Date - 23/09/2017 –

 

 Happy Birthday Lai Kuanlin ♡

 

 

ริมฝีปากของควานลินและซอนโฮสัมผัสกันในที่สุด ควานลินใช้มือประคองแก้มใสของซอนโฮก่อนจะออกแรงบีบเบาๆเพื่อให้คนตัวเล็กเปิดโพรงปากให้เขาได้สัมผัสความหวาน ครีมเค้กที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากของซอนโฮเมื่อครู่ให้รสชาติหอมหวานไม่ต่างไปจากคนทำ ซอนโฮรู้สึกไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาอย่างกะทันหันเสียจนควานลินต้องรีบกอดประคองร่างบางนั้นไว้ในอ้อมแขน กว่าจะรู้ตัวอีกทีร่างของซอนโฮก็เอนกายลงที่โซฟาอีกครั้งก่อนที่ควานลินจะเลื่อนใบหน้าไปฝังที่ซอกคอขาวนั้นแล้ว

 

 

 

“พ…พี่ควานลิน…เดี๋ยวพี่ๆคนอื่นกลับมา…” ซอนโฮเอ่ยปรามแต่กลับถูกปิดปากด้วยริมฝีปากของร่างสูงอีกครั้ง

 

 

 

มือหนาเริ่มซุกซนบนร่างกายของคนใต้ร่าง เมื่อเขากำลังปลดเปลื้องพันธนาการที่แสนจะขัดใจในการมองเห็นร่างกายอันขาวเนียนของซอนโฮ แสงไฟสลัวที่เปิดไว้พอให้มองเห็นใบหน้าอีกคนชัดเจนพอที่ทำให้ควานลินเห็นว่าแก้มใสของซอนโฮแดงจัดราวกับมะเขือเทศสุกเมื่อตอนนี้ร่างกายไร้ซึ่งสิ่งปกปิดใดๆ

 

 

 

ควานลินสัมผัสไปทั่วทั้งร่างกายของอีกคนอย่างเบามือก่อนจะประกบจูบอีกครั้งและใช้ลิ้นร้อนเข้าไปกวาดความหวานที่แสนคิดถึง ยิ่งสัมผัสเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องการมากขึ้นเท่านั้น

 

 

 

“พี่ควานลิน…น้องยูกลัว…” ซอนโฮเอ่ยออกมาเสียงสั่นในขณะที่มือจิกอกแกร่งของควานลินไว้แน่น

 

 

 

“ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่จะทำเบาๆนะ…”

 

 

 

“งื้ออออ~ น้องยูอายอ่ะ พี่ควานลินห้ามบอกใครนะ”

 

 

 

“ฮ่ะๆ~ แล้วทำไมพี่ต้องไปบอกคนอื่นด้วยล่ะว่าพี่ได้ของขวัญวันเกิดที่แสนพิเศษแบบนี้น่ะ”  ว่าจบก็ประทับริมฝีปากลงไปอีกครั้งอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนทำหน้าที่ปลุกเร้าอารมณ์จนควานลินแทบจะทนไม่ไหวจากความอึดอัดของแกนกายที่กำลังร้องบอกให้เขาปลดปล่อยมันเสียที

 

 

 

มันคงจะเป็นเช่นนั้นหากเสียงสมาร์ทโฟนเครื่องสวยของซอนโฮไม่ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน คนตัวเล็กดันร่างของควานลินให้ถอยห่างอย่างไม่ทันตั้งตัวก่อนจะคว้าสมาร์ทโฟนที่วางอยู่ข้างๆเค้กของเขาที่ทำไว้บนโต๊ะมาทัชสกรีนรับสายทันที

 

 

 

“อ่า…ว่าไงครับพี่ยองมิน?” คิ้วของควานลินขมวดเข้าหากันเล็กน้อยจากชื่อของคนปลายสายก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างพยายามควบคุมอารมณ์หงุดหงิดที่กำลังเกิดขึ้น

 

 

 

“ผมโอเคขึ้นแล้วแหละ… เดี๋ยวก็เอ่อ…จะนอนแล้ว…อ่อๆ ไม่เป็นไร ฝากสนุกเผื่อด้วยแล้วกันนะฮะ เดี๋ยวพี่ควานลินก็คงจะกลับไปที่งานแล้ว… ขอบคุณที่เป็นห่วงผมนะครับพี่ยองมิน…” ซอนโฮยกยิ้มออกมาเล็กน้อยให้กับคนในสายจนควานลินเผลอแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว “อื้อใช่… ฝากบอกพี่ๆคนอื่นด้วยนะครับว่าผมไม่เป็นไรแล้ว ละก็อ๊ะ…!!!” ซอนโฮอุทานออกมาก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างอย่างตกใจสุดขีดกับการกระทำของควานลิน เมื่ออยู่ๆครีมสดที่อยู่บนเค้กวันเกิดกลับถูกละเลงบนร่างกายขาวเนียนของซอนโฮก่อนที่ควานลินจะลงมาคร่อมเขาไว้ในทันที

 

 

 

“อ่า…ทำไงดี…ครีมสดเลอะหมดเลย…” ควานลินตีหน้าเศร้าราวกับเหตุการณ์นี้เป็นอุบัติเหตุที่ครีมสดต้องมาเลอะไปทั่วทั้งร่างกายของซอนโฮจากฝีมือของเขา ก่อนที่ในไม่กี่วินาทีต่อมาร่างสูงจะยิ้มเจ้าเล่ห์พลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระซิบ “เดี๋ยวพี่ทำความสะอาดให้แล้วกันเนอะ…” ว่าจบก็ใช้ลิ้นร้อนนั้นลากสัมผัสตั้งแต่ช่วงขาอ่อนของซอนโฮ จนคนใต้ร่างเผลอกัดฟันด้วยความวาบหวาม

 

 

 

“เดี๋ยวผมคงต้องวางก่อนอื้อ~ นะพี่…ย…ยองมิน…อื้อ ไว้คุยกันฮะ…” ซอนโฮกดตัดสายก่อนจะโยนสมาร์ทโฟนให้ห่างตัวออกไปราวกับกลัวว่าคนในสายจะได้ยินเสียงของเขา

 

 

 

ควานลินใช้ลิ้นร้อนสัมผัสไปทั่วทั้งตัวของซอนโฮผ่านครีมสดที่อยู่บนร่างกายของคนใต้ร่าง เขาใช้ลิ้นวนอยู่ที่หน้าท้องเรียบเนียนจนซอนโฮเผลอส่งเสียงครางออกมาไม่หยุด

 

 

 

“อื้อ~ พ…พี่ควานลิน…เสียว…”

 

 

 

“บทลงโทษที่คุยกับผู้ชายคนอื่นเวลาอยู่กับพี่ไงคะ…” ควานลินว่าในขณะที่เคลื่อนใบหน้าไปฝังที่ซอกคอขาวอีกครั้ง ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะขบเม้มลงไปจนซอกคอของซอนโฮเต็มไปด้วยรอยคิสมาร์กแสดงความเป็นเจ้าของจากเขา

 

 

 

“พี่จะเข้าไปแล้วนะคะ” ควานลินยกขาเรียวของซอนโฮมาเกี่ยวไว้ที่เอวของตนก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วเปิดช่องทางรักอย่างช้าๆ

 

 

 

 

“อึก…อ๊ะ…จ…เจ็บ!” ซอนโฮร้องออกมาอย่างไม่ปิดบังถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ ควานลินค่อยๆขยับนิ้วไปมาช้าๆก่อนจะเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีกหนึ่งนิ้วและขยับมันช้าๆเพื่อให้ซอนโฮได้ปรับสภาพร่างกาย

 

 

 

เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างดูจะผ่อนคลายลงแล้ว ควานลินก็ก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากสวยนั้นเบาๆอีกครั้งก่อนจะค่อยๆสอดแท่งเอ็นร้อนเข้าไปอย่างช้าๆ

 

 

 

“อึก… อ๊า! อ๊ะ!” ซอนโฮกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงกับความเจ็บปวดที่เต็มไปด้วยความสุขเช่นนี้

 

 

 

ควานลินขยับสะโพกไปมาช้าๆสักพักเพื่อให้ซอนโฮชินกับสัมผัสที่ได้รับ มือเรียวจิกไปที่แขนแกร่งของควานลินที่จับเอวบางของเขาไว้แน่นเพื่อระบายความเจ็บปวด ใบหน้าหวานของคนใต้ร่างแดงจัดและเต็มไปด้วยความยั่วยวนแบบที่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าทำให้จิตใจของควานลินกระเจิดกระเจิงไปมากแค่ไหน

 

 

 

“อื้อ~ พี่ควานลิน…” ซอนโฮกัดริมฝีปากแน่นเพื่อสะกดอารมณ์เสียวซ่านของตนเองแม้มันจะไม่เป็นผลเลยก็ตาม สีหน้าแววตาที่แสดงออกมาบ่งบอกให้ควานลินรู้ว่าพวกเขาตอบสนองสัมผัสของกันและกันได้ดีแค่ไหน

 

 

 

ควานลินขยับสะโพกไปมาด้วยจังหวะที่เพิ่มความเร็วตามแรงอารมณ์ ในขณะที่ร่างบางตรงหน้าก็ร้องครางออกมาไม่หยุด โดยจังหวะที่ซอนโฮเรียกชื่อของควานลินออกมาทำให้เขาแทบจะเป็นบ้าจากอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง เขาขยับสะโพกไปมาอย่างรัวเร็วอีกครั้งเมื่อสัญญาณของการปลดปล่อยจากแกนกายเรียกร้องออกมา

 

 

 

“อ๊ะๆๆ อ๊า พี่ควานลินนนน อื้ออออออ” ซอนโฮส่งเรียกร้องออกมาไม่หยุดในขณะที่ควานลินค่อยๆขยับสะโพกให้แรงและเร็วมากขึ้นไปอีก จนในที่สุดน้ำรักสีขาวก็พวยพุ่งเต็มช่องทางรักสีหวานของซอนโฮ

 

 

 

ร่างสูงฟุบตัวลงทับคนใต้ร่างอย่างหมดแรงแต่ช่างเต็มไปด้วยความสุข ควานลินจูบซอนโฮเบาๆอีกครั้งก่อนจะค่อยๆอุ้มร่างบางของคนเป็นน้องเพื่อพาไปอาบน้ำ

 

 

 

กลับไปอ่านต่อที่ Dek-D นะคะ ขอบคุณค่า :)

 

#LaiBaByYoo

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว