เริ่มต้นจากการแอบรัก

เริ่มต้นจากการแอบรัก.

พัต

พิธาน กิติไพศาล

วิน

วิณนภัทร เมธต์กาลกุล

☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂

“เดี๋ยวๆ อย่านึกนะว่าเมื่อกี้กูไม่เห็นว่ามึงมองอะไร แหนะ มองเดือนทันตะตาค้างเลยนะมึง เห็นแม่งมองมาเป็นปีแล้วเมื่อไหร่จะเข้าไปจีบเขาซักทีวะ”

กับเรื่องอื่นไม่เห็นจะตาไวขนาดนี้ ทีเรื่องนี้นี่ไม่เห็นจะเคยพลาด ใช่ครับ...อย่างที่ไอ้จีนพูด ตอนที่มันเรียกแล้วผมไม่ได้ยินก็เพราะว่ามัวแต่สนใจใครบางคนที่พึ่งเดินผ่านหน้าคณะไปเมื่อซักครู่

     “ทำไมต้องจีบ” ผมถามเพื่อนตัวเองออกไป สรุปแล้วคือศูนย์หนังสือนี่ไม่รู้ว่าจะได้ไปตอนไหน พอพูดถึงเรื่องนี้ทีไรเป็นอันต้องคุยกันยาวทุกที

     “ไอ้สาดดดดด มองอยู่อย่างนี้เดี๋ยวหมาก็คาบไปแดกซักวัน มึงก็รู้ว่าเขาน่ะฮอตแค่ไหน นี่กูได้ยินข่าวมาว่าเดือนวิศวะยังตามจีบเลยนะเว้ย”

     ได้ยินสิ่งที่ไอ้จีนบอกใจก็เต้นผิดจังหวะไปชั่วครู่ แต่ยังไงก็ต้องพยายามทำใจให้ชินเพราะผมเองรู้ดีว่าใครคนนั้นมีเสน่ห์แค่ไหน มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะไม่มีคนสนใจก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เขาโด่งดังไปทั้งมหาลัยใครๆก็รู้ทั้งนั้น

     “ก็แล้วแต่เขาดิวะ”

     “โอ๊ย กูขอพูดยาวๆเลยนะ ถึงวันนี้กูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมมึงถึงไม่เข้าไปจีบเขาซักที มองมาตั้งแต่แรกแล้วมึงยังจะรออะไรอีกเพื่อน ถ้ามึงจีบป่านนี้มีลูกด้วยกันไปแล้วมั้ง อันนี้อะไร...ทุกวันนี้ยังแค่มอง มองแล้วก็มอง แอบเดินไปคณะเขาบ่อยๆทั้งที่ตึกเรียนก็ไม่ได้ใกล้กัน เนียนไปจอดรถแถวนั้น นั่งมองรถเขา นี่มึงทำขนาดนี้มึงยังจะรออะไรอีกวะ? คนหล่ออย่างกูไม่เข้าใจจริงๆ”

     “...”

     “...”

     “ไปศูนย์หนังสือเถอะ”

     แล้วผมก็เดินออกมาจากตรงนั้นโดยที่ไม่ได้รอไอ้จีนแต่อย่างใด เพื่อนสนิททั้งสองคนรู้เรื่องนี้ดี ผมชอบเดือนทันตะตั้งแต่ที่เข้ามาเรียนที่นี่จนตอนนี้ขึ้นปีสองแล้วความรู้สึกก็ยังคงเหมือนเดิม ผมเป็นคนที่หวั่นไหวยากเพราะฉะนั้นถ้าได้รู้สึกอะไรไปแล้วก็จะเลิกยากหรือไม่มีวันเลิกเลย เพื่อนผมก็กรอกหูทุกวันว่าให้จีบแต่ผมก็ยังคงเฉย

     ไม่รู้สิ...บางทีการแอบมองแอบทำอะไรเพื่อเขาแบบนี้มันก็มีมุมดีๆเหมือนกันนะ อย่างน้อยการที่ผมไม่ได้ครอบครองเขาสิ่งหนึ่งที่ผมจะไม่มีทางรู้สึกก็คือการสูญเสียเขาไป

อย่างน้อยที่ที่ผมยืนตรงนี้ก็จะไม่มีทางสูญเสียเขา...

     มันดีแล้วไม่ใช่เหรอ?

..................................................................