ม่านฟ้าเดินทอดน่องมาเรื่อย ๆ เหมือนว่าคำพูดของใครบางคนจะได้ผล เวลานี้เธอไม่คิดถึงใครเลยนอกจากเขา คนที่อยู่ในกรอบมาตลอดแม้แต่กับชายที่เป็นคู่หมั้นยังทำได้เพียงจับมือ แต่กลับนอนกับผู้ชายที่รู้จักเพียงชื่อ 

 

“คุณฟ้าครับ” เสียงร้องทักทายดึงคนที่ตกอยู่ในภวังค์ได้สติ

 

“คุณแซน” เธอตกใจไม่คิดว่าเพียงคิดถึงเขา ก็เจอเขาในทันที

 

“เมื่อคืนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับสนุกหรือเปล่า”

 

หญิงสาวหน้าแดง ทำไมถึงถามเรื่องน่าอายแบบนั้นด้วยท่าทางที่แสนสุภาพกัน

 

พสุธามองท่าทางของหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ หน้าของเธอนั้นแดงมากจนเขาคิดว่าเธอจับไข้ “คุณโอเคหรือเปล่า ไม่สบายตรงไหนไหมให้ผมพาไปหาหมอดีไหมครับ”

 

คำถามที่ส่งผ่านมานั้นเต็มไปด้วยความห่วงใย แต่กลับสะกิดใจของม่านฟ้า เมื่อคืนเธอก็รู้สึกว่าเขาแตกต่าง พอตอนนี้ก็แตกต่าง หรือเขาเป็นคนสองบุคลิกกันแน่

 

 

 

“อยู่นี่เองฉันเดินหานายให้ทั่ว” มหาสมุทรที่เห็นแฝดน้องจากไกล ๆ เดินเข้ามาใกล้น้องชายแล้วกล่าวขึ้นโดยไม่ทันสังเกตเห็นว่าผู้หญิงที่น้องชายกำลังคุยด้วยอยู่นั้นคือใคร สิ้นคำของเขาหญิงสาวที่ยืนหันหลังอยู่ก็หันมาทางเขาพร้อม ๆ กับพสุธา

 

ม่านฟ้าดวงตาเบิกโตด้วยความตกใจ เมื่อเห็นคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ เธอหันไปมองทางพสุธาสลับกับชายอีกคนที่หน้าเหมือนกันอย่างกับส่องกระจก

 

“ตามหาทำไมเหรอ” พสุธาถามกลับไป แต่ตอนนี้มหาสมุทรไม่มีความสนใจในเรื่องใดแล้วนอกจากหญิงสาวตรงหน้าที่เขาเดินตามหาก่อนจะถูกสั่งให้หาพสุธา

 

“ไม่มีอะไรแล้ว”

 

“แปลกคน” พสุธาส่ายหน้า “ไหน ๆ ก็มาแล้วไม่แน่ใจว่ารู้จักกันหรือยัง เพราะเมื่อคืนคุณฟ้าเมา แต่จะแนะนำอีกที คุณฟ้าครับนี่มหาสมุทรพี่ชายฝาแฝดของผม ผมให้เขาช่วยนั่งเฝ้าคุณตอนหลับเมื่อวานนี้”

 

“รู้จักกันแล้ว รู้จักดีด้วย” คนที่ตอบคือมหาสมุทรนัยน์ตาของเขานั้นแพรวพราวเมื่อมองมายังคนที่นิ่งงัน

 

พสุธามองดูอาการของพี่ชายสลับกับหญิงสาวแล้วเกิดคิดว่าอาจมีบางสิ่งระหว่างสองคนนี้

 

“อ้อ…งั้นก็ดีเลย คุณฟ้าเขามาเที่ยวคนเดียวบางทีพี่อาจจะพอแนะนำเธอได้ ถือว่าให้เธอเป็นลูกค้าคนแรกกับธุรกิจนำเที่ยวของพี่ก็แล้วกัน” พสุธาไม่ได้คิดอะไร เขาแค่อยากบริการหญิงสาวให้ประทับใจ อีกอย่าง มหาสมุทรก็กำลังคิดทำบริษัทนำเที่ยวอยู่

 

“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าเที่ยวคนเดียวได้” คนที่เอาแต่เงียบมานานเพิ่งหาช่องตอบได้ เหมือนว่าเพิ่งหาเสียงของตัวเองเจอ

 

“มหาสมุทรเขารู้จักที่นี่ดีมาก หลาย ๆ ที่ในเกาะพะงันหมอนี้รู้ดีที่สุด บางจุดคนพื้นที่ยังไม่ค่อยรู้เลย ถ้าอยากให้เขาแนะนำบอกได้ตามสบายเลยนะครับ” พสุธายังคงเป็นเข้าบ้านที่ดีเช่นเคย

 

“ขอบคุณนะคะ” ม่านฟ้าบอกขอบคุณคนมีน้ำใจ พลันนัยน์ตาหวานก็มองไปเห็นบางสิ่งที่เหมือนแช่แข็งร่างกายของเธอให้รู้สึกหนาวเย็นแต่หน้ากลับร้อนและเหมือนว่าพสุธาเองก็จะเห็นเช่นเดียวกัน ชายหนุ่มจึงถามพี่ชายของตน

 

“แล้วนั่นพี่ไปโดนอะไรมา”

 

มหาสมุทรก้มลงมองดูตามสายตาของน้องชาย รอยยิ้มพราวเสน่ห์ยกยิ้มกว้าง ก็หัวนมสีชมพูอ่อน ๆ ของเขามันมีรอยเขี้ยวของใครบางคนฝากรอยเอาไว้จนแดงเถือกเห็นชัดเพราะเขาผิวขาวจัดนั่นเอง

 

“รอยประทับตราจับจอง แสดงความเป็นเจ้าของมั้ง” มหาสมุทรตอบแล้วยกมือขึ้นลูบเบา ๆ สายตากลับมองไปที่คนที่เงียบตลอดเวลา เขาแอบเห็นว่าแก้มเนียนนั้นแดงระเรื่อขึ้น

 

ม่านฟ้าแทบอยากมุดทรายหนีแล้วไปโผล่กลางทะเลในเวลานี้ กับความจริงที่เพิ่งได้รู้ว่าคนที่เธอหลับนอนด้วยนั้นไม่ใช่พสุธาแต่เป็นพี่ชายฝาแฝดที่ดูจะเป็นแบดบอยตัวพ่ออย่างมหาสมุทร ไม่ให้เธอคิดว่าเขาเป็นแบดบอยได้ยังไงไหว ดูเขาสิ พูดจามาแต่ละอย่างไม่รู้จักอาย

 

“นี่ยอมให้ใครมาประทับตราเป็นเจ้าของแล้วเหรอ”

 

มหาสมุทรไหวไหล่เล็กน้อย “ไม่รู้สิอาจอยากมีเจ้าของลองดูบ้าง”

 

“ฮ่า ๆ ถ้าเล่าเรื่องนี้ให้ซันฟังคงได้ขำจนท้องแข็งคนรักอิสระแบบมหาสมุทรเนี่ยนะ อยากลองมีเจ้าของ ฮ่า ๆ อยากรู้จริง ๆ ว่าใคร แต่ตอนนี้ผมคงต้องขอตัวก่อน มีคุยงานต่อ ฝากพี่ช่วยแนะนำที่เที่ยวให้คุณฟ้าด้วยนะ ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ” พสุธามองนาฬิกาข้อมือแล้วต้องรีบบอกลา

 

“ค่ะ”

 

“เออไปเถอะ อ้อ…นายโทรฯกลับไปหาซันหน่อยหมอนั่นรออยู่”

 

พสุธาพยักหน้ารับ และเดินจากหนุ่มสาวทั้งสองคนกลับเข้าไปที่รีสอร์ต