“คุณต้องรับผิดชอบ คุณทำผมทั้งเจ็บทั้งจุก”

“วิธีเบบี๋มันก็เจ็บคลาสิกแบบนี้แหละ” เธอพูดอย่างสะใจ

เขายืดตัวขึ้น ปลดซิปกระโปรงของเธอแล้วดึงออก มือหนาลูบคลำบนผ้าเรียบลื่น 

“อย่านะ ไอ้บ้า” เธอด่าเป็นภาษาไทยขณะยันตัวขึ้น จะผลักเขาออก แต่ก็ถูกกดตัวลงไป เขารีบยืดตัวไปดึงกางเกงในเธอออก แล้วกระชากขาเธอพาดไหล่หนา จนตัวเธอไถลมาตามที่นอน

“คิดอะไรกับผมหรือเปล่า ทำไมแฉะแบบนี้” เขามองดอกไม้งามสีระเรื่อที่แพรวพรายชุ่มฉ่ำด้วยน้ำค้างกลางหาว

“จะบ้าเหรอคุณ ฉันจะไปคิดอะไรกับ...อื้อ”

เพชรพลอยพูดไม่ทันจบก็กรีดร้อง เมื่อลิ้นร้อนจรดลงมาลงสิ่งสงวน เขาไล้เลียกลางรอยแยกแย้มของกลีบดอกไม้ ไชชอนทุกซอก แวะยีเม็ดทับทิมสีแดงจัดตูมเต่ง เธอขยำผ้าปูที่นอนแน่น สะโพกดีดขึ้นลงอย่างห้ามไม่ได้ หน้าท้องขยับเป็นลอนคลื่นกับความรู้สึกแปลกใหม่ เสียงหวานใสคร่ำครวญคลอไปกับเสียงคำรามของคนที่กำลังดื่มกินน้ำหวานของเธอ

“คุณเอเดรียน ฉันไม่ไหว พอออออออ อ๊า หยุด”

ตัวเธอสั่นไปหมด แต่เขาก็ไม่ฟัง สอดแทรกลิ้นเข้าไปในช่องทางรัก รุกเร้าภายในจุดไฟให้เธอสมยอม ยิ่งเธอร้องดังเขาก็ยิ่งตวัดลิ้นระรัวกระทั่งเธอตอดอยู่บนลิ้นของเขา

เขาทิ้งช่วงให้เธอซึมซับความเสียวชั่วครู จึงกวาดเลียน้ำหวานที่หลั่งรินออกมาอีกมากมาย แล้วขยับมาพูดกับเธอ

“อันนี้เป็นบทลงโทษที่ทำให้ผมคอยนาน ส่วนคืนนี้...”

“คืนนี้ก็ห้องใครห้องมัน ไปค่ะ” เธอผลักเขาออก ปกปิดความเขินอายด้วยการลุกลี้ลุกลนจะลุกขึ้น “เราไปเที่ยวกันดีกว่า”

“เดี๋ยว” เขาจับไหล่เธอไว้ ไล้สายตาสำรวจเรือนร่างที่เขาอยากครองครอง ยิ้มร้ายกาจตรงมุมปากที่เห็นเธอยังหอบ “คืนนี้...มันจะไม่เกิดขึ้น ถ้าคุณไม่เต็มใจ”

“ขอบคุณนะคะที่ยังปรานีฉัน”

“แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมอยากได้คุณ ผมยินดีจ่าย”

“ฉันไม่ได้มีค่ามากมายขนาดนั้น”

“มันอยู่ที่ว่าใครเป็นคนประเมิน เป็ดน้อย”

พูดจบเขาก็จับปลายคางเธอให้แหงนหน้าขึ้นมารับจูบจากเขา

...............................