บทนำ
อะไรคือคำประกาศิตของท่านย่าว่าให้ผมมีทายาทสืบทอดสกุล?
ผมชื่อ สิงห์ อมรวัฒนาทุนทรกุล อายุยี่สิบต้นๆ เป็นหลานชายคนโตและคนเดียวของท่านย่ารัศมี อมรวัฒนาสุนทรกุล เจ๊ใหญ่แห่งวงการเพชรในประเทศไทย นอกจากผม ท่านย่าก็มีหลานสาวอีกหลายสิบคน แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ที่โปรดปรานและฝากความหวังอะไรไว้ไม่ได้เลย ชะตากรรมจึงส่งมาที่ผมโดยตรง ความจริงก็ตั้งแต่เกิดนั่นแหละ เพราะผมเป็นหลานคนโตไง
และแน่นอนว่าผมค่อนข้างดื้อ ดื้อแบบหลังชนฝา หมาจนตรอก แต่ก็ยังไม่ดื้อเท่าท่านย่าผู้เผด็จการที่สุดในบ้านหลังโตอันโอ่อ่าหลังนี้ และนี่ก็เป็นภารกิจที่ผมรับไม่ได้เช่นกัน
จะให้ผมมีลูกงั้นเหรอ?
ผู้หญิงน่าเบื่อจะตาย ถ้าให้ผมแต่งงานอยู่กับใครทั้งชีวิต ผมยอมตายดีกว่า
“ผมไม่โอเคเลยครับย่า”
“แต่หลานไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว”
ท่านย่าตอบผมด้วยน้ำเสียงนุ่มละมุน แต่แฝงไปด้วยความมั่นคง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงความคิดของท่านได้ ผมนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะทำงานสุดหรูของท่าน แววตาที่เราผสานกันมันบอกว่ายังไงเกมนี้ผมก็แพ้
“...”
“หลานน่าจะรู้ดีว่าทำไมย่าถึงทำแบบนี้ ตอนนี้ย่าเหลือแต่สิงห์คนเดียวที่จะช่วยงานย่าได้ และอนาคตสิงห์ก็ต้องมายืนแทนที่ย่า และลูกของสิงห์ก็ต้องยืนต่อไปเป็นทอดๆ เข้าใจใช่ไหมลูก”
น้ำเสียงของท่านย่าเริ่มเศร้าและสั่นเล็กน้อย เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อท่านนึกถึงเรื่องพ่อกับแม่ของผม พวกท่านพึ่งเสียไปเมื่อเดือนที่แล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์หลังจากกลับจากการประชุมที่ต่างประเทศ และก็เป็นอย่างที่ท่านบอกว่าท่านมีผมคนเดียวที่จะช่วยงานท่านได้ เพราะนอกนั้นก็มีแต่พวกไม่เอาอ่าว จ้องแต่จะผลาญเงินของท่านย่าไม่จบสิ้น
“ผมเข้าใจ เรื่องงานผมไม่มีปัญหา เพียงแค่ย่ารอผมอีกไม่กี่เดือนผมก็จะช่วยย่าได้เต็มตัวแล้ว แต่เรื่องมีลูก ผมยังไม่พร้อม ตอนนี้ผมไม่ได้คบใคร ถ้าจะให้มีลูกนั่นคงยาก”
“หลานไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ย่าเตรียมแม่พันธุ์ไว้แล้ว...เจ็ดคน”
“ห๊ะ!!”
ท่านย่าต้องพูดเล่นแน่ๆ เชื่อผมสิ!
-------------------------------------------------------------------------
ท่านย่าไม่ได้มาเล่นๆ พูดเลยยยยยยยย
Guest
