โปรยจ้า…
ทำไมคนอย่าง ‘ลูกพีช’ คนนี้ ต้องยอมแพ้ให้กับเพื่อนทรยศแบบยัยมีนานั่นด้วยล่ะ
ไม่มีทาง! ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าคนอย่างพีชเหนือกว่าเธอเยอะ
ถึงแม้เธอจะแย่งแฟนคนแรกของฉันไปได้
แต่เธอจะไม่มีวันแย่ง ‘ผู้ชายคนแรก’ของฉันไปได้หรอก!
เพราะฉะนั้น…ก็ต้องขอความร่วมมือจากรุ่นน้องสุดแซ่บ ที่เจอที่ไรก็ระทวยตลอดอย่างเขาด้วยล่ะนะ
………………………………………………………………….
"ไม่ได้ขอให้ช่วยเฉยๆนะ พี่มีค่าตอบแทนให้" ประโยคต่อมาของฉันทำให้คิ้วของพอร์ชขมวดมุ่นขึ้นไปอีก
ก่อนสายตาคมของเขาจะจ้องหน้าฉันด้วยอารมณ์ที่ฉันก็ดูไม่ออก
“จะเปย์? ว่างั้น” เขาพูดด้วยเสียงเรียบๆแต่มันแฝงด้วยอารมณ์ที่เหมือนจะไม่ชอบใจ
“ว่างั้นก็ได้”
"แต่พี่จะมาเปย์ผม หลังจากที่พี่เทผมไปแล้วแบบนี้ไม่ได้นะ!!" เฮือก!! ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย
"ไม่ใช่แบบนั้นนะพอร์ช พี่แค่...อยากให้พอร์ชช่วย ไม่โอเคก็ไม่เป็นไรนะ พี่ไม่ว่าอะไร" ฉันพูดเร็วๆใส่พอร์ช
ก่อนที่เขาจะเดินจากเตียงมาหยุดที่ตรงหน้าฉัน
“พี่คิดว่าผมง่ายๆหรอ?”
“แต่เอาเถอะ ไม่ว่าเรื่องอะไรผมยอมช่วยก็ได้ แต่…..” น้ำเสียงห้วนๆเมื่อครู่อ่อนลงไปบ้างแล้ว
ก่อนที่เขาจะก้มลงมากระซิบใกล้ๆใบหูฉันด้วยน้ำเสียงชวนขนลุกเกรียวกราว
“ขอมัดจำเป็น..เอา..ทีนึงนะ ระลึกความหลังกันไง^^”
อะ อะไอ้เด็กบ้า -//////-