You hurt me but you'll hurt more than me
if i don't happiness, you don't happiness too
คนพวกนั้นก็แค่คนคุย ผมไม่เห็นจำเป็นที่จะต้องใส่ใจ
-พราน-
ทำไมใจผมมันถึงไม่จำสักที...
-ดิน-
ทั้งๆที่่เตรียมใจเอาไว้แล้วแท้ๆ แต่มันก็ยังเจ็บเหมือนเดิม
-ไวท์-
“ไวท์ เดี๋ยวก่อนสิ” ผมเห็นเพียงแค่ว่าเขาคว้ามือผู้ชายอีกคนไว้ บทสนทนาผมได้ยินไม่ชัดเพราะระยะห่างที่ถือว่าไกลพอสมควร
“โง่....” ผมตะโกนเสียงดังแข่งกับฝนที่กระหน่ำลงมาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด รู้มั้ยว่าผมได้อะไรตอบแทนหลังจากที่ทำแบบนี้ สายตาโกรธแค้น ท่าทีเฉยชา เจ็บใจนะ แต่ผมสะใจมากกว่าว่ะ....
ฝากกดติดตาม ติชมนิยายของเราด้วยนะคะ