เวลาผ่านไปสองเดือน ตอนนี้ที่โรงเรียนกำลังมีบรรยากาศที่ตึงเครียดจากช่วงสอบกลางภาคซึ่งจัดสอบภายในสองวัน วันแรกจะเป็นการสอบข้อเขียน รวมทุกอย่าง ความรู้ทั่วไป ประวัติศาสตร์ กฎหมายเบื้องต้น บ้านเมือง และอีกมากมาย ส่วนวันที่สองจะเป็นการสอบปฏิบัติของวิชาเวทศาสตร์ที่ทำให้นักเรียนหลายๆคนกุมขมับน้ำตาไหลไปตามๆกัน 

"ไปกันเถอะวินซ์" 

ฉันพูดกับวินซ์ที่กำลังอ่านโน้ตย่อของตัวเองอย่างไม่ละสายตา ซึ่งฉันกับเขาได้สอบห้องเดียวกันส่วนอีกสามคนสอบอีกห้อง 

"อย่าเครียด ทำใจให้สบาย ก่อนสอบหายใจเข้าออกลึกๆ" 

ฉันจับไหล่เขาให้ยืนนิ่งๆและค่อยๆให้ทำตามเพื่อช่วยลดความประหม่าของเขาที่ตอนนี้ดูตื่นเต้นสุดๆ 

"...ขอบคุณครับท่านเอลล่า" 

"ถ้าเรียกท่านอีกจะไม่คุยด้วยแล้วนะ" 

"อึก...เอลล่า" 

"ใช่ๆ เรียกแบบนี้แหละ" 

ฉันกอดอกพยักหน้าอย่างพอใจ ผ่านมาสองเดือนวินซ์เปลี่ยนวิธีการเรียกฉันเป็นปกติแล้วล่ะ ถึงจะยังมีติดปากบ้างบางครั้งก็เถอะนะ ฮะๆ~ จากนั้นก็พากันเดินไปยังอาคารทีเรียกกันว่าโดมจันทราที่เป็นอาคารสี่ชั้น ดาดฟ้าของอาคารเป็นโดมแก้ว ปกติเป็นสถานที่เรียนของชั้นปีที่สองแต่พอช่วงสอบก็เป็นสถานที่สอบสลับกันไประหว่างชั้นปี 

พลั่ก! 

"ว้าย!" 

"ระวัง!" 

ฉันกับวินซ์เดินเข้าอาคารตามปกติไม่ได้เดินช้าหรือกันทางใครแต่อย่างใดแต่ก็มีคนเดินมาชนจากด้านหลังจนหน้าคะมำ ดีที่วินซ์คว้าตัวจับไว้ทัน 

"เดินไม่ดูทางหน่อยหรือคะท่านเอลล่า บังทางคนอื่นเขา" 

พอหันหลังกลับไปดูก็พบว่าเป็นเทียร่าที่ยืนยิ้มเยาะอยู่กับเพื่อนของเธออีกสองคนที่ทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกมาให้ 

"...ไม่ยักรู้ว่าคุณอยู่โรงเรียนนี้ด้วยนะคะคุณเทียร่า สอบติดกับเขาด้วยงั้นหรือ" 

"นัง!!..." 

"หยุดสิ่งที่กำลังจะทำซะ ไม่งั้นข้าก็จะไม่เกรงใจเหมือนกันในเมื่อเมื่อสักครู่เธอจงใจชนเอลล่าอย่างเต็มแรง" 

วินซ์พูดด้วยสีหน้านิ่งเงียบไปทางเทียร่าที่เริ่มมีสีหน้ากังวลหน่อยๆ 

"ทะ-ที่นี่ไม่ได้นับลำดับชั้นทางสังคม อย่ามาทำท่าเบ่งใหญ่โตหน่อยเลย ก็แค่บุตรบุญธรรมของตระกูลดยุคทั้งคู่ ไม่ได้ดีเด่นอะไรทั้งนั้นแหละอย่าได้ใจไปหน่อยเลย ใช่ไหมเทล ใช่ไหมฟาริส" 

เธอหันไปหาตัวช่วยจากเพื่อนทั้งสองของเธอ แต่พวกเธอก็ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรจนเทียร่าเริ่มอารมณ์เสีย 

"ชิ! ปอดแหกจริงๆเลยพวกเธอ และเมื่อสักครู่ดิฉันก็ไม่ได้ผิดค่ะ พวกคุณเดินขวางทางเองช่วยไม่ได้" 

"ที่ตั้งกว้างยังจะแถไปเรื่อยอีกนะ ยัยโง่" 

"นะ-นายว่ายังไงนะ?!!" 

"ยัยโง่ ก็โง่สมชื่อจริงๆนั่นแหละ นี่โง่จริงๆหรือแกล้งโง่ถึงไม่รู้สถานะจริงๆของเอลล่าเนี่ย เทียร่า? เหอะ...ไปเปลี่ยนชื่อเถอะไม่เหมาะอย่างแรง ไปกันเถอะเอลล่า ก็แค่คนขี้อิจฉาเห็นคนอื่นได้ดีกว่าตัวเองไม่ได้น่ะ อย่าไปให้ค่าเลย" 

"แก...แก...กรี๊ด!!" 

วินซ์ไม่พูดอะไรต่อแต่จูงมือฉันเดินออกมาเลยปล่อยให้เทียร่ากรี๊ดเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียวจนเพื่อนของเธอต่องพากันช่วยปลอบให้สงบ เป็นอะไรของเธอกันนะ... 

"เอลล่า ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม?" 

"อื้ม เมื่อกี้ยังเป็นหนุ่มเฮ้วๆอยู่เลย หายไปไหนแล้วล่ะ" 

"ก็สถานการณ์มันพาไปนี่..." 

"ฮะๆๆ~ แต่ก็ขอบคุณวินซ์นะไม่งั้นฉันจูบพื้นไปแล้วแน่ๆ ไม่ยักรู้ว่าจะด่าแทนให้ด้วยสุดยอดไปเลย นี่แหละพี่น้องแสนสมบูรณ์แบบ!~" 

"ฮะๆๆ~" 

ฉันกอดคอเขาไม่ได้จึงจับมือแกว่งไปมาอย่างอารมณ์ดีแทน...ทำไมผู้ชายตัวโตกันไวจังเลยนะ~ 

"เตรียมตัวเข้าสอบกันดีกว่า" 

"อื้ม สู้ๆนะ อย่าตื่นเต้นเกินล่ะ จำที่พูดเอาไว้ ฮึบ!" 

พวกฉันสองคนมองหน้าและยิ้มให้กันก่อนจะพากันเดินเข้าห้องสอบ เมื่อก้าวข้ามผ่านประตูก็เหมือนเดินผ่านม่านพลังอะไรสักอย่างน่าจะเพื่อตรวจสอบอุปกรณ์ที่ติดตัวมาด้วยล่ะมั้ง และการสอบกลางภาคเป็นการสอบรวมกันทั้งสามห้องแบบกระจายเลขที่และแยกห้องด้วยเป็นสามห้องสอบ เมื่อเดินไปต่อแถวจนถึงคิวฉันจึงยื่นบัตรประจำตัวนักเรียนให้กรรมการคุมสอบเป็นหลักฐานและเดินไปที่โต๊ะสอบตามหมายเลขที่ได้รับ เห็นวิโอน่าส่งยิ้มมาให้อยู่ลิบๆ เจอเพื่อนเพิ่มแล้วแฮะ 

"ขณะนี้เป็นเวลาเก้านาฬิกา มีเวลาทำข้อสอบทั้งหมดสามชั่วโมง ไม่อนุญาตให้ออกห้องสอบก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมง หากทำข้อสอบเสร็จแล้วให้ยกมือส่งสัญญาณให้กรรมการคุมสอบ และก่อนหมดเวลาสอบครึ่งชั่วโมงไม่อนุญาตให้ออกห้องสอบ เริ่มลงมือทำข้อสอบได้" 

เสียงสัญญาณดังขึ้นพร้อมกับนาฬิกาบอกเวลา ทุกคนจึงเริ่มลงมือทำข้อสอบทันที... 

 

... 

เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่าฉันก็ทำข้อสอบเสร็จจนหมด ดีเลยล่ะ เพราะตรงกับที่อ่านสอบมาทั้งหมดเลย จากนั้นฉันจึงยกมือหน่อยๆให้ผู้คุมสอบที่หันไปดูนาฬิกาสลับกับมองหน้าฉันแบบงงๆ ฉะ-ฉันทำเสร็จเร็วไปหรอ พอออกมาฉันก็มานั่งรอวินซ์อยู่หน้าห้องอ่านหนังสือนิยายที่กำลังติดช่วงนี้ไปพลางๆ โถงทางเดินไม่มีคนและเงียบมาก~ เงียบจนอยากหลับเลยล่ะ พออ่านไปได้สักพักก็รู้สึกว่ามีคนมองอยู่จึงเงยหน้าขึ้นไปมอง... 

"ขอทำความเคารพค่ะศาสตราจารย์เอลิออท!" 

ฉันรีบลุกขึ้นและทำความเคารพท่านเอลิออทที่มายืนมองฉันตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ทันที ตกใจหมดเลย 

"ตามสบายเถอะ ข้าแค่มาดูความเรียบร้อยตามเวรที่ได้รับเท่านั้น คุณทำข้อสอบเสร็จแล้วสินะ" 

"ใช่ค่ะ" 

แล้วเขาก็นั่งลงข้างๆฉันพลางกอดอกนั่งไขว่ห้างมองเข้าไปในห้องสอบแทน กะ-เกร็งไปหมดแล้ว... 

"ปกติวิชาพวกนี้ข้าเห็นทำไม่ทันกันตลอด คุณเป็นคนแรกเลยนะที่ข้าเห็นว่าออกมาก่อนเวลาเร็วขนาดนี้" 

"เอ่อ...พอดีที่อ่านมามันตรงกับที่ออกข้อสอบด้วยน่ะค่ะ" 

"หึ..." 

เขาหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะนิ่งเงียบไม่พูดไม่จาจนฉันก็ไม่รู้จะวางตัวยังไงจึงหยิบหนังสือนิยายขึ้นมาอ่านต่อ เวลาผ่านเลยไปจนเกือบหมดเวลาสอบนักเรียนบางคนที่ทำเสร็จและออกมาจากห้องสอบก่อนหน้านี้พอเห็นหน้าท่านเอลิออทก็พากันตกใจและก้มหัวกันเป็นว่าเล่น...ฉันเข้าใจความรู้สึกค่ะ 

"งั้นข้าขอตัว เจอกันวันพรุ่งนี้เตรียมตัวมาให้พร้อมล่ะ" 

เขาลุกขึ้นมามองหน้าฉันก่อนจะเดินออกไปพอดีกับสัญญาณว่าหมดเวลาสอบ...เขามานั่งเป็นเพื่อนงั้นหรอเนี่ย 

"ขอบคุณค่ะท่านเอลิออท!" 

ฉันตะโกนไล่หลังเขาไปแต่เขาก็ไม่ได้หันหลังกลับมาเพียงแค่โบกมือตอบกลับมาแทน ถึงจะดูเข้มงวดและดุ แต่ก็เป็นคนนิสัยดีคนหนึ่งสินะ 

"เอลล่ารอนานไหม?" 

วินซ์ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องสอบตรงเข้ามาหาฉันและถาม 

"ไม่เลยๆ ฉันมีนิยายอ่านฆ่าเวลาน่ะ เป็นไงบ้าง? ทำได้หรือเปล่า?" 

"คือว่า..." 

เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างๆหูฉันแทน 

"ทำได้เกือบหมดเลยล่ะ ตรงกับที่พวกเราอ่านมาเลย!" 

"จริงหรอ?!~ เย้!~ อุ๊บ...ดังเกินไปแล้ว เอาเป็นว่า เย้..." 

ฉันทำท่าดีใจกับเขาพลางชูมือขึ้นลงไปมาแต่ลืมตัวว่าคนเยอะ จึงเหลือแค่ทำเบาๆและกระซิบแทนก่อนจะพากันหัวเราะออกมา ฮะๆๆ~ 

"ดีใจกันใหญ่เชียวนะสองพี่น้องคู่นี้ ทำได้แน่นอนเลยอาการแบบนี้" 

วิโอน่าที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องสอบเดินยิ้มเข้ามาและแซวพวกฉันอย่างขำขัน 

"แต่ก่อนอื่นต้องขอบคุณคุณหนูใหญ่แอชวูดส์จริงๆ ออกตามที่เธอติวให้จริงๆด้วย ฉันทำไปยังประหลาดใจไปด้วยเลยเนี่ย" 

เธอพูดพร้อมทำมือประกบกันแบบไหว้บูชาฉันจนคนรอบข้างหันมามองแบบตลก บางคนก็เริ่มสะกิดกันและผลักๆเพื่อนเพื่อจะเข้ามาคุยกับฉันเรื่องสอบ สักพักก็เริ่มถามกันเรื่อยๆจนฉันเริ่มตอบไม่ทัน 

"เอาล่ะๆ~ พอก่อนนะทุกท่าน เอลล่าหัวหมุนหมดแล้ว เอาเป็นว่าใครสงสัยตรงไหนไปเปิดดูในหนังสือก่อนนะ ตอนนี้ต้องขอตัวคนสวยไปก่อน~" 

วิโอน่าช่วยดึงฉันออกมาจากวงล้อมของเพื่อนร่วมชั้นปีที่ทำหน้าเสียดายตามหลังมา 

"ขืนท่านวิโอน่าไม่กันออกมาน่าจะยาวนะครับ ขอบคุณจริงๆ..." 

วินซ์พูดพลางหัวเราะแห้งๆ 

"คนหนึ่งก็ปฏิเสธยากอีกคนก็ขี้เกรงใจ ถึงว่าพวกเธอถึงต้องอยู่กับเจ้าพวกนั้น ฮ่าๆๆๆ~" 

เธอหัวเราะออกมาหลังจากล้อพวกฉันเสร็จ เถียงไม่ออกเลยแฮะ... 

"ไปร้านอาหารที่นัดกันไว้ดีกว่า" 

"อื้ม" 

จากนั้นพวกฉันก็พากันเดินไปหน้าโรงเรียนและเรียกรถม้ารับจ้างให้ไปส่งที่ร้านอาหารใจกลางเมืองหลวงระหว่างทางก็ผ่านตึกร้านที่ขาวโพลนไปด้วยหิมะ เครื่องแบบนักเรียนจึงต้องเปลี่ยนมาใส่ของฤดูหนาวเร็วกว่ากำหนดตั้งแต่สองเดือนที่แล้ว 

เป็นกระโปรงยาวถึงข้อเท้า รองเท้าบูตข้อยาว เสื้อคลุมไหล่ที่ยาวถึงกลางหลังปักสัญลักษณ์โรงเรียน และหมวกปีกกว้าง น่ารักเชียวล่ะ ส่วนของผู้ชายก็เป็นเสื้อแขนยาวกางเกงขายาว มีเสื้อคลุมแบบเดียวกันพร้อมหมวกปีกสั้น ถึงจะมีชุดให้ใส่หลายสีแต่พวกฉันก็ใส่กันแต่สีขาวไม่ก็สีกรมท่าสลับกันไปแค่นี้แหละ ฮะๆ 

"ถึงแล้วขอรับ" 

เสียงของคนขับรถม้าดังขึ้น พวกฉันพากันลงก่อนจะส่งเงินค่าโดยสารไปให้เขาและเดินเข้าไปในร้านอาหารที่เต็มไปด้วยนักเรียนที่สอบเสร็จ พอเห็นพวกฉันก็พากันซุบซิบทันที อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อตอนเช้าน่ะ... 

"เจ้าพวกนั้นอยู่โต๊ะนู้น~" 

วิโอน่าจูงแขนฉันให้เดิมตามไปโต๊ะที่อยู่กลางร้านถึงแม้คนจะแน่นเบียดกันขนาดนี้แต่เธอก็ยังพาเดินฉิวเลยแฮะ 

"มากันแล้ว ต้นตอข่าววันนี้~ ฮ่าๆ" 

เสียงของซีนอสดังขึ้นก่อนจะขยับเก้าอี้ให้พวกฉันนั่งด้วย เอริคหันไปมองวินซ์ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้เขาอย่างภาคภูมิใจซึ่งเจ้าตัวยังคงงงอยู่ 

"งงล่ะสิ ตอนนี้ทั้งสองคนกลายเป็นหัวข้อที่คุยกันอย่างสนุกปากของเด็กปีหนึ่งเลยล่ะ อย่างแรกเมื่อเช้ามีคนเห็นพวกเธอยืนทะเลาะกันอยู่กับยัยเทียร่าและเอาไปบอกต่อกันเป็นทอดๆ มีคนถ่ายภาพเคลื่อนไหวไว้ด้วยแหละ" 

วิลเตอร์พูดและส่งคอลเจอร์ของเขามาให้ดู ในนั้นมีภาพตอนที่พวกฉันยืนเถียงกันอยู่กับเทียร่า ฉันก็ดูไปด้วยกินขนมไปด้วยอย่างเพลิดเพลิน บางทีฉันก็ทึ่งกับเทคโนโลยีที่ทันสมัยของโลกนี้เหมือนกันนะเนี่ย 

"ไม่แบบ 'เอ๊ะ! ลบเดี๋ยวนี้นะ!' มั่งเลยหรอเอลล่า" 

"หืม? ลบทำไมล่ะสนุกดีออก ไหนเปิดให้ดูอีกรอบทีสิวอลเตอร์ ฉันชอบวินซ์ลุคนี้มากเลยนะ" 

"หึ..." 

โรเวลล์ที่นั่งอยู่ด้านข้างหัวเราะขึ้นมาทันที ผิดตรงไหนล่ะ ฉันจะแคร์ทำไมกับเรื่องที่พวกฉันไม่ใช่คนผิดอยู่แล้ว 

"โถ่เอ๊ย~ ฉันแพ้พนันหรอเนี่ย!" 

เสียงเอริคดังขึ้นพร้อมกับโวยวายขึ้นมาทันที...พนันอะไรกันน่ะ? 

"พวกฉันพนันกันไว้น่ะเอลล่าว่าเธอจะทำยังไงกับภาพเคลื่อนไหวพวกนี้ ซึ่งมีแค่เอริคกับวอลเตอร์สองคนที่พนันกันว่ายังไงเอลล่าก็จะหาต้นตอและลบทิ้ง แต่ปรากฏว่าไม่ ฮึๆ~ มื้อนี้มีคนเลี้ยงแล้วล่ะ" 

ริเวียล่าพูดแกมขำไปทางผู้แพ้ทั้งสองคน 

"แต่เทียร่านี่ยังไงกัน ดูระรานเอลล่าไม่เลิกเลยแฮะ ดีนะวินซ์อยู่ด้วยน่ะ" 

"ช่างเถอะค่ะพี่ อย่าไปใส่ใจเลย เธอเก่งแค่ในรั้วโรงเรียนและตอนมีพรรคพวกเท่านั้นแหละค่ะ ไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้หรอก" 

"อูย...เจ็บแสบ" วิโอน่าพูดขึ้น 

"และก็อีกเรื่อง ต้องขอบคุณพระมหาเทพธิดานางฟ้ามาโปรด เอลล่าของพวกเราที่ติวข้อสอบให้ตรงทุกเรื่อง ขอบพระคุณครับ~ ไม่งั้นผมแย่แน่ๆเลยครับ!~~" 

ซีนอสพูดก่อนจะลุกขึ้นและไหว้เหนือหัวมาทางฉัน จนเพื่อนโต๊ะอื่นๆพากันหัวเราะ 

"สถิติออกจากห้องสอบตั้งแต่หมดชั่วโมงแรกนี่ไม่ได้มาง่ายๆแน่นอน ข่าวเรื่องนี้ก็ไวสุดๆเช่นกัน นี่คนหรือดาวตกกันล่ะเนี่ย เร็วอะไรขนาดนั้น" 

"ฉันก็แค่เขียนตามที่รู้เองวิโอน่า เนี่ย มัวแต่คุย กับข้าวเย็นหมดแล้ว" 

"ระหว่างกินช่วยเล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าให้ฟังด้วยนะ พวกข้าอยากฟังจากปากเจ้าของเหตุการณ์เอง" เอริคพูดต่อ 

"วินซ์ต้องเล่าแล้วล่ะ ตัวเปิดเลยคนนี้" 

"ตัวเปิดอะไรกันล่ะนั่น..." 

และพวกฉันก็พากันหัวเราะท่าทางของวินซ์ที่ทำหน้าระอาขึ้นมาทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องเมื่อเช้า 

 

สอบกลางภาควันที่สองชั้นปีที่หนึ่ง 

วันที่สองเป็นการสอบรวมกันทั้งสามห้องจะมีแบบเดี่ยว แบบคู่ และแบบกลุ่ม ซึ่งแบบเดี่ยวสอบไปในช่วงเช้าแล้ว ตอนสายนี้ก็เป็นช่วงเวลาสอบของแบบคู่ ก็ตามคาดฝาแฝดอยู่ด้วยกัน วินซ์คู่กับซีนอส ริเวียล่าคู่กับเอริค ส่วนฉันจะหนีไปไหนพ้นนอกจากคู่กับโรเวลล์ 

"ตายแล้ว นี่มันสุดยอดคู่ไร้เทียมทานเลยนะ แค่เห็นก็น่ากลัวแล้วอ้ะ!" 

วิโอน่าพูดแซวขึ้นมา ฉันจึงได้แต่ส่งยิ้มพลางส่ายหัวเบาๆให้ 

"ตื่นเต้นไหม?" โรเวลล์ถาม 

"นิดหน่อยน่ะ แล้วนายล่ะ?" 

"ตอนแรกก็มีบ้าง แต่พออยู่กับเธอก็หายแล้ว" 

"พูดเกินไปแล้วน่า...ว่าแต่จะให้สอบแบบไหนกันล่ะเนี่ย?" 

"แบบคู่ก็น่าจะเกี่ยวกับสมดุลพลังล่ะมั้ง ไม่ก็สู้กับคนอื่น" 

"แบบหลังคงไม่น่าหรอก..." 

สักพักคนคุมสอบก็เดินเข้ามาในลานทดสอบเวทพร้อมกับศาสตราจารย์เอลิออท 

"สวัสดี ช่วงสายนี้จะเป็นการทดสอบแบบจับคู่ หวังว่าจะเตรียมตัวกันมาดีโดยทำการสอบแบบเต็มที่ล่ะ" 

ทุกคนเริ่มเหงื่อตกและมองหน้ากันเลิ่กลั่กแล้วล่ะ... 

"ทั้งสามห้องรวมกันจะได้ทั้งหมด 75 คู่ ซึ่งหัวข้อการทดสอบแบบคู่ของวันนี้ก็คือการชนะฝ่ายตรงข้าม คู่ที่ชนะจะได้คะแนน +10 และคู่ที่แพ้จะได้คะแนน +5 คะแนนรวมทั้งวันหากเกิน 100 จะถือว่าสอบผ่าน มีใครไม่เข้าใจตรงไหนหรือไม่?" 

นั่นปะไร...กลายเป็นว่าเพื่อนๆที่อยู่รอบข้างพุ่งเป้ามาที่คู่ฉันทันที 

"เอ่อ...ศาสตราจารย์ครับ เป็นการสุ่มทดสอบหรือจับคู่แบบไหนหรือครับ" 

นักเรียนห้องสองยกมือขึ้นถาม 

"กรรมการคุมสอบจะจับลูกบอลขึ้นมาพร้อมกันสองลูกและเรียกตามหมายเลขที่ปรากฏอยู่บนป้ายติดหน้าอกของพวกคุณ" 

ของพวกฉันหมายเลข 39 

"วิธีการสอบคือใช้กลยุทธ์เวทได้ทุกอย่าง บนลานประลองจะแบ่งเป็นสองฝั่งซ้ายขวา โดยแต่ละฝั่งจะมีลูกแก้วที่บรรจุน้ำสีฟ้าลอยอยู่ หากใครชิงหรือทำลายลูกแก้วของฝั่งตรงข้ามได้ก่อนจะเป็นฝ่ายชนะ หากใครคิดว่าไม่ไหวแล้วหรือบาดเจ็บ หน่วยปฐมพยาบาลรอพวกคุณอยู่ด้านข้าง เอาล่ะ...เริ่มทำการสอบได้ ณ บัดนี้" 

"เจ้าประคุณขาา~ ขออย่าได้เจอกับคู่ของท่านโรเวลล์และท่านเอลล่าด้วยเถิดด!~" 

เสียงจากด้านหลังลอยมาทำให้ทั้งลานฝึกเวทหัวเราะครืน...พูดดังเกินไปแล้วค่ะ!~ 

"อะแฮ่ม...หมายเลข 60 และหมายเลข 2 เชิญขึ้นลานประลองเวทค่ะ มีเวลาให้ปรึกษาก่อนเริ่มสามสิบวินาที" 

กรรมการคุมสอบกระแอมหนึ่งทีเพื่อให้ลดเสียงหัวเราะลง ก่อนจะจับลูกบอลออกมาจากกล่องทึบและชูขึ้นเหนือหัว ที่เดินเข้าไปบนลานคู่แรกเป็นเด็กห้องสองและห้องสาม ฝ่ายหนึ่งชายคู่อีกฝ่ายหญิงคู่ หืม~ น่าสนใจแฮะ 

"เริ่มได้ค่ะ" 

สิ้นเสียงกรรมการรอบลานประลองก็ถูกกั้นด้วยม่านแสงสีฟ้าอ่อนทันที ตอนนี้ทั้งสองฝั่งกำลังหยั่งเชิงกันโดยยังไม่มีใครโจมตีใครก่อน จากนั้นฝ่ายชายก็เริ่มวิ่งเข้าใส่พร้อมกับดาบไม้ในมือและพุ่งเข้าใส่ผู้หญิงผมสั้นด้านหน้าที่ตอนนี้ก็เสกดาบไฟขึ้นมาตั้งรับได้ทันท่วงที อีกสองคนที่เหลือก็ทำหน้าที่คุ้มกันลูกแก้วพลางร่ายเวทเสริมพลังให้ฝ่ายของตนเองอย่างไม่ลดละ  

ไม่ทันตั้งตัวฝ่ายหญิงที่ตอนแรกคุ้มกันลูกแก้วอยู่ก็ไปปรากฏตัวตรงหน้าลูกแก้วของอีกฝั่งก่อนจะหยิบมันชูขึ้นฟ้าด้วยสายตาผู้ชนะ ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของฝ่ายชายทั้งสองที่หันมามองกัน พร้อมรอยยิ้มของสาวผมสั้นที่วิ่งเข้าไปกอดเพื่อนของเธอ ถ้ามองไม่ผิด เมื่อสักครู่เหมือนเธอใช้ภาพลวงตาว่าตัวเองยังยืนคุ้มกันอยู่และล่องหนตัวเองไปชิงลูกแก้ว โดยใช้สาวผมสั้นเบี่ยงเบนความสนใจเอาไว้ สนุกแฮะ... 

"60 ชนะ 2 แพ้ ลงจากลานได้ค่ะ" 

เมื่อประกาศผลทั้งสองฝ่ายก็ก้มหัวทำความเคารพกันและกัน ก่อนจะเดินลงมาจากลานประลองท่ามกลางเสียงปรบมือ และคู่อื่นๆก็ทยอยกันขึ้นไปตามหมายเลขที่เรียก จนเวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าแจ็คพอตก็แตกจนได้ 

"หมายเลข 39 และหมายเลข 56 เชิญขึ้นลานประลองค่ะ" 

"รอดแล้ว!!~~" 

ทั้งหอประชุมคนที่ยังไม่ได้โดนเรียกต่างส่งเสียงดีใจกันยกใหญ่ ขนาดเพื่อนตัวเองยังนั่งหัวเราะเห็นด้วย จนกรรมการหลุดหัวเราะออกมาไม่เว้นแม่แต่ท่านเอลิออทที่ยิ้มมุมปากอยู่ข้างสนาม...ส่วนคู่ของฝ่ายตรงข้ามของพวกฉันก็คือ...อ้าว 

"เหมือนเพิ่งจะเจอกันไปเมื่อเร็วๆนี้เองนะคะคุณเทียร่า" 

ฉันพูดทักเทียร่าที่เดินมากับคู่ของเธอที่เป็นผู้ชายห้องเดียวกัน เธอหันมามองด้วยสีหน้าขุ่นเคืองผสมกังวลอย่างเห็นได้ชัด เหงื่อนี่เต็มหน้าเชียว 

"ให้ฉันจัดการทีเดียวจบเลยไหม?" 

โรเวลล์ก้มลงมากระซิบถามฉัน 

"เร็วไปจะไม่สนุกน่ะสิ" 

"หึ...งั้นเอาเป็นแบบนี้ก็แล้วกัน" 

และฉันกับเขาก็คุยแผนกันจนเสร็จเช่นเดียวกันกับอีกฝั่ง จากนั้นกรรมการก็พยักหน้าและเริ่มให้สัญญาณ 

"เริ่มได้ค่ะ" 

โรเวลล์เดินเข้าไปหาอีกฝั่งแบบเนิบๆ เมื่อเห็นแบบนั้นอีกฝั่งก็ร่ายใบมีดน้ำออกมาสิบๆเล่มจากฝั่งผู้ชายเพื่อป้องกันตัวเองก่อนจะส่งมันเข้าหาโรเวลล์เขาจึงสร้างโล่ไฟทำให้พวกมันระเหยไปและยิงมีดแสงสวนกลับไปทันทีจากการสะบัดมือหนึ่งครั้งโดยมีเป้าหมายที่ลูกแก้ว 

ใช่แล้ว...จากที่ผ่านๆมาทุกคู่มีแต่จะชิงลูกแก้วแต่พวกฉันวางแผนที่จะทำลายมันแทน เมื่อเห็นดังนั้นเทียร่าก็คว้าลูกแก้วฝั่งตัวเองมาคุ้มกันก่อนจะลอยขึ้นบนฟ้าและสร้างฝูงผึ้งบินมาทางฉัน พอโรเวลล์เห็นดังนั้นก็จะเข้ามากันให้แต่ก็โดนเวทน้ำแข็งล็อกขาเอาไว้จนขยับไม่ได้ เขาจึงส่งยิ้มมาให้ฉันแทนประมาณว่าจัดการต่อที...ยังมีอารมณ์มายิ้มอีกนะ! 

ฟู่ว!~ 

ฝูงผึ้งหายวับไปกับตาจากเวทไฟของฉัน เทียร่าผงะก่อนจะกลับไปตั้งหลักอยู่ข้างหลังเพื่อนตัวเอง เช่นเดียวกับโรเวลล์ที่เดินกลับมาหาฉัน 

"เมื่อกี้ติดเล่นไปหน่อย รอบนี้เอาจริงแล้ว" 

"ถ้าแพ้มาฉันโกรธจริงๆด้วย" ฉันพูดพลางเท้าเอวคาดโทษ 

"หึ...รับทราบ" 

เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะยีผมฉันไปทีหนึ่งและหันกลับไปทำสีหน้านิ่งแบบเคย จากนั้นเขาก็เรียกดาบแสงสองมือออกมารู้สึกว่าบรรยากาศต่างจากตอนแรกลิบลับเลยแฮะเพียงกะพริบตาครั้งเดียวโรเวลล์ก็เข้าไปประชิดตัวผู้ชายอีกฝั่งอย่างไม่มีสัญญาณอะไรก่อนเลย ด้วยความตกใจฝ่ายตรงข้ามที่รับดาบของโรเวลล์ไม่ทันก็โดนเข่ากระแทกและเตะกลิ้งจนกระแทกกับม่านพลังอย่างแรง แต่โรเวลล์ก็ไม่ได้หยุดแค่นั้น เขาตามไปอย่างไม่ให้พักกระหน่ำดาบคู่ลงไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยพออีกฝ่ายจะใช้เวทสู้เขาก็สวนกลับทันทีแบบไม่ให้มีช่องว่าง แทบไม่ต้องทำอะไรกันแล้วล่ะ... 

เทียร่าที่เห็นแบบนั้นก็เคลื่อนตัวหนีด้วยความรวดเร็วพลางประคองลูกแก้วไปด้วยก่อนจะลอยตัวขึ้นบนฟ้าเหมือนเดิมและสร้างภาพลวงตาจำลองเป็นตนเองกว่าสิบร่างพุ่งตรงมาทางฉันหวังจะชิงลูกแก้ว 

หมับ! 

"...คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรือคะ นึกว่าจะมองไม่ออกหรืออย่างไรกัน?" 

"อึ้ก!" 

มือฉันคว้าไปที่ลำคอของร่างจริงโดยไม่ต้องมองเลยด้วยซ้ำ ปล่อยพลังเวทออกมาซี้ซั้วแบบนี้ดูออกง่ายมากเลยนะ 

ซู่ม!~~ 

"กรี๊ดด!~~" 

ฉันเหวี่ยงเธอขึ้นไปบนฟ้าด้วยความเร็วลมระดับสูงจนเธอหมุนไปมาอย่างควบคุมไม่ได้ จากนั้นฉันก็สร้างปืนยาวขึ้นมาและเล็งไปทางเธอ 

"นะ-นั่นมันอะไรน่ะ! ชะ-ช่วยฉันด้วย!~" 

เธอหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมทีมที่โดนโรเวลล์มัดด้วยเชือกแสงอยู่กับพื้นจนขยับไม่ได้ จบแล้วล่ะ... 

ปัง! เพล้ง!~ 

เสียงแก้วที่แตกดังขึ้นและน้ำที่บรรจุอยู่ในลูกแก้วก็กระจายเปื้อนเต็มตัวเทียร่าก่อนเธอจะทรุดลงมาอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าตกใจ 

"จบการประลอง หมายเลข 39 ชนะ หมายเลข 56 แพ้ เชิญลงจากลานประลองได้" 

"โห..." 

เสียงของคนในลานฝึกดังขึ้น ฉันจึงสลายเวทและยื่นลูกแก้วส่งคืนกรรมการก่อนจะชูสองนิ้วไปให้โรเวลล์ที่ยิ้มกลับมา 

"สนุกจัง~" 

"อีกฝ่ายเสียขวัญหมดแล้วมั้ง" 

"ก็ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น" 

ฉันหันไปมองทางฝั่งเทียร่าทียังดูตกใจไม่หายก่อนจะยิ้มหวานให้เธอไปหนึ่งทีจนเธอกัดฟันกรอดและพาคู่ของเธอที่โดนโรเวลล์อักซะน่วมไปปฐมพยาบาลและไปจัดการเสื้อที่เลอะของตัวเอง เอาสิ จะปั่นประสาทให้อกแตกตายไปเลย~ 

"นั่นนะหรออาวุธที่เจ้าสร้างขึ้นมาเองน่ะเอลล่า" 

"ใช่ค่ะพี่" 

"อย่างเจ๋ง! เมื่อสักครู่ถ้ามีขนมกินไปด้วยน่าจะได้อารมณ์ดูการแข่งขันประลองเวทในงานเทศกาลต่างๆเลยนะ" 

ฉันส่ายหัวเบาๆให้กับความตื่นเต้นเกินเหตุของเขาก่อนจะไปนั่งข้างริเวียล่าที่ดูตื่นเต้นไม่แพ้เอริคเช่นกัน อีกสักพักก็ถึงตาเพื่อนๆของฉันที่น่าจะเดาผลแพ้ชนะได้ง่ายๆจากปริมาณพลังของพวกเขาล่ะนะ ฮ่าๆ...