หนี้รักมาเฟียร้าย
แนะนำตัวละคร
อาทิตย์
อายุ31ปี เป็นนักอสังหาริมทรัพย์และปล่อยเงินกู้ อีกทั้งยังมีหุ้นส่วนให้กับบริษัทยักษ์ใหญ่หลายบริษัท
อริสรา
อายุ 18ปี เป็นนักเรียนดีเด่น เรียนเก่งกีฬาดี กิจกรรมเด่น แต่ชีวิตต้องดับลงเพราะปีศาจร้ายอย่างอาทิตย์!
_____________________________________________________________________
บทนำ
" ไหนลองบอกมาซิว่ามึงจะชดใช้หนี้หนึ่งร้อยล้านให้หมดภายในสามวันได้ยังไง? "
เสียงทุ้มต่ำแกมขู่ขวัญพูดขึ้น ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวเทวดาเสกสรรค์เป็นเจ้าของเสียงขู่นั่น ถึงใบหน้าเค้าจะหล่อและแสนใจดีมากเวลายิ้มแค่ไหน แต่จิตใจของคนอย่าง 'อาทิตย์' มันต่ำช้ามากกว่าพวกซาตานเป็นสิบๆเท่า!
" ผ..ผม ผมไม่สามารถหาเงินมากขนาดนั้นมาให้คุณได้ภายในสามวันหรอกครับ "
ผลัก!
" โอ๊ยย "
เสียงโอดครวญดังตามมาติดๆหลังจากประโยคปฏิเสธจากชายวัยกลางคนที่ตอนนี้สะบักสะบอมเต็มที แขนด้านขวาที่ตอนนี้ยกขึ้นมาประครองตัวเองแทบไม่ไหวแล้วเพราะมันถูกเขาหักอย่างไม่ไยดี
" ตอนมึงบากหน้ามาขอยืมเงินกู มึงยังรับปากกูอยู่เลยว่าจะหามาคืนกูได้แน่นอนอยู่เลยนะไอ้วัลลภ เหอะ! ถุย! ไอ้*** "
เขาถ่มน้ำลายใส่หน้าลูกหนี้รายใหญ่ของเขาเอง และจัดการเตะอัดไปที่ท้องอีกหลายต่อหลายครั้งจนพอใจ
คนอย่างอาทิตย์ เงินร้อยล้านบาทนั้นขี้้ประติ๋วสำหรับเขามากๆ แต่ที่เขาทำแบบนี้กับลูกหนี้ทุกคน เป็นเพราะเขาต้องการขู่ให้บุคคลภายนอกกลัวและไม่กล้าแหย็มกับเขา ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจ คนในวงการบันเทิง พวกไฮโซ หรือแม้แต่คนท่ีอยู่เหนือกฎหมายยังต้องก้มหัวให้เขา
" ค..คุณ คุณอาทิตย์ต้องการอะไร ผ..ผม ผมจะหามาให้ อะไรก็ได้! ผมให้ได้หมด! "
เสียงร้องจากคนหมดทางสู้พูดขึ้นอย่างอ่อนแรง อาทิตย์หยุดซ้อมคนตรงหน้า แล้วค่อยๆยกยิ้มมุมปากขึ้น แววตาของเขาเป็นประกาย
การได้รับของขวัญที่่ตัวเองเลือกได้มันช่างน่าตื่นเต้นซะเหลือเกิน!
และของขวัญที่เขาชอบและมักจะได้จากลูกหนี้หมดทางสู้อย่างนี้ ก็คือ...
" ลูกสาวมึงกำลังเรียนอยู่ชั้นอะไรนะ?... :) "
วัลลภหน้าซีดเผือด อาทิตย์ยกมือลูบคางเบาๆแล้วปรายตามองคนเบื้องล่างที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าเขาตอนนี้เป็นเชิงบังคับให้ตอบ
เป็นคำถามที่วัลลภไม่อยากตอบให้กับนักล่าเหยื่อผู้เลื่องลือคนนี้เลย เขารู้จุดประสงค์ของอาทิตย์ดี แค่คิดว่าลูกสาวสุดที่รักสุดหวงกำลังจะถูกอาทิตย์เอาไป ใจมันมันก็แหลกสลายทันที
" ….. "
" ตอบกู!! "
" โอ๊ย!! "
อาทิตย์ใช้เท้าบดขยี้ที่ต้นขา วัลลภทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดขั้นสุด เขาตอบคำถามปีศาจตนนี้ด้วยความเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ
" มอห้า...ลูกสาวผมอยู่มอห้า.. "
อาทิตย์ยกเท้าออกจากต้นขาของวัลลภ เขาทำหน้านึกคิดอะไรสักอย่าง ก่อนจะถูมือไปมาอย่างโรคจิตแล้วมองไปที่โปรเจ็กเตอร์ที่ถูกขึงไว้หน้าห้อง
อาทิตย์ปรายตาให้ลูกน้องที่อยู่หน้าคอมฉายรูปขึ้นหน้าจอ
รูปเด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนตรงปลายมีลอนบางๆอยู่ ผมของเธอมัดรวบหลวมๆและมีโบว์สีขาวสะอาดตาผูกเอาไว้ คิ้วของเธอเรียงสวยโดยไม่ต้องพึ่งการขีดเขียนใดๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มช่างเข้ากับจมูกเล็กๆที่เชิดขึ้นน้อยๆเสียจริง ไหนจะริมฝีปากเรียวบางที่ถูกเคลือบด้วยลิปกลอสสีชมพูบางๆน่าจูบนั่น ความสวยสะพรั่งในชุดนักเรียน ทำให้คนอย่างอาทิตย์หลงไหลราคะ อยากลิ้มลองเธอเสียเต็มกำลัง
และวันนี้ก็มาถึง วันที่เธอจะตกมาเป็นเครื่องบำเรอราคะของเขาในที่สุด
" อริส.. "
อริสราลูกสาวของวัลลภเด็กน้อยที่เขารักที่สุดเป็นดั่งแก้วตาดวงใจเป็นดั่งชีวิตของเขา...
และวันนี้เป็นเพราะเขาเองที่ก่อหนี้สร้างสินเอาไว้จนทำลายดวงใจของเขาเอง...
อาทิตย์มองดูภาพบนจอโปรเจ็กเตอร์แล้วเผยยิ้มชั่วร้ายออกมา รูปแต่ละรูปคือรูปที่เขาให้สายสืบไปแอบถ่ายมา ทั้งรูปที่เธอเดินเล่นที่หน้าโรงเรียนกับเพื่อนๆ รูปที่เธอกินไอศกรีมอย่างอเร็ดอร่อย และ อิริยาบถต่างๆนาๆที่ถูกแอบถ่ายเก็บเอาไว้ วัลลภอยากจะกระโจนไปกระชากคอเขามาต่อยแรงๆ แต่สิ่งที่ทำได้คือกำหมัดแน่นๆเอาไว้เท่านั้น
" อริสงั้นหรอ :) " เขาพึมพำ
" ฉันส่งคนไปแอบถ่ายมาตั้งนานเพิ่งจะรู้ชื่อก็วันนี้แหละ "
" คุณแอบถ่ายลูกผมทำไม!! "
" ก็เพราะกูรู้ไงว่ามึงจะมีวันนี้!! วันที่มึงต้องขายลูกสาวให้กูเพื่อรักษาชีวิตตัวเอง! "
อาทิตย์ชี้หน้ากรรโชกใส่คนที่นอนสะลมสะลืออยู่บนพื้น
" ผม …ไม่..ข…ขายลูกตัวเอง ผมไม่ยกลูกให้คุณแน่ๆ คุณจะเอาชีวิตผมไปก็ได้ แต่ลูกสาวผม ผมไม่ให้ "
" กูไม่ได้ขออณุญาตมึงสักหน่อยวัลลภ :) " เขาขึ้นเสียงสูงพลางแค่นหัวเราะ
" กูแค่บอกให้มึงรู้ไว้ ว่าต่อไปนี้อีลูกสาวของมึงจะกลายเป็นนางบำเรอกู ส่วนคนแก่ใกล้ตายลงโลงอย่างมึง ก็มีหน้าที่ทำงานหาเงินค่าดอกเบี้ยอีีกสิบล้านมาไถ่ตัวลูกมึงคืน "
วัลลภเบิกตาโพลง น้ำตาเขาค่อยๆไหลออกมาเป็นสาย เขาอยากจะลุกไปขวักปืนข้างกระเป๋ากางเกงของปีศาจร้ายตรงหน้าแล้วยิงทิ้งแม่งให้ตาย แต่มันก็ไม่สามารถทำได้เลย...
" เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะไปรับลูกมึงที่โรงเรียนเอง ส่วนมึง กูจะส่งมึงไปทำงานที่เหมือง ทำงานจนกว่าจะครบสิบล้านค่าดอกเบี้ย... "
อาทิตย์เดินทอดขาเข้ามาใกล้ๆวัลลภก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นๆออกมา
" แล้วเมื่อมึงทำงานได้ครบเมื่อไหร่...กูจะคืนลูกสาวมึงให้เอง "
" !!! "
" แต่กูไม่รับประกันหรอกนะ ว่าเธอจะกลับมาพร้อมกับความบริสุทธิ่เหมือนเดิมรึเปล่า... ฮ่าๆๆๆๆๆ "
อาทิตย์เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีออกไปจากโกดังร้างพร้อมลูกน้องของเขาอีกราวสิบกว่าคน ปล่อยให้วัลลภโห่ร้องด้วยความเจ็บปวดเพียงคนเดียวในโกดังนั้น
แค่คิดถึงเรือนร่างใต้เสื้อนักเรียนนั่น ร่างสาวบริสุทธิ์ที่เขากำลังจะได้กลืนกินมันในวันพรุ่งนี้ เขาก็ตื่นเต้นจนห้ามใจไม่ไหวแล้ว :)
_______________________________________________________________________________________
* มีNCเรื่อยๆ ออกแนวมาเฟียหื่นกามหน่อยๆ ฝากติดตามด้วยนะคะะ