@ในป่า

 

สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันคู่หนึ่งกำลังเดินหาเก็บของกิน อาทิเช่น ผลไม้ เนื้อสัตว์และของกินอย่างอื่นที่มีอยู่มากมายในป่าแห่งนี้ ซึ่งคนทั้งคู่ทำแบบนี้เป็นประจำทุกวัน

 

“ แม่อัญเจ้าดูตรงนู้น พี่เห็นกล้วยสุกงอมมากมายเลยนะ เจ้าเห็นหรือไม่? ”

 

 

“ ที่ไหนหรือจ๊ะพี่ปราบ? ”

 

 

“ นั่นไงแม่อัญ ”

 

สาวงามอ่อนหวานนามว่า ‘ อัญมณี ’ หันไปมองตามนิ้วชี้เรียวยาวผิวเนื้ออันหยาบกร้านของสามีเธอนามว่า ‘ ขุนปราบ ’

 

“ แต่ทำไมข้าถึงมะ….อื้ออออ~ …พะ…พี่ปราบเดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้านะจ๊ะ!! ”

 

อัญมณีเริ่มมีสีหน้าแดงก่ำ มือเล็กก็ยกขึ้นมาลูบแก้มนวลนุ่มนิ่มของตนเองที่เพิ่งจะถูกขุนปราบขโมยหอมแก้มเธอไปเสียฟอดใหญ่ พลางก้มหน้าลงมองพื้นดินพื้นหญ้า หัวใจดวงน้อยก็เต้นโครมครามอย่างรุนแรงบ้าคลั่ง ด้วยความเขินอายชายคนรักเป็นอย่างมาก

 

ขุนปราบเห็นแบบนั้น เขาก็คลี่ยิ้มหวานออกมาจางๆ มือหนายกขึ้นไปลูบศีรษะทุยเล็กของเมียรักเบาเบา ด้วยความเอ็นดูเธอมาก พลางจ้องมองเมียรักด้วยสายตาที่หวานเชื่อม ซึ่งเต็มไปด้วยความรักเธอมากที่สุด ก่อนจะค่อยๆ ดึงตระกร้าไปจากในมือเล็กของอัญมณี และวางลงไปบนพื้นดินพื้นหญ้าพร้อมกับตะกร้าในมือหนาหยาบกร้านของตนเอง จากนั้นขุนปราบก็คว้าเอวคอดกิ่วของเมียรักดึงให้เธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของเขา พลางใช้สองแขนกำยำของตนเองโอบกอดร่างนุ่มนิ่มของอัญมณีเอาไว้อยู่แบบนั้นไม่ให้ห่างกายเขา

 

หมับบบบ!!!!

 

“ อ๊ะ!! ”

 

 

“ พี่ไม่สนใจหรอกแม่อัญ ตอนนี้พี่สนใจแต่เจ้าเพียงผู้เดียว~ ”

 

ชายร่างสูงกำยำโน้มใบหน้าหล่อคมเข้มลงมาเสมอใบหน้าสวยหวานของอัญมณี พลางยื่นริมฝีปากหนาของตนเองเข้าไปคลอเคลียกับริมฝีปากบางของเธอ ทำให้อัญมณียิ่งเขินอายและใจเต้นแรงเข้าไปอีก

 

“ ….ละ….แล้วพี่ปราบกับข้าจะไม่ไปหาของกินกันแล้วหรือจ๊ะ? ”

 

 

“ จะหาไปทำไมกัน ในเมื่อตอนนี้เจ้าน่ากินกว่าของพวกนั้นตั้งหลายพันเท่า^^ ”

 

 

“ อ๊ะ!! อื้ออออ~ ….มะ….ไม่เอานะจ๊ะพี่ปราบ~ ”

 

 

“ เอาเถิดหนาเมียพี่ หึหึ~ ”

 

คนหื่นตอบเมียรักกลับไปเสียงกระเส่า ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากหนาก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวอันหอมกรุ่นของอัญมณีทันที ทำให้หญิงสาวยืนตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดแกร่งของชายคนรัก ถึงปากจะพูดปฏิเสธเขาออกไปแบบนั้น แต่ร่างกายของเธอก็ค่อยๆ ตอบสนองความต้องการของเขาตามความคุ้นเคย และความรักเขามากที่สุดในชีวิต ซึ่งนี่ไม่ใช่ครั้งแรก เพราะเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติที่เขากับเธอทำกันในป่า ตั้งแต่ตอนคบหากันจนถึงตอนนี้ก็เพิ่งแต่งงานอยู่กินกันมาได้เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว แต่ยังไม่มีลูกเพราะขุนปราบเป็นหมัน

 

ปังงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!

 

พรึ่บบบบ!!!!

 

 

“ พี่ปราบ!!!! ”

 

 

“ ไปเอาตัวเมียมันมาและปล้นทรัพย์สินมีค่ามาให้หมด!! ”

 

 

“ ขอรับลูกพี่!! ”

 

หัวหน้าโจรป่ากับลูกสมุนอีกสองคนที่หนีตายจากศัตรูคู่อริมาจากเขตชายแดนได้พลัดหลงเข้ามาในป่าแห่งนี้ประมาณสองวันแล้ว และวันนี้พวกเขาก็ได้บังเอิญเจอสามีภรรยาคู่นี้เข้าพอดี

 

“ พี่ปราบ ฮึก….อย่าเป็นอะไรนะจ๊ะ ฮึก….อย่าทิ้งข้าไปนะพี่ปราบ!! ”

 

อัญมณีปล่อยโฮเสียงดังลั่น พลางนั่งกอดขุนปราบที่กำลังนอนจอมกองเลือด เพราะชายคนรักเพิ่งจะถูกโจรป่าลอบยิงจากทางด้านหลังของเขา

 

ขุนปราบพยายามตั้งสติให้ได้มากที่สุด แม้จะถูกยิงใกล้จุดสำคัญมาก เพราะตอนนี้เขาต้องรีบบอกให้เมียรักหนีไปให้ไกล ส่วนตัวเขาจะต่อสู้เพื่อจะถ่วงเวลาให้เธอหนีไปให้ไกลมากที่สุด มือหนาค่อยๆ จับแก้มนวลนุ่มนิ่มของเมียรักเป็นครั้งสุดท้ายทั้งหยาดน้ำตา

 

“ ….พะ….พี่ อึก….พี่จะไม่ทิ้งเจ้า แต่ตอนนี้เจ้าต้องรีบหนีไปเสียบัดเดี๋ยวนี้ อึก….เดี๋ยวพี่จะรีบตามเจ้าไปทีหลัง”

 

 

“ ฮึก….แต่ข้าจะไม่…. ”

 

 

“ อึก….เจ้ารีบหนีไปซะแม่อัญ!! อึก….ถ้าเจ้าเชื่อในความรักของพี่ เจ้าต้องมีชีวิตอยู่รอด หนีไป!! พี่บอกให้เจ้ารีบหนีไป!! ”

 

 

“ ฮึก….พะ….พี่ปราบ ฮึก….ฮือออออออออ ”

 

อัญมณีพยายามตัดใจ ก่อนจะค่อยๆ วางร่างกำยำของชายคนรักนอนลงบนพื้นดินพื้นหญ้าอย่างเบามือ จากนั้นเธอก็รีบหันหลังวิ่งหนีไปตามคำสั่งของขุนปราบทั้งน้ำตา ด้วยความเสียใจมากและเป็นห่วงชายคนรักมากที่สุด

 

“ อึก….พี่รักเจ้าอัญมณีและจะรักเจ้าเพียงคนเดียวตลอดไป ถ้าหากชาติหน้ามีจริงพี่ขอให้เราทั้งคู่ได้ครองรักกันอีก และมีลูกด้วยกัน อึก….พี่จะไม่ลืมเจ้าและจะไม่ลืมความรักของเราสองคน ”

 

ขุนปราบชักดาบออกมาตรงที่เหน็บเอวสอบของเขา ก่อนจะปักดาบลงบนพื้นดินและพยายามลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล ในขณะที่สายตาคมดุก็จ้องมองแผ่นหลังบอบบางของเมียรักทั้งน้ำตา ด้วยความเสียใจอย่างถึงที่สุด เพราะเขาคงจะไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าเธออีกแล้ว หญิงคนรักอันเป็นยอดดวงใจเพียงหนึ่งเดียวของเขาบนโลกใบนี้

 

 

ทางด้านของอัญมณี เธอวิ่งหนีไปจนเจอกับถ้ำๆ หนึ่ง เธอจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปหลบพวกโจรป่าในนั้นทันที

 

 

@ในถ้ำ

 

 

“ ฮึก….พี่ปราบ ฮึก….ฮือออออออออออ ”

 

อัญมณีนั่งก้มหน้ากอดเข่าร้องไห้อยู่ในถ้ำเพียงคนเดียว แต่แล้วจู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงหายใจหอบถี่ๆ อย่างหนักของใครบางคน ซึ่งกำลังดังอยู่ไม่ไกลหูของเธอ หญิงสาวจึงรีบเงยหน้าขึ้นมามองหาต้นเสียงนั้นทันที เพราะคิดว่าเป็นพี่ปราบของเธอ

 

“ ….พะ….พี่ปะ….อะ….เอ็งเป็นใคร!? ”

 

อัญมณีเริ่มขยับตัวถอยหลังออกจากกำแพงถ้ำ เพื่อจะลุกขึ้นยืนและวิ่งหนี เพราะตอนนี้มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งทางด้านขวามือเธอกำลังยืนโงนเงนจ้องหน้าเธอตาเขม็ง สีนัยน์ตาของชายผู้นั้นก็แดงก่ำมากผิดปกติ เหมือนจะไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาอย่างเธอ แถมใบหน้าและตามเนื้อตัวของเขาก็มีรอยแผลเหวอะหวะเต็มไปหมด ส่วนท่อนล่างของเขาก็สวมเพียงกางเกงขายาวสีดำขาดหลุดรุ่ย

 

“ ข้าหิว!!! ”

 

 

 

“ ….ยะ….อย่าเข้ามานะ!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ”

 

 

 

 

 

//ตายแล้วใครเนี่ย🤭😲 ไม่นะแม่อัญของพี่ปราบ……………โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ🤗//

 

 

//เม้นท์ให้กำลังใจนกเขียว^^กันได้น้าาาา = อัพเพิ่มจ้าาาา😍😘🙏💚//

 

 

🙏(ห้ามcopyและห้ามแคปทุกกรณีค่ะ)🙏