แง. อุ๊แง. อุ๊แง!!!
“เสียงเด็กที่ไหนร้อง ตากี่ได้ยินเหมือนฉันไหม”
“นั่นไง! เด็กจริงๆด้วย”
สองตายายฐานะยากจนเข็นรถขายบะหมี่ข้างถนนกำลังเดินทางกลับบ้านหลังจากขายของเสร็จในยามค่ำ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงเด็กทารกร้องไห้งอแงอยู่ข้างกองขยะ ทั้งสองตกใจมากจึงรีบเข้าไปดู
“น่ารักน่าชัง จริงๆ เลยหนูน้อย”
=pl=ยายแก่นามว่าหมิงนั่งยองๆ มองดูเด็กน้อยที่กำลังร้องไห้อย่างหน้าเอ็นดูในตะกร้า ทารกเพศชายถูกห่อด้วยผ้าไหมชั้นดี ผิวพรรณขาวนวลสะอาดตา หน้าตาจิ้มลิ้ม ในคอมีสร้อยคอจี้งามสวมอยู่
=pl= ดูแล้วพ่อกับแม่ของเจ้าคงมีอันจะกินไม่น้อย แต่ทำไมถึงต้องใจร้ายพาเจ้ามาทิ้งไว้ข้างกองขยะแบบนี้กันหนอเจ้าหนู
=pl=นึกแล้วก็อดสงสารไม่ได้ตากี่กับยายหมิงที่เป็นหมันทั้งคู่ อุ้มทารกขึ้นมาดูใกล้ๆ แล้วมองหน้ากันด้วยความยินดี
=pl=ทั้งสองนึกขอบคุณสวรรค์ที่ส่งเด็กน้อยคนนี้มาให้พวกเขาทั้งคู่ แม้ทั้งสองจะแก่แล้วและมีฐานะยากจนแต่ก็ยังอยากได้ลูกเหมือนครอบครัวอื่นๆ เช่นกัน
Guest
