิงสายราตรี ส่วนใหญ่ที่เข้าพร้อมจะระเบิดออกมาได้ตลอดเวลาหากว่าเธอๆเหล่านั้นผิดหูหรือขัดใจแต่ก็อย่างที่บอกนั่นมันแค่บางส่วนบางส่วนก็สุภาพกว่าครูอาจารย์บางคนที่แสดงกิริยาแย่ๆออกไปให้เด็กๆได้เห็นก็มีเช่นกัน อย่าเอารูปกายและการศึกษาไปตัดสินว่าใครนิสัยดีหรือเลว...เพราะทุกคนล้วนเป็นมนุษย์ย่อมมีครบทุกสิ่งในร่างกายเนื้อธรรมดานี้มันก็แล้วแต่ว่าใครจะเอามุมไหนออกมาให้คนรอบข้างได้เห็นก็เท่านั้นเอง ดังเช่น พระพายและอัคนีในยามนี้ ...

    เพี๊ยะ!!

"สารเลว!!!คิดมีชู้หรือพระพาย นางกากีชั่วช้า !"

    หญิงสาวปลิวตามแรงตบหัวกระแทกกับขอบโต๊ะรับแขกอย่างแรง เลือดทะลักออกมาตามรอยแตกทันที!

     ครั้งนี้หญิงสาวถึงกับนักเซอร์ไปพักหนึ่งที่เดียว แน่นอนถึง อัคนีจะเอาแต่ใจนิสัยแย่แต่ชายหนุ่มไม่เคยลงไม้ลงมือกับเธอเลยสักครั้งนะสิ!

     อัคนีไม่หยุดเพียงเท่านั้นเขาตรงไปกระชากจิกผมยาวสลวยของพระพายง้างมือเตรียมจะตบซ้ำลงไปอีกครั้งหากแต่...ดวงตาที่ไม่เคยสืออะไรออกมาบัดนี้ลุกวาวจนอัคนีถึงกับง้างฝ่ามือค้างไปเลยทีเดียว

   " ถุย!!!...อย่าเอานิสัยชั่วๆของตัวเองมาตัดสินคนอื่นสิฉันยังทำหน้าที่ของตนเองได้ดีพอ และสำหรับฉันเพื่อนก็คือเพื่อนแยกแยะเป็นชัดเจนเสมอ ไม่ใช่คุณนี่ ที่ไม่เคยแยกออกเลยกระมั่งว่าอันไหนเพื่อนแท้หรือว่าอันไหนแค่กะหรี่ของเพื่อนไอ้คนมั่วได้โล่!"

ต้องขออภัยกับบางฉากที่ร้อนร้ายไปบ้างนะคะ

ไรต์ เฑียร^^