SHOPAHOLIC (วุ่นรักสาวนักช้อป)
46
ตอน
40.1K
เข้าชม
166
ถูกใจ
48
ความคิดเห็น
52
เพิ่มลงคลัง

บทนำ

ตอนอายุ 12 ขวบ ฉันเคยอยากได้มงกุฎเจ้าหญิงที่อยู่บนหุ่นดิสเพลย์หน้าร้าน Tiffany & Co. มาก ๆ มากถึงขนาดลงไปร้องกรี๊ด ๆ บนพื้นฟุตบาธทั้งที่ไม่เคยทำแต่เคยเห็นเด็กคนอื่นทำแล้วมันเวิร์ก แต่ผลที่ได้คือฉันโดนกักบริเวณไป 1 อาทิตย์ แล้วพออาทิตย์ต่อมามงกุฎที่ดิสเพลย์ก็หายไปแล้ว มีคนซื้อมันไป โลกช่างไม่ยุติธรรม มงกุฎนั่นควรเป็นของฉัน มันส่องประกายให้ฉัน แต่คนอื่นกลับได้ไป ความรู้สึกว่าเสียของรักมันเป็นแบบนี้เอง ฉันเข้าใจกอลลั่มในเดอะหลอดส์ออฟเดอะริงส์ ฉันเข้าใจถ่องแท้ ไม่เคยมีอะไรแจ่มชัดขนาดนี้ในชีวิต ตั้งแต่วันนั้นฉันเรียนรู้ว่าของของเรายังไงก็ต้องเป็นของของเรา และถ้าแม่ไม่ซื้อให้ เราก็ต้องหาทางอื่น

 

10 ปีต่อมา

ตอนนี้ฉันเป็นพนักงานต้อนรับอยู่ที่ ‘Cooking Everywhere’ ซึ่งคือนิตยสารเกี่ยวกับการทำอาหารในทุก ๆ ที่ ฉันหมายความตามนั้นจริง ๆ ทุก ๆ ที่ ไม่ว่าจะพิลึกแค่ไหน อาทิ ยอดเขา ขอบเหว บนบ้านต้นไม้ สะพานแขวน พิลึกสุด ๆ ไปเลยใช่มั้ยหละ

ฉันทำงานที่นี่มา 6 เดือนแล้ว จริง ๆ ฉันเรียนคอลัมนิสต์มา แต่เด็กจบใหม่หางานทำยาก และฉันก็ต้องการเงินเพื่อเลี้ยงตัวเอง ได้งานอะไรก็ทำไปก่อน

“สวัสดีค่ะ Cooking Everywhere ไม่ทราบจะติดต่อเรื่องอะไรคะ” เสียงฉันรับโทรศัพท์ มันไม่ใช่เรื่องยากอะไร ฉันก็แค่คอยรับเอกสารจากคนส่งเอกสารแล้วส่งต่อไปกอง บก. แล้วก็รับเอกสารจากกอง บก.ส่งต่อไปที่คนส่งเอกสาร แล้วก็รับโทรศัพท์ทั้งจากลูกค้า ทั้งจากสปอนด์เซอร์ ทั้งจากคอลัมนิสต์ ทั้งจากสำนักพิมพ์ และอื่น ๆ สุดแท้แต่ใครจะอยากโทรมา ก็แค่นั้น ก็แค่มีคนโทรมาทั้งวัน และคนส่งเอกสารก็เข้า-ออกทั้งวันเป็นสิบ ๆ คน แค่นั้นเอง

“เพนนี ต้นฉบับของคุณแอนที่ฝากส่งวันก่อนส่งรึยัง...” นี่เสียงเพื่อนร่วมงานฉัน แถมเธอยังเป็นเพื่อนรักฉันด้วย เธอชื่อ เกรซ เราเข้างานมาพร้อมกัน ตอนแรกเราก็เป็นพนักงานต้องรับเหมือนกันนี่แหละ จนกระทั่งเลขาฯ คนเก่าของ บก. เกิดลาออกไปทำครีมขายทางออนไลน์ เธอก็เลยได้ทดลองงานเป็นเลขาฯ บก. แทน ซึ่งมันก็...ไม่แปลกอะไรเพราะเธอเรียนเลขาณุการมา ก็ไม่ได้เอามาคิดเปรียบเทียบอะไรกับตัวเองหรอกนะ ตัวฉันไม่ใช่คนขี้อิจฉาเพื่อนด้วย

ฉันส่งสัญญานมือให้เธอเงียบก่อนเพราะติดสายอยู่ “ค่ะ จาก Hamony นะคะ ได้ค่ะ จะแจ้งนัดคุณแอนผ่านเลขาเธอค่ะ ยินดีรับใช้ค่ะ สวัสดีค่ะ” ฉันวางหูพร้อมเหลือบตามองเพื่อนรัก “ได้ยินแล้วนะ Hamony นัดคุยเย็นวันศุกร์” ฉันบอกแม่เลขาคนสวยซ้ำอีกครั้ง

“เย็นวันศุกร์งั้นเหรอ ฉันอาจต้องเช็คตารางคุณแอนอีกที ว่าแต่ต้นฉบับหละ” เกรซเข้าประเด็นเธอเป็นคนฉลาด ทำงานเก่ง ปากร้าย และจริงใจที่สุดในโลก

“ก็ต้องอยู่โรงพิมพ์สิ” ฉันหันไปสบตาเธอพร้อมกับยิ้มหวาน

“แน่ใจนะ” เกรซถามซ้ำคล้ายจะคาดคั้นกราย ๆ ยัยนี่ไม่ค่อยจะเชื่อใจฉันเลย

“แน่ใจจ๊ะ ว่าแต่...กลางวันกินอะไรดี” ฉันตอบส่ง ๆ ไป เอกสารวันก่อนก็เป็นเรื่องของวันก่อน ฉันจำไม่ได้หรอก วัน ๆ รับ-ส่ง เอกสารเป็นสามสิบ สี่สิบ ฉบับ ดูขนาดตอนนี้สิ กองเอกสารในกล่องแยกเอกสารยังแทบจะล้นออกมาทับฉันตายแล้วเนี่ย อีกอย่างถ้าเรื่องมันเกิดขึ้นวันก่อนก็แปลว่าจบไปแล้วในอดีต

“เพนนี...ฉันขอโทษที วันนี้กินกลางวันด้วยไม่ได้ ฉันนัดมิวนิคไว้ แล้วตอนบ่ายก็จะไปพบลูกค้ากับคุณแอนคงไม่เข้าออฟฟิศแล้วหละวันนี้” เกรซทำหน้าละห้อย ยกมือไหว้ฉันแบบเสียใจสุด ๆ มิวนิคที่ว่าคือคู่หมั้นของเกรซ คบกันมาตั้งแต่เรียนมัธยม ก็ดูรักกันดี แต่ฉันไม่สนิทกับคู่หมั้นเพื่อนหรอก แทบจะไม่ค่อยได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ เลยบอกไม่ได้ว่าเขาดีหรือไม่ดี

“แปลว่าฉันกลับบ้านคนเดียวเหรอ ไหนเธอบอกวันนี้จะไปงานลดราคาห้าง Icon Age ด้วยกัน” วันนี้มีลด 20-50% ทุกร้าน แต่ที่ฉันตั้งใจจะไปดูก็คือกระเป๋า Prada ลด 50%ของดีลดราคาคือการลงทุนที่คุ้มค่าที่สุดในโลก ก็ของมันต้องมีจริงมั้ยหละ

“ขอโทษจริง ๆ เพนนี ไว้คราวหน้านะ แล้วก็อีกอย่าง Prada เธอเต็มห้องแล้ว เก็บเงินไว้จ่ายค่าเช่าคอนโดเถอะนะเพื่อนรัก” เกรซบอกอย่างหวังดีเต็มที่ พร้อมกับเข้ามาตบบ่าฉันสองสามที ก่อนจะกลับไปทำงาน

ความจริงที่เกรซพูดก็ถูกฉันควรจะเก็บเงินเอาไว้จ่ายค่าเช่าคอนโด เพราะถึงจะเป็นคอนโดราคาไม่สูงมากแต่ค่าเช่าเดือนนึงก็สามในสี่ของเงินเดือนฉันแล้ว แต่การพลาดของลดราคาก็ถือว่าเราใช้ชีวิตผิดพลาดเช่นกัน และการเดินดูของลดราคาก็เป็นการผ่อนคลายความเครียดที่ดี ฉันไปดูไม่จำเป็นว่าฉันจะต้องซื้อนี่นา เกรซหนะวิตกเกินไป จริงจังกับชีวิตเกินไป ช้อปปิ้งสนุกจะตาย แล้วการได้ซื้อของเซลล์ก็เหมือนเราฝึกความอดทนนั่นแหละ กว่าของจะเซลล์ก็สามเดือนครั้งแหนะนะ แล้วเราจะยอมพลาดได้เหรอ ไม่เพนนีจะไม่พลาดเด็ดขาด ก็อย่างที่ฉันตั้งปณิธานแน่วแน่ไว้ในวัยเด็ก ของของเราก็ต้องเป็นของเรา

 

-----------------------------------------------------------------------------------

Saykitty จ้า เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว