If I Believe ถ้าฉันเชื่อ...
6
ตอน
24.9K
เข้าชม
139
ถูกใจ
17
ความคิดเห็น
143
เพิ่มลงคลัง

"เดี๋ยวๆ...! อ็อค!"

ปากของเขาถูกยัดเข้ามาโดยก้อนเนื้อบางอย่างที่เเข็งเเละอบอุ่น รสชาติที่ชวนพิศวาทนั้น ของเหลวเหนียวหนืดไหลปนมาผสมกับน้ำลายกลายเป็นเครื่องดื่มรสทิพย์ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว เด็กหนุ่มโดนกระชากผมกระเซิงนั้นขึ้นมา เสียงเสื้อผ้าเสียดสีกันดังสลับกับเสียงครางต่ำหวานของเขา ปากอวบอิ่มสีโอรสนั้นโดนละเลงอย่างไม่ใยดี อีกฝ่ายกัดริมฝีปากล่างของเด็กหนุ่มจนเเดงเจ่อ น้ำหวานใสไหลเยิ้มลงจากมุมปาก ลมหายใจอันร้อนรุ่มของเขาทำให้อีกฝ่ายได้ใจเป็นอย่างมาก เหงื่อเหนียวที่ซึมออกมาจนมันลื่นช่วยเคล้ากามารมณ์ทั้งคู่ให้พุ่งสูงสุด

 

"อ่ะ...อ๊ะ!...จ๊วบบ..."

เด็กหนุ่มถูกปล่อยให้สูดอากาศเพียงเสี้ยวนาที เขาก็ถูกดูดด่ำอีกครั้ง เเม้จะไม่อยากจะทำแล้วแต่ก็มีความสุขมากที่โดนบีบบังคับขันขืนเช่นนี้ เขาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังขาดอากาศ เพราะเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเมื่อครู่ยังไม่พอสำหรับการเก็บเกี่ยวอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดเลยเเม้เเต่น้อย เขาพยายามดันหัวตนเองออกจากอีกฝ่าย แต่ก็ติดกับพันธนาการที่ล็อคเขาไว้ด้วยลิ้นในปาก เขารู้สึกว่าเป็นเพียงปราการง่ายดายแต่กลับยากเย็นที่จะถอนมันออก

 

ฝ่ามือหนาที่อยากลองความซาดิสส์เริ่มชอนไชไปด้านหลังภายในชั้นในสีขาวบริสุทธิ์นั้น เขาไม่มีการล่อลื่นช่วยแต่อย่างใด และยัดนิ้วเรียวยาวนั้นเข้ามาถึงสามนิ้ว ความร้อนภายในร่างกายของเด็กหนุ่มทำให้เขาได้ใจขึ้นจึงเริ่มควานเก็บความรู้สึกที่เเสนวิเศษนี้ไว้ ฝ่ายเด็กหนุ่มที่ขาดอากาศอยู่ร่อมร่อก็ต้องพบกับความทรมานที่สุดในชีวิต ความเเสบซ่านประหนึ่งคมมีดร้อนเชือดเฉือนผิวหนังเเล่นผ่านมากลางสันหลัง เขาต้องการจะหยุดทุกอย่างเเละอยากหายใจให้เต็มปอดสักครั้ง น้ำตาใสไหลย้อยลงอาบแก้ม เมื่อสาสมแก่ใจอีกฝ่ายจึงปล่อยเด็กหนุ่มสู่อิสระภาพ เด็กหนุ่มสำลักน้ำลายของตนก่อนจะรีบสูดอากาศเข้าปอดอย่างบ้าคลั่งเหมือนปลาที่เพิ่งได้ลงน้ำ เขายังคงเจ็บเเสบด้านหลังไม่วางวาย รู้สึกฝืดฝาดด้านในและต้องการที่จะนำมันออกมาโดยเร็ว

 

"เจ็บ!!...ซี๊ดดดดดส์ พอเถอะ!"

เรือนผมสีน้ำตาลเเดงเลื่อนลงมาปิดหน้าจนรกระเกะระกะดูหน้ารำคาน เด็กหนุ่มทนต่อการกระทำของอีกฝ่ายไม่ไหวอีกเเล้ว เขารู้สึกเหมือนตนกำลังจะขาดใจเพราะการกระทำที่เเสนโหดร้าย ถ้าอีกฝ่ายจะทุเลาเบาลงโดยการล่อลื่นนำร่องก่อนเขาจะไม่ว่าอะไรเลย แต่ทั้งนี้กลับไม่ใช่ เขายังคงควานนิ้วไปมาจนเด็กหนุ่มจิกนิ้วลงไปในผ้าปูสีสวยจนยับยู่ยี่ ด้านหลังก็โดนทารุณหนักขึ้นจนเริ่มขยายออกจากเดิม

 

"ไอ้ร่าน...ไม่ตายก็อย่าหวังจะได้พักเลย"

เสียงแหบพร่ากระซิบพลอดคำนั้นข้างหูเด็กหนุ่ม เขาเบิกตาค้าง ตัวสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น เขาสบัดหน้าไปมาเป็นสัญลักษณ์บอกอีกฝ่ายว่าเขาจะทนไม่ไหวเเล้ว แต่ดูเหมือนจะไร้ความหมาย เพราะอีกฝ่ายกระชากมือออกจากช่องรักนั้นอย่างเเรงจนเด็กหนุ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน เมื่อผ่านไปสักครู่หนึ่งเด็กหนุ่มก็รู้สึกได้ว่ามีของเลวบางอย่างไหลลงตามขาอ่อนของตน มันอุ่นเเละหนืด ด้านหลังก็เจ็บเเสบจนลุกเหินเดินไม่สะดวกอีกต่อไป เด็กหนุ่มก้มสายตาลงไปมองที่ระหว่างจุดลับนั้น สิ่งนั่นคือ โลหิตสีแดงสดดั่งน้ำหวานไหลย้อยลงมาจากช่องรักของเขา ระหว่างที่เขายืนอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็ถูกอีกฝ่ายผลักไปให้ล้มลงไปนอนบนเตียงหนานุ่ม

 

"ห่ะ...?! อ่ะ..."

"ร่านนักมันต้องเจอหนักกว่านี้"

ชายร่างใหญ่เดินไปหยิบขวดน้ำขนาดลิตรที่ว่างเปล่ามาก่อนจะหยิบกาน้ำร้อนที่ตั้งอยู่บนโต๊ะใกล้ๆมาเติมจนเต็ม เขาจับขวดนั้นด้วยผ้าหนา ไอร้อนพวยพุ่งจากปากขวดที่ขึ้นไอจับกันจนเห็นอย่างชัดเจน  เด็กหนุ่มตัวสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อจินตนาการถึงสิ่งที่ตนต้องเจอ ชายหนุ่มปิดฝาขวดลิตรนั้นก่อนจะเอาปากขวดไปจ่อที่ทางเข้าช่องรักนั้น...

 

"ไม่...ไม่ ขอร้องล่ะ...."

อีกฝ่ายไม่ฟังคำเอื้อนเอ่ยใดๆทั้งสิ้นก่อนจะบีบขวดนั้นจนบู้บี้ น้ำร้อนพุ่งเป็นสายเข้าไปทำลายช่องรักนั้นจนเเดงฉาน เด็กหนุ่มกรีดร้องทั้งน้ำตาก่อนจะดิ้นไปมาด้วยความเจ็บเเสบ ระหว่างที่ดิ้นเขาก็โดนน้ำร้อนนั้นลวกส่วนอื่นอีกด้วยทั้งตามขา เท้า หรือเเม้เเต่หน้าท้อง แผลพุพองที่ช่องรักในครั้งนี้สร้างความเจ็บแสบทรมานให้เขาอย่างมากและคงจะไม่หายไปในเร็ววันอย่างเเน่นอน เขานอนสิ้นเรี่ยวเเรงและเหนื่อยหอบ อีกฝ่ายดูเหมือนจะชอบอะไรที่ซาดิสส์เอาเสียมากจนบ้าคลั่งเลยก็ว่าได้ เด็กหนุ่มที่เจ็บปวดเจียนตายตรงนี้ไม่ได้ทำความผิดอะไรร้ายแรงถึงขั้นต้องลงโทษกันขนาดนี้เลยด้วยซำ้ แต่เขาก็ต้องโดนทรมานมานับครั้งไม่ถ้วนด้วยวิธิการต่างๆนานาทั้งด้วยความผิดเล็กน้อยหรือเเม้จะไม่ได้ทำอะไรผิดเลยก็ตาม

 

"จำไว้นะที่รัก ผมไม่อยากทำคุณหรอก อย่าทำตัวเเบบนี้อีกนะ"

"อือ ครับ เข้าใจเเล้ว..."

ถ้าถามถึงเหตุผลที่เด็กหนุ่มยอมทนโดนทรมานขนาดนี้เพราะอะไร เหตุผลก็ง่ายเเสนง่าย นั้นก็เพราะ "เงิน" เงินสามารถซื้อความเป็นมนุษยธรรมได้ขนาดนี้เลยหรือ คำตอบก็เห็นได้จากสภาพของเด็กหนุ่มในตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินเขาคงไม่มาอยู่กับคนวิปริตจิตไม่ปกติแบบนี้แน่นอน เด็กหนุ่มไม่มีเเรงเเม้จะขยับตัว อีกทั้งยังเจ็บเเสบจนไม่สามารถขยับตัวได้เลย ช่องรักถูกทำลายจนยับเยิน เลือดก็เริ่มซึมออกตามปากแผล เขานอนร้องโอดโอยอยู่ทั้งคืน จนกระทั่งฟ้าใกล้สาง เวลาประมาณห้ายามกว่า ค่ำคืนที่เเสนโหดร้ายกำลังจะผ่านพ้นไป แสงแห่งวันใหม่ถือเป็นโอกาสที่ส่องสว่างสำหรับเขา ทุกเช้า เขามักจะปลอบใจตนเองว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพียงแค่ฝันร้าย

 

~---------- . ----------~

 

สำหรับบทนำข้างตนเป็นยังไงกันบ้างคะ ชอบกันหรือเปล่า ถ้าชอบเเนวนี้เม้นท์กันไว้เป็นกำลังใจหน่อยนะ

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว