เรื่องนี้เป็นภาคสองของ "ขอโทษครับ ผมจับพี่รหัสทำเมีย" นะครับ แต่เป็นภาคของคู่รอง
......................................................
“ สวัสดีครับ...พี่ฟิวส์ ” ผมพูดพร้อมกับวางน้ำโกโก้ปั่นไว้ข้างๆตัวมันที่กำลังนั่งหอบอยู่ โดยไม่มองหน้าผมเลยสักนิด
ย้อนกลับไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ตอนที่จับสายรหัสใหม่ๆ ผมดันไปทำกร่างใส่มันเพราะไม่รู้ว่าพี่รหัสของผมก็คือคนที่ผมยืนด่าปาวๆ แต่ยังท้าต่อยมันอีกต่างหาก ทำไมชีวิตของบาสต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ยยยยยยย
“ ไปซื้อนมหน้าโรงเรียนให้หน่อย ” นี่เป็นเสียงของพี่รหัสผมเองครับ ตั้งแต่รู้ว่าถ้าพี่รหัสไม่รับน้องรหัสเข้าสายง่าย จนเกินเวลาที่กำหนดจะต้องโดนทำโทษผมก็เลยต้องอ่อนข้อให้มันไปก่อน
“ เอานมอะไร”
??
“ อะไรก็ได้ที่เป็นนมจืด ” มันว่าแล้วดึงชายเสื้อขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไหลลงมา ก่อนจะลุกขึ้นไปเล่นบาสต่อ
สัส
!!
สั่งเอาๆ ตังก็ไม่ให้...
ผมได้แต่บ่นอยู่คนเดียวเพื่อไม่ให้มันได้ยิน ก่อนจะเดินไปซื้อนมมาให้มัน พอถึงร้านก็เลือกอยู่นานไอ่นมจืดที่มันว่ามันก็มีหลายรสชาติหลายยี่ห้อ แล้วมันจะกินอันไหนละเนี่ย
เอาที่ผมชอบกินก็แล้วกัน
พอซื้อเสร็จก็เดินกลับมาที่เดิม แต่เป็นเพราะมันยังเล่นอยู่ แถมสั่งให้ผมรอมันจนกว่าจะเล่นเสร็จอีกต่างหาก...
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาผมต้องตามเป็นเบ้ให้มันตลอด เรื่องคืนวันที่ผมมีเรื่องกับมันวันนั้นตอนเย็นเสือกไปรับปากมันว่าจะให้ทำอะไรก็ยอมเพื่อแลกให้มันรับเป็นน้องรหัส ก็เลยต้องมาเป็นเบ้มันนี่แหละครับ
“ มึงนั่งคิดอะไรอยู่ ไอ่เตี้ย ” ...นั่นชื่อผมเองครับ
“ ป่าวอ่ะ ละนี่จะกลับได้ยังกู...อะ เออ ผมหิวข้าวว่ะ ” ผมพูดขัดๆนิดนึงตอนที่ต้องใช้คำว่าผมกับมัน แต่ทำไงได้หละ นี่มันอยู่ในข้อตกลงนี่น่า
“ อืม ” มันตอบสั้นๆ ก่อนจะเก็บของตัวเองแล้วเดินนำหน้าผมไป
คือเรื่องที่มันขายาวกว่าผมก็พอเข้าใจนะ แต่จริงๆแล้วคือมันไม่รอผมต่างหากหละที่ ไม่ค่อยเข้าใจ
หลังจากทีมีเรื่องกันผมก็พยายามทำดีกับมันมาโดยตลอด ทั้งเรื่องที่จะให้มันรับเป็นน้องรหัสนั่นก็เหตุผลหนึ่ง แต่อีกเหตุผลก็คือไม่อยากมีศัตรูเพิ่ม ส่วนอีกเหตุผลหนึ่ง....
ไม่ต้องรู้หรอก แฮร่ๆ..
แต่ในทางกลับกันผมก็รู้สึกว่าตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มันไม่เห็นจะทำดีกับผมบ้างเลยอ่ะ แบบนี้มันเรียกว่าไม่แฟร์ใช่รึป่าว? สงสัยที่มันบอกกับยูโดว่ามันชอบคนแบบผม คงไม่ใช่แล้วหละ..
ปึก...
“ โอ๊ย..หยุดแล้วทำไมไม่บอก ”
ผมยกมือลูบหัวตัวเองเพราะมัวแต่คิดเรื่องที่ยูโดมันพูดกับการกระทำที่สวนของมัน โดยไม่รู้เหมือนกันว่ามันหยุดเดินตอนไหน แถมสิ่งที่หัวผมโขกใส่ยังเป็นลูกบาสแข็งๆไม่ใช่หลังของมันอีกต่างหาก
“ มึงเหมออีกแล้วนะเตี้ย เป็นอะไรของมึงเนี่ย ” มันถามแล้วเอามือปัดลูกบาสส่วนที่โดนหัวผม ถ้าไม่ใช่รุ่นพี่นี่ต่อยละ สิ่งที่มันควรดูไม่ใช่ลูกบาส แต่มันเป็นหัวผมต่างหาก
“ ป่าวอ่ะ ไม่มีอะไร ”
“ อืม มึงอยากกินอะไรก็ไปซื้อแล้วกลับหอก่อนเลยนะ กูนัดสาวไว้ ”
มันพูดแค่นั้นแล้วก็เดินไปเลย โดยไม่รอให้ผมได้ถามอะไร
ชินแล้วหละครับ....
หลายครั้งแล้วที่มันบอกให้ผมรอมันเล่นบาสเสร็จแล้วกลับหอพักพร้อมกัน แต่ก็หลายครั้งแล้วเหมือนกันที่ผมกับมันเดินมาด้วยกันถึงแค่หน้าร้านขายกับข้าวแล้วมันก็บอกว่ามีนัด จากนั้นมันก็..
ปล่อยให้มันเดินกลับหอเอง...
ผมแวะซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งร้านเดิม ก่อนจะกลับหอพักระหว่างทางก็บังเอิญเห็นมันกับสาวที่ว่าเดินอี๋อ๋อกันไปทางโรงยิม นี่คงจะให้สาวไปเฝ้ามันเล่นบาสเพื่อโชว์พาวอะไรทำนองนั้นสินะ แหวะ
!
‘
คืนนี้เจอกันร้านเดิม
’
ผมส่งข้อความบอกไอ่ยูโดที่ไม่รู้ว่าตอนนี้มันก็คงกำลังตามจีบพี่รหัสของมันอยู่หรือว่าไปหลีสาวที่ไหนรึป่าว แต่พอเห็นข้อความต้อนรับของมันแสดงว่าคงจะอยู่กับพี่รหัส ไม่งั้นก็นอนโง่ๆอยู่ในหอ เพราะถ้าเป็นตอนอยู่กับสาวมันทิ้งโทรศัพท์ลงน้ำไปแล้วหละ ได้สาวแล้วสนเพื่อนที่ไหน
พอกลับมาถึงหอผมก็กินหมูปิ้งที่เล็มตั้งแต่หน้าร้านมาถึงหอให้เสร็จ แล้วเอาการบ้านขึ้นมาทำก่อนคืนนี้จะได้เที่ยวแบบสบายใจ ...
พอทำการบ้านเสร็จ เหลียวดูนาฬิกาก็เกือบๆสามทุ่มได้เวลาอาบน้ำแต่งตัวสบายๆไปเที่ยวสักที ทีปรกกะว่าจะไปหายูโดที่ห้องแล้วออกไปพร้อมกัน มันดันออกไปทำธุระข้างนอกก็เลยนัดเจอกันที่ร้านแทน
อู้วววว แม่สาวน้อย....
เสียงไอ่บิวเพื่อนร่วมห้องมันแซวระหว่างที่ผมเดินลงบันไดมา ก่อนมันจะเข้ามาใกล้แล้วดันผมติดผนังเหมือนหนังที่กำลังจะมีซากเลิฟซีน
“ สาวน้อยพ่อง ” ผมว่าแล้วชูนิ้วกลางให้มัน
“ นี่ไง เพราะมึงเป็นแบบนี้ไงถึงไม่มีผัวสักที ” นั่นปาก ??
“ แบบนี้มันแบบไหน มึงพูดดีๆนะ ”
“ มึงก็หัดพูดเพราะๆหน่อยดิว่ะ หน้าก็ออกจะหวาน ถ้าพูดดีๆนะ เดี๋ยวกุอาสาเป็นผัวมึงคนแรกเลยอ่ะ ” มันว่าแล้วดันเข้ามาใกล้อีก คืออีกนิดก็สองกูได้เลยนะถ้าจะชิดขนาดนี้
“ พอๆๆ มึงใกล้เกินไปละ เล่นกีฬาแล้วอย่ามาใกล้กู มันเหม็น ” ผมว่าแล้วดันมันออกห่างถึงมันจะไม่ได้เหม็นก็เหอะ แต่คิดสภาพคนเล่นมาใหม่ๆสิครับ เหงื่อท่วม เดี๋ยวก็ทำเสื้อผมเปื้อนพอดี
“ เจอพี่รหัสมึงเมื่อไหร่ฝากบอกด้วยนะ ว่ากูจะขอน้องรหัสเค้าเป็นเมีย
ฮ่าๆๆ ”
กูอยู่นี่ ...
เสียงเรียบๆดังขึ้น พร้อมกับไอ่ฟิวส์ที่เดินขึ้นบันไดมาในชุดนักกีฬาที่เหงื่อเต็มตัวเหมือนกัน มันสองคนคงจะไปเล่นกีฬาด้วยกันมันมาแหละ เพราะไปบิวมันก็เป็นนักบาสเหมือนกัน
ถึงไอ่ฟิวส์มันไม่ได้ขาวมาก แต่รอยดูดที่คอมันก็ชัดอยู่นะครับ..
“ มาได้เวลาพอดีเลยนะพี่ ผมว่าจะขอ.. ”
“ กูยกให้ ”
บิวมันพูดไม่ทันจบไอ่พี่ฟิวส์ก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน แล้วก็มองหน้าผมนิ่งๆก่อนจะแสยะยิ้มมุมปากออกมานิดๆ หึ
!
เห็นกูเป็นสิ่งของรึไง..
“ กูไม่ใช่ของใครทั้งนั้นอ่ะ ไม่ต้องขอ เพราะถ้าเต็มใจ..เดี๋ยวกูให้เอง ”
“ หึๆ คงอยากมากสินะ แต่งตัวมาพร้อมแล้วหนิ จะขึ้นห้องเลยมั้ยหละ ” ไอ่พี่ฟิวส์มันพูดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วพยักเพยิดขึ้นไปชั้นบนของหอ
“ เออ..ใจเย็นครับใจเย็น ผมแค่พูดเล่นเฉยๆน่าพี่ ว่าแต่พี่เหอะ...จัดหนักมาสิท่า ”
พอไอ่บิวมันเปลี่ยนเรื่องคุยผมก็เดินหลบออกมาเลย ใครจะไปอยากยืนอยู่ตรงนั้นให้ไอ่พี่ฟิวส์มันดูถูกกันหละ คิดว่ารู้จักผมดีมากรึไงถึงได้พูดอะไรอกมาแบบนั้น
“
กูไม่ได้ทำ น้องเค้าขย่มเอง ”
นี่เป็นคำสุดท้ายที่ผมได้ยินหลังจากเดินลงมาไม่ไกลเท่าไหร่
หึๆ ใครกันแน่ที่ยากมาก แถมยังจัดมาแล้วด้วย
ชิ
!!