ตื๊อรักนายเย็นชา

สำหรับเด็กสาวที่เชื่อมั่นในรักแท้เหมือนที่พ่อและแม่ของเธอเป็นรักแท้ของกันและกัน เด็กสาวที่เชื่อมั่นในใจกับต้องไปตกหลุมรักนายเย็นชาเข้าอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะรักในวัยเด็กที่สร้างความทรงจำในใจตลอดมาและตลอดไป

"ข้าวฟ่างหยุดอยู่กับที่เลยนะ ไม่อย่างนั้นแม่จะตีนะ"ฟางข้าวร้องตะโกนบอกให้ลูกหยุดวิ่ง ก็เด็กอ้วนนะสิ จะวิ่งไปหารถไอติม ไม่รู้จะวิ่งทำไมทั้งที่ลุงเขาก็มาจอดหน้าบ้านอยู่แล้ว

ฟางข้าวเดินท้องโตตามลูกออกไป และมีคนรับใช้ที่แม่ของกรกฏส่งมาช่วยดูแล เพราะจะปล่อยให้คุณแม่ท้องโตดูแลลูก4ขวบที่แสนดื้อคนเดียวก็คงจะไม่ไหว แต่ฟางข้าวก็ไม่รู้ทำไมถึงส่งคนมาตั้ง4คนเพื่อดูแล สงสัยคุณแม่คงเห็นฤทธิ์เด็กอ้วน

"วิ่งทำไมบอกแม่สิคะ"เมื่อยืนอยู่หน้าลูก ฟางข้าวก็ยิงคำถามทันที

"ข้าวไม่ได้วิ่งค่ะ ข้าวเดินเร็ว"และคำตอบของข้าวฟ่างก็เรียกเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี

"เด็กอ้วนแสนดื้อ"ฟางข้าวหมดคำพูดที่จะตอบโต้เด็กอ้วนของเธอ

"เย้ๆๆๆๆคุณลุงมาหาข้าวแล้ว เมื่อวานคุณลุงไปไหน ทำไมไม่มา"ข้าวฟ่างพูดจากับคุณลุงคนสนิทของเธอ เธอซื้อไอติมของลุงทุกวันจนสนิทกันเป็นอย่างมาก

"เมื่อวานลุงไม่สบาย ไหนวันนี้หนูข้าวอยากกินรสอะไร"ข้าวฟ่างเป็นเด็กชอบลอง เธอจะกินไอติมไม่ซ้ำกัน

"คนนี้ใครหรอคะคุณลุง"ระหว่างที่ข้าวฟ่างกำลังปีนรถไอติมเลือกรสที่ชอบอยู่สายตาก็ไปชนเข้ากับเด็กผู้ชายหน้านิ่งที่นั่งอยู่หลังคุณลุงใจดีของเธอ

"อ่อนี้ลูกชายลุงเอง ชื่อต้นน้ำ"ต้นน้ำเป็นเด็กขี้อายที่ชอบเก็บอการ เขาจะไม่หลบหรือหนีแต่จะทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"หนูต้นน้ำน่ารักนะคะ กี่ขวบแล้วครับ"ฟางข้าวถาม

"5ขวบครับ"แม้จะขี้อายแค่ไหนแต่ต้นน้ำก็ถูกสอนมาดีในเรื่องของมารยาท

"เป็นพี่ข้าวฟ่างปีหนึ่งเลย"

"คุณต้นน้ำทำไมต้องทำหน้านิ่งใส่ข้าวด้วย"ข้าวฟ่างที่สงสัยก็เลยถามออกไป เพราะคนส่วนมากที่เจอเธอก็จะทักทายด้วยรอยยิ้มเสมอ มีแต่คุณต้นน้ำเนี่ยแหละ

"...."ต้นน้ำเงียบไม่ตอบโต้อะไร

"คุณปลายน้ำไม่ได้ยินที่ข้าวถามหรอ"ข้าวฟ่างเริ่มโมโห

"ข้าว...ฟ่าง...."ฟางข้าวเรียกชื่อลูกตัวเองอย่างช้าๆแต่ชัดทุกคำเพื่อตักเตือน

"ลูกชายลุงขี้อายนะหนูข้าว"

"ก็ได้ค่ะ ข้าวคุยกับลุงคนเดียวก็ได้ ไม่คุยกับคุณปลายน้ำหรอก"

"พี่ต้นน้ำค่ะข้าวฟ่าง เรียกพี่เขาว่าพี่ต้นน้ำ"ฟางข้าวที่เห็นท่าทางของลูกสาวตัวเองก็เหนื่อยใจ

"พี่ต้นน้ำ...แสนนิ่ง"แม้จะทำตามที่คุณแม่บอก แต่ก็ของติดนามสกุลให้คุณปลายน้ำของเธอหน่อยแล้วกัน

"อย่าไปถือสาน้องเลยนะต้นน้ำ น้องดื้อ"

ต้นน้ำมองเด็กอ้วนตรงหน้าด้วยสายตาที่นิ่งเชย เขาไม่เคยเห็นเด็กที่ไหนร่าเริงขนาดนี้มาก่อนเลย

ต้นน้ำ ชลธาร ภัชรภิรมย์ 19

เด็กหนุ่มแสนดีที่ขี้อาย ฐานะทางบ้านเรียกได้ว่าปานกลาง เขาต้องช่วยพ่อแม่ทำงานตั้งแต่เด็กเลยเติบโตมาแบบสังคมที่ค่อนข้างแคบ ทำให้เขาเป็นเด็กขี้อายไม่ค่อยกล้าแสดงออก เพราะกลัวคนอื่นจะรู้ว่าตนขี้อายจึงแสร้งทำเป็นนิ่ง

ข้าวฟ่าง กมลนัทธ์ เบญจรงค์ 18

เด็กสาวแสนดื้อที่ชอบเอาแต่ใจ เพราะพ่อที่ตามใจตั้งแต่เด็กทำให้ข้าวฟ่างติดจนเป็นนิสัย ข้าวฟ่างเป็นเด็กที่สดใสร่าเริง กล้าแสดงออก กล้าพูดกล้าทำจนบ้างครั้งคนอื่นอาจมองว่ามากเกินไป เพราะฐานะทางบ้านที่เรียกได้ว่าร่ำรวยทำให้ข้าวฟ่างยิ่งเอาแต่ใจ

ข้าวฟ่างแสนดื้อตกหลุมรักเด็กหนุ่มแสนนิ่ง เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปติดตามได้เลยค่ะ

ปล.ข้าวฟ่างเป็นลูกของฟางข้าวและกรกฎในเรื่องยอดดวงใจของคุณบอส