คณินทร์ (เคน) วัย 22 ปี
เขมิกา (เค้ก) วัย 25 ปี
เพราะความใจดีที่มีมากจนเกินไปทำให้เธอหลงไว้ใจคนผิด
จากสาวออฟฟิศอนาคตไกล...
เลยต้องกลายมาเป็นสาวใช้ของผู้ชายที่เธอเคยจีบ!
แถมอีตาบ้านั่นดันอายุน้อยกว่าเธอซะอีก...
พระเจ้า! นี่มันฝันร้ายของสาววัยเบญจเพสชัดๆ ทำไมเด็กสมัยนี้ถึงได้โตเร็วนักล่ะ...
“นี่ลงทุนมาทำงานเป็นสาวใช้เพื่อตามจีบผมเลยเหรอครับ”
นายน้อยของคฤหาสน์หลังงามยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อเห็นคนเคยคุ้นยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า
“มะ...ไม่ใช่นะคะ คุณชายเล็กคงเข้าใจผิดแล้ว ดิฉัน...ไม่ได้...”
“ชื่ออะไรนะครับ พี่สาวน่ะ ผมลืมแล้วสิ”
ปากบอกว่าลืมชื่อ แล้วทำไมไม่ลืมหน้าเธอไปด้วยเลยเล่า ไอ้เด็กบ้า!
“ชื่อ...เค้กค่ะ” ตอบไปเสียงสั่น คนอยากแกล้งจึงขยับมาใกล้มากขึ้น
“พี่เค้ก...ชื่อน่ากินดีนะครับ”
แค่ชื่อใช่รึเปล่าที่น่ากิน แล้วนี่เธอคิดอะไรอยู่ละเนี่ย
“เอ่อ...ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉัน...”
“เรียกตัวเองว่าพี่สิครับ ผมไม่ชอบสรรพนามที่ดูห่างเหินเท่าไหร่
อีกอย่างผมก็ยังไม่ได้แนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการเลย
ผมชื่อเคนนะครับ อายุยี่สิบสองเพิ่งเรียนจบมหา’ลัย
เห็นป้าหลินบอกว่าพี่เค้กอายุมากกว่าผม กี่ปีเหรอครับ?”
นี่เขาจะถามเพื่อตอกย้ำว่าเธอมันบ้าที่ไปตามจีบเด็กอย่างนั้นสินะ ก็ได้...
“พี่อายุ...ยี่สิบห้าปีค่ะ” เธอกัดฟันตอบเขา
“อืม...ห่างกันสามปี กำลังดีนะครับ ผมชอบ...”
หืม...กำลังดีอะไร? แล้วชอบอะไร? แล้วไอ้สายตาแบบนั้น...หมายความว่าไงกันนะ
“จริงสิ ป้าหลินได้บอกรึยังครับ ว่านับตั้งแต่วันนี้ไป...
พี่เค้กคือสาวใช้ส่วนตัวของผม มีหน้าที่ดูแลผมตั้งแต่ตอนตื่นจนถึงตอนหลับ”
เขาส่งรอยยิ้มอ่อนโยนมาให้ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกขนลุกนักก็ไม่รู้
“บะ...บอกแล้วค่ะ”
แต่ไม่ได้บอกว่านายน้อยที่เธอต้องดูแลคือคนที่เธอเคยจีบนี่นา...เฮ้อ...เวรกรรม
“ถ้าอย่างนั้นก็...ช่วยดูแลผมให้ดีที่สุดด้วยนะครับ พี่สาว...”
เขาโน้มตัวลงมาหาคนที่ตัวเล็กกว่า แล้วจูบที่ริมฝีปากบางแผ่วเบา
จากนั้นก็เดินผ่านเธอไปราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ปล่อยให้สาวใช้คนใหม่ยืนตัวแข็งทื่อราวกับถูกเขาสาปอยู่ตรงนั้น...
‘
กรี๊ด!!! ไอ้เด็กบ้า! นั่นมันจูบแรกของฉันนะ!’
เธอตะโกนด่าเขาอยู่ในใจ
************************************
แล้วพบกันเร็วๆ นี้
ซื้อนิยายได้ที่เพจสำนักพิมพ์ภรปภัชนะคะ
สำนักพิมพ์ภรปภัช
Guest
