HIV ที่รัก

😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁

สวัสดีครับ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมเขียน ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยน่ะครับ

**นิยายเรื่องนี้อุทิศให้กับผู้ติดเชื้อHIVที่มีความรักอยู่เต็มหัวใจทุกท่านและขอให้นิยายเรื่องนี้เป็นกำลังใจให้กับทุกท่านน่ะครับ*

***ภาพและบุคลลในเรื่องเป็นสิ่งสมมุติขึ้นน่ะครับ แต่เรื่องราวที่เกิดอ้างอิงและมีแก่นจากเรื่องจริงอยู่***

😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁

กานต์  :  ....................

รามีน  :   "เราบอกให้หยุดเดี๋ยวนี้  นายจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เราตามหานายจนเจอแล้ว อย่าเดินหนีเราไปแบบนี้น่ะ " เจ้าชายวิ่งมาพร้อมกระชากมือกานต์จนร่างบางเซเข้าหาร่างพระองค์อย่างไม่รังเกียจเจ้าชายสวมกอดคนที่เป็นเหมือนดวงใจที่หายไปนานของเขาอย่างแนบแน่นพร้อมน้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลรินเต็มแก้มราวเด็กน้อย

"ปล่อยข้าพระบาทเถอะองค์ชาย อย่าทำแบบนี้เลย ข้าบาทสกปร...." คำพูดกานต์ถูกดูดกลืนด้วยริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเจ้าชายผู้ยิ่งใหญ่จนร่างบางแน่นิ่ง

"เราจะปล่อยหัวใจเราไปได้อย่างไร เราค้นหาจนเจอแล้วถึงกานต์จะเป็นอะไร ต่อให้มันรุนแรงสักเพียงไหนเราจะอยู่ข้างกานต์เองน่ะ เราจะขอดูแลหัวใจของเราบ้าง" สิ้นพูดของรามีนน้ำตาของกานต์ หนุ่มน้อยผู้ติดเชื้อHIVก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายด้วยความตื่นตันและคิดถึงคนตรงหน้าอย่างไม่อาจเปรียบได้กับอะไรทั้งนั้น 12ปีที่หนีมาไม่อาจทำให้กานต์เลิกรักและคิดถึงคนตรงหน้าได้เลย

.........................................................