ฮาวาย จาเร็ด ออสบอนด์
ปฏิหาร นำพาเขากลับมาพบความรักอีกครั้ง หัวใจที่ผูกพันธนาการรักจากอดีต เจ็บปวดให้เธอต้องเยียวยา ทว่าหากเวทมนต์ตราจบสิ้นลงเมื่อใด เขาอาจต้องลืมเธอ
หนึ่งความรักที่ยากลืม กับหนึ่งความรักที่อยากจดจำ
หากเลือกย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่ขอเรียกร้องให้เกิดปฏิหารเด็ดขาด หากต้องลืมเธอตลอดกาล รักแท้ที่ทุกคนคู่ควร
คุณฮาวาย
"ทำไม.... ไม่ดีใจเหรอ?ที่พี่ชายคนนี้ยังอยู่ ไหมมากอดหน่อยซิ"
ฮาวายอ้าแขนฉีกยิ้ม เจด้ากลับยืนนิ่งเม้มริมฝีปากตัวแข็งทื่อทั้งที่ความเป็นจริงเธออยากเดินเข้าไปกอดซบอกอุ่นใจแทบขาด ถามเขาออกไป คุณฮาวายเจ็บไหม?
เจด้ากลับก้าวขาไม่ออกจุกแน่นในอกไปหมดกับความสับสนในใจ
เธอเป็นห่วงเขา
ฮาวายหน้านิ่ง เย็นชาหดมือกลับกลบความขมขื่นภายใต้จิตใจ
ทั้งที่เขาคิดถึงเธอแทบบ้าทุกลมหายใจแม้แต่ในวินาทีสุดท้ายของชีวิตเขายังคิดถึงใบหน้าเธอ ยายเจด้า.....
เจได ลิขิต ธณรักษ์
"นายต้องการอะไรกันแน่เจได" เบอร์ลินด์ปรี๊ดแตกเจไดกลับพูดหน้าทื่อ
เบอร์ลินด์ยิ่งโกรธจัดขึ้นไปอีกกับคำตอบที่ได้ยิน
"คาโบนาล่า .... เธอติดค้างคาโบนาล่าผมอยู่"
ข้ออ้างโง่ๆที่เขาหยิบยกทำได้เท่านี้จริงๆ
"ใช่สิ ....." เบอร์ลินด์เม้มริมฝีปาก เธออยากรู้สึกว่าคือการง้อมากกว่าการทวงบางอย่างอย่างไร้เยื่อใยตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่ส่งข่าวเขาทำได้แค่นี้ใช่ไหม?
ถ้าเขาต้องการมันจะเป็นจานสุดท้ายสำหรับการจากลา
"ถ้ากินเสร็จแล้วนายจะออกไปจากชีวิตของฉันใช่ไหม?
ได้ ...... ฉันจะรีบไปทำให้นายกิน"
เจด้า เลขรัก ธณรักษ์
"ไม่ .... ปล่อย ช่วยด้วย .... ใครก็ได้ช่วยด้วย พี่เจได ..... พี่เจได .... "
"แหกปากไปเถอะ"
นาย ณภัทรเสียงเหี้ยม เหวี่ยงร่างเจด้าลงเตียงเตรียมพร้อมจะตามลงไป
"คุณฮาวาย"
เจด้าอุทาน มองนาย ณภัทรโดนหมัดเสยเข้าเต็มคางหน้าหงายปลิวเกาะติดพนังกำแพงห้องนอนเป็นจิ้งจก .... ใบหน้าถอดสี .... ทันทีที่ชายร่างสูงใหญ่ชาติตะวันตกก้าวพ้นทรณีประตูเข้ามา
"แกเป็นใครวะ? .... "
นาย ณภัทรยกแขนเช็ดเลือดกลบปากไม่คุ้นหน้าฮาวายมาก่อนทั้งที่เคยเจอกันมาแล้ว
ฮาวายยิ้มไก๋
"คนที่แกไม่อยากรู้จักหรอกไอ้สารเลว"
SCENE OPENS ON
8/7/2016
Guest
