ลำนำเเห่งพิรุณฝน
ที่ๆทั้งสองได้พบพานเเละการจากลา
นี้เป็นครั้งเเรกที่ทั้งสองจะได้เจอกันอีกครั้งหนึ่งในชีวิตของเขา..
.....
เเววเสียงรถยนต์ในดินเเดนเเห่งหนึ่งที่ขับมาจอด ณ ที่ๆ บ้านพักตากอากาศหลังหนึ่ง ฝนอ่อยเบาๆทำให้บรรยากาศดูสบายตาไปอีก
เเกร๊ก...
เสียงจอดรถดังขึ้นที่หน้าบ้านของ เด็กหนุ่มปริศนาผมยาวสีม่วงที่ปิดหน้าปิดตา จนดูไม่ออกว่าเขานั่นหลับ หรือ ตื่นอยู่กัน
"รอนานรึเปล่า?.........." เสียงชายปริศนาได้เปิดประตูลงจากรถเเล้วเผยถึงผมสีเหลืองเเซมดำที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาเเล้วเขาได้หรี่ตามองเด็กชายคนนั้นเเล้วจึงกางร่มเดินไปหาเด็กชายคนนั่น
"มะ--ไม่นานหรอก อาพิส...ผมเองก็พึ่งจะเดินออกมาเอง"เสียงตะกุกตะกักอย่างขาดๆหายได้เอ่ยตอบเจ้าของเรือนผมสีเหลืองสว่างที่ได้เดินเข้ามาหาตนก่อนที่จะพยักหน้างึกงักอย่างเงียบๆ..
หวา....ผมกลัวจัง.. เเต่ก็ดีใจจังน่ะ..ที่ได้เจอเขาอีกครั้งนึง..กับอาพิส..เจ้าชายผู้เป็นที่รักของเขา
เเต่...ถ้าจะบอกรักเขาไป..ก็คงไม่ดีเเน่ เราต่างก็เป็นผู้ชาย..เเละเป็นเจ้าชาย..หากท่านพ่อท่านเเม่รู้เข้า..
คงเป็นเรื่องเเย่เเน่..
"เป็นอะไรรึเปล่า? ซาเคีย? ดูทำหน้าไม่ค่อยดีเลยน่ะ?"อาพิสเอ่ยถามซาเคีย ผู้เป็นเจ้าของร่างชายตัวเล็กน่ารักที่ผมยาวปิดหน้าปิดตาจนบัดบังความน่ารักไปเพราะ ซาเคียคิดเรื่องนี้เลยเผลอทำตัวนิ่งเงียบไปก่อนที่ซาเคียจะสะดุ้งตกใจ..
"ไม่มีอะไรหรอก.. ตะ--เเต่ วันนี้อาพิสหน่ะ จะพาผมไปไหนหรอ?"ซาเคียเอ่ยถามอาพิสเพื่อความหมั่นใจ เพราะหลายวันก่อนมีจดหมายมาหาซาเคีย ผู้เขียนคือ อาพิส เกี่ยวกับการชวนไปเที่ยวเล่นณ ดินเเดนที่สวยงามเเห่งหนึ่ง
ที่ๆฝนสามารถจะตกได้ตลอดเวลาเเละเเละมีดอกไม้พิษ..ที่ซาเคียชื่อชอบด้วย เลยจะชวนไปดู
"หืม? ฉันจะพาไปที่ดินเเดน--................................................."
จู่ๆเสียงลมพัดก็ดังซู่ พร้อมฝนที่สาดจนทั้งคู่เปียกปอนทำให้เสียงที่พูดชื่อที่จะไปก็ไม่ได้ยินเเต่ดูท่าเหมือนซาเคียจะได้ยิน.......
ซาเคียนั้นเเลเหมือนตกใจกับคำพูดของอาพิสทำให้ใบหน้าเล็กๆกลับเเดงขึ้นมาทันตา.
..............
........
...
.
[จบไปกับลำนำเเรกค่ะ]
ส่วนพาร์คเเรกจะมาในไม่นานนี้;;u;;