อีกริสตื่นเพราะมีอะไรบางอย่างสัมผัสใบหน้า พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นเป็นปีกเล็กๆคล้ายปีกค้างคาวของมังกรน้อยโอบใบหน้าเขาอยู่ เด็กหนุ่มยิ้ม ขยับปีกเล็กๆนั้นให้กลับไปหาเจ้าตัว ก่อนลุกขึ้นจากฟูก บิดขี้เกียจเล็กน้อยก็ลุกไปทำอาหารให้มังกรน้อยกิน 

ตั้งแต่ที่มีร่างมนุษย์มังกรน้อยก็กินอาหารได้คล้ายๆมนุษย์แล้ว ทำให้ตอนนี้เขาต้องทำเผื่อเป็น 7 ที่ แต่ก็ยังชงนมจากเปลือกไข่มังกรที่ยังพอมีเหลือไว้ให้ทุกคนในแต่ละมื้อด้วย 

เอริคตื่นเช้ากว่าเขามาก ตอนที่อีกริสออกมาเขาก็กำลังช่วยเหล่าโอเกอร์รดน้ำสมุนไพรแล้ว 

"นายท่าน" ชายหนุ่มหันกลับมาเมื่อรู้สึกว่าอีกริสเดินมาที่ชานบ้าน ร่างสูงใหญ่ก็ขยับเข้ามาหาเขาทันที 

"เอริค อรุณสวัสดิ์" 

"อรุณสวัสดิ์ขอรับ มันฝรั่งที่นายท่านปลูกโตพร้อมเก็บแล้วขอรับ" 

อีกริสตาเป็นประกาย "ดีเลย กำลังคิดอยู่ว่าเช้านี้จะทำอะไรกินดี เอาเป็นนี่แหละ" 

"ข้าจะไปเก็บเกี่ยวมาให้ขอรับ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็หันไปเรียกอันเดดออร์คสองสามตัวที่ว่างๆอยู่ให้ไปช่วยกันขุดมันฝรั่ง อีกริสเปิดคลังขึ้นมา เนื้อมอนสเตอร์ที่ได้มายังพอมีเหลืออยู่บ้าง เด็กหนุ่มมองเนื้อเป็นก้อนๆ ในคลังเก็บของ โคลงศีรษะเล็กน้อย...อยากกินปลาสดจังแหะ 

ร่างสูงโปร่งเดินไปที่แม่น้ำใกล้ๆ จุ่มมือลงไปในน้ำ ไม่นานปลาดุกตัวใหญ่กว่าสามเมตรก็ว่ายเข้ามาคลอเคลียมือเขา ตอนนี้มันเลเวลห้าสิบกว่าแล้วทำให้ตัวใหญ่ขึ้นมาก 

"อรุณสวัสดิ์นะ ช่วยหาปลาที่เนื้ออร่อยๆให้สักตัวสองตัวสิ" อีกริสลูบหัวที่เป็นผิวลื่นๆของมันเบาๆ ปลาดุกคลอเคลียนิ้วมือเขาครู่หนึ่งก็ดำหายไป ไม่นานก็โยนปลาสดๆยังไม่ตายขึ้นมาบนฝั่งสองตัว อีกริสจัดการขอดเกล็ดเอาไส้ออกก่อนจะแล่เป็นก้อนใหญ่ๆเก็บไว้ที่ช่องเก็บของ ปลาดูกก็กินเกล็ดและไส้ที่เขาเอาออกมาเป็นมื้อเช้าก่อนจะดำหายลงไปในแม่น้ำ 

มองมันฝรั่งหัวใหญ่ที่อัศวินหนุ่มขุดมาหลายตะกร้า อีกริสเลยว่าจะเอามาทำเฟรนช์ฟรายกินเล่นด้วย ตอนนั้นเองเหล่ามังกรน้อยก็ตื่นพอดี เด็กชายทั้งห้าพากันออกมาชะเง้อมองพวกเขาจากบนชานบ้าน 

"อีกริส ทำอะไร" 

เสียงเล็กๆนั้นเรียกให้เด็กหนุ่มหันไปยิ้มให้ "ตื่นแล้วเหรอ ไปล้างหน้าแปรงฟันกันก่อนนะเดี๋ยวจะทำอาหารเช้าให้" 

ใบหน้าเล็กๆของเด็กชายวัยประมาณห้าหกขวบมองเขาสลับกับมันฝรั่งในตะกร้า "เราจะกินมันฝรั่งกันเหรอ" 

"ใช่แล้ว ทำได้หลายเมนูเลยล่ะ" พอได้ยินแบบนั้นแต่ละคนก็ตาเป็นประกาย ก่อนจะเดินกลับเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันตามที่เขาบอก 

อีกริสเข้าครัวไปทำอาหารเช้า มีสกิลทำอาหารทำให้เขาทำอะไรต่างๆได้คล่องขึ้นเยอะ น่าเสียดายที่ในเกมไม่มีชีส กะจะทำมันฝรั่งอบชีสสักหน่อยจึงต้องพักไปก่อน เด็กหนุ่มกำลังคิดว่าไว้จะลองทำชีสแฮนด์เมคดูว่าจะทำได้มั้ย ถ้าได้ต่อไปก็เปิดขายได้ด้วย ชั้นสองของร้านเขายังว่าง กำลังคิดอยู่เลยว่าจะหาอะไรมาขายดี ชีสกับพวกโยเกิร์ตก็ไม่เลว 

เพราะมีคนกินหลายคนถึงส่วนใหญ่จะเป็นเด็กแต่ก็ดูถูกกระเพาะมอนสเตอร์ไม่ได้ อีกริสเลยทำอาหารสิบกว่าอย่าง ก่อนจะยกออกไปที่โต๊ะอาหาร ตั้งแต่ที่มังกรน้อยกลายเป็นเด็กอีกริสก็คิดว่าจะนั่งกินง่ายๆที่ชานบ้านแบบเมื่อก่อนคงไม่ดีเท่าไหร่ 

"อีกริส นี่อะไรเหรอ" เสียงเล็กๆของลูก้าถาม เป่าฟู่ๆก่อนงับก้อนมันบดสอดไส้เบค่อนเข้าปาก 

มือบางลูบศีรษะเล็กผมสีฟ้าของเขาเบาๆ "เรียกว่าโคโรเกะมันบดสอดไส้เบค่อน ลูก้าชอบโคโรเกะเหรอ ไว้คราวหน้าจะทำแบบอื่นให้ชิมนะ" 

ใบหน้าเล็กๆเงยขึ้นมองเขาก่อนพยักหน้าหงึกๆ ยิ้มจนเห็นฟันเขี้ยวเล็กๆอย่างน่ารัก "ชอบครับ" 

นัยน์ตาสีอ่อนโค้งลง ได้ยินแบบนี้ทำให้มีแรงอยากทำชีสเลย แต่ก่อนอื่นเขาต้องหานมก่อน บางทีอาจจะลองซื้อนมในเมืองมาลองทำไม่ก็หามอนสเตอร์ประเภทวัวมาเลี้ยง 

หลังกินข้าวเสร็จ พวกเขาก็ออกมานั่งรับลมเล่นตามปกติ มังกรน้อยอยากเล่นซ่อนหากัน ครั้งก่อนอีกริสเคยสอนพวกเขาเล่นดูเหมือนแต่ละคนจะติดใจไม่น้อย ริไวล์เป่ายิ้งฉุบแพ้ทำให้ได้เป็นยักษ์ คนอื่นๆต้องหาที่ซ่อนไม่ให้เขาหาเจอ มองร่างเล็กๆของเด็กชายที่หันหน้าเข้าหาต้นไม้ อีกริสก็ยิ้มออกมา 

"1 2 3 4..." ร่างเล็กของริไวล์หันหน้าเข้าหาต้นไม้มือเล็กๆทั้งสองข้างยกขึ้นปิดตานับเลข พอเขาเริ่มนับเด็กชายตัวน้อยอีกสามคนก็แตกฮือหาที่ซ่อนกันทันที 

อีกริสนั่งหย่อนขามองมังกรน้อยเล่นซ่อนหากันที่ชานบ้าน บนตักมีเลียมที่กลับคืนเป็นร่างมังกรน้อยตัวสีดำนอนพาดตักให้เขาลูบตัวอยู่ 

"กิ๊ว" เสียงเล็กดังขึ้นอย่างพอใจเมื่อมือบางเกาคางให้เขาเบาๆ 

"ไม่ไปเล่นกับคนอื่นเหรอ เลียม" อีกริสลูบหลังเขาก่อนจะเห็นศีรษะมังกรน้อยส่ายเบาๆ เด็กหนุ่มก็ยิ้มอย่างเอ็นดู จับเท้าเล็กๆของมังกรน้อยขึ้นมาเล่น ก็เห็นว่าเล็บชักจะเริ่มคมเกินไปแล้ว 

ควรตัดเล็บให้มั้ยนะ แต่พวกเขาเป็นมังกรถ้าตัดเล็บจะเป็นอะไรรึเปล่า 

ดวงตาสีน้ำเงินมองอีกริสอย่างไม่เข้าใจ ทำไมอีกริสถึงจ้องมือเขาแปลกๆล่ะ 

"เลียม ถ้ามังกรถูกตัดเล็บจะเป็นอะไรรึเปล่า" 

เลียมเอียงคอเล็กน้อย ก่อนจะกลับคืนร่างมนุษย์ทำให้ตอนนี้เด็กชายนั่งอยู่บนตักของอีกริส แขนเรียวโอบแผ่นหลังเล็กไว้อัตโนมัติกันเด็กน้อยหงายหลังหล่นลงไป 

"ตัดเล็บ?" 

อีกริสพยักหน้า มังกรน้อยคิดครู่หนึ่งก็วางมือบนฝ่ามือเขา "พลังโจมตีน่าจะลดลง แต่ลองดูก็ได้ ข้าไม่อยากให้อีกริสถูกข่วน" 

อีกริสกุมมือเล็กๆนั้นไว้ สุดท้ายก็ส่ายหน้า "งั้นไม่เอาดีกว่า" 

"?" 

"เพราะไม่อยากให้พวกนายเจ็บตัวนี่นา" ถ้าพลังโจมตีลดลงก็มีความหมายพอๆกับสูญเสียอวัยวะไปนั่นล่ะ ถึงจะแค่ชั่วคราวเดี๋ยวเล็บก็ยาวใหม่ แต่คิดดูอีกทีเล็บพวกเขาตอนนี้ก็ทำให้อีกริสแค่คันๆ เท่านั้น เวลาปกติก็อยู่ในร่างมนุษย์ด้วย ถ้าต่อไปทำลายข้าวของก็ซื้อใหม่ซะก็สิ้นเรื่อง 

มือบางลูบศีรษะที่มีผมดำนุ่มอย่างเบามือ 

"โตขึ้นหน่อยรึเปล่านะ" เด็กหนุ่มยิ้มให้เลียม เห็นแก้มย้วยๆแล้วก็อยากจะบีบจริงๆ ดูเหมือนเขาจะตัวโตขึ้นอีกนิดจริงๆ 

เลียมมองเขาลูบหัวตัวเองครู่หนึ่งก่อนจะกลับคืนร่างมังกรน้อยเหมือนเดิม ใบหน้าเย็นๆของมังกรคลอเคลียมือนุ่มเบาๆ อีกริสก็ยิ้มกว้างก่อนจะกอดร่างมังกรเข้าไปจุ๊บอย่างมันเขี้ยว 

เมื่อก่อนเขาไม่เคยได้เลี้ยงสัตว์ มาตอนนี้ข้ามขั้นมาเลี้ยงมังกรแต่พวกเขาก็น่ารักไม่แพ้กันเลย 

นัยน์ตาสีน้ำเงินปรือลงเล็กน้อยอย่างพึงพอใจที่เด็กหนุ่มจุ๊บหน้าผากเขา เวลาอยู่ในร่างมนุษย์อย่างมากอีกริสก็แค่ลูบหัวหรือดึงแก้มเขาเท่านั้น แต่พออยู่ในร่างมังกรอีกริสมักจะกอดและจูบเขาด้วย 

...คิดถูกจริงๆ 

มังกรน้อยคลอเคลียใบหน้าอีกริสครู่หนึ่ง ก็ยืดตัวบิดขี้เกียจ เหยียดตัวนอนบนตักเด็กหนุ่มดูน้องๆเล่นซ่อนหากันต่อ 

ริไวล์เป็นยักษ์ที่ต้องตามหาคนที่กำลังแอบซ่อนอยู่ เด็กน้อยปิดตานับเลขไปถึงหนึ่งร้อยก็หยุด หันกลับมามนุษย์ที่ต้องตามหาก็หายไปไหนไม่รู้หมดแล้ว 

ร่างเล็กๆเดินค้นหาไปทั่วลานบ้าน หางมังกรลากตามพื้นไปมาบางครั้งยังสะบัดน้อยๆ น่าดีใจที่แม้จะดูเหมือนลากพื้นจริงๆแต่หางพวกเขากลับไม่มีคราบสกปรกติดมาด้วย เพราะมันลอยจากพื้นเล็กน้อยจนแทบมองไม่ออก 

"หายไปไหนกันหมดนะ" เด็กน้อยเดินหาไปทั่ว ทั้งก้มลงดูใต้ถุนเตี้ยๆของบ้าน มองตามต้นไม้ แต่ก็ไม่เจอใครสักคน 

ร่างเล็กเดินเข้ามาหาอีกริสกับเลียมที่นั่งอยู่ตรงชานบ้าน ถามอย่างสงสัย "อีกริส คนอื่นยังอยู่แถวนี้ใช่มั้ย" พวกเขาตกลงกันว่าจะซ่อนแค่บริเวณรอบๆบ้าน แต่ทำไมเขาถึงไม่เจอวี่แววใครเลย 

อีกริสยิ้มให้เขา ขำใบหน้าเล็กที่ขมวดคิ้วยุ่งๆของริไวล์ "ใช่ ริไวล์ลองหาดูดีๆนะ อาจจะอยู่ในที่ๆไม่คาดคิดก็ได้" 

ริไวล์พยักหน้าหงึกๆ กำลังจะไปหาต่อกลับสังเกตเห็นปลายหางเล็กๆโผล่ออกมาจากด้านหลังของอีกริส 

อีกริสไม่มีหางนี่นา 

ร่างเล็กปีนขึ้นชานบ้านอย่างทุลักทุเลเพราะขาสั้นๆของเขา พอขึ้นไปได้เด็กน้อยก็เดินอ้อมไปดูด้านหลังของอีกริส เห็นร่างเล็กร่างหนึ่งหลบวูบจะซ่อนหลังประตูบ้าน 

"จับลูอิสได้แล้ว" ริไวล์จับหางสีแดงๆของลูอิสได้ทันก่อนเขาจะวิ่งเข้าไปซ่อนหลังประตู ลูอิสสะดุดกึก ล้มหน้าคะมำทันทีที่ถูกดึงหาง 

"ไม่นะ" เด็กน้อยผมแดงสีหน้าช็อกมากที่ถูกหาเจอเป็นคนแรก ทั้งที่คิดว่าซ่อนดีแล้วแท้ๆ คงเพราะอีกริสตัวเล็กเกินไป นี่ถ้าเป็นเอริคก็คงบังเขาจนมิดไปแล้ว 

ริไวล์หัวเราะคิกคัก เข้าไปในบ้านเพื่อตามหาลุคกับลูก้าที่อาจซ่อนในบ้านเหมือนกัน แต่หาทุกซอกแล้วก็ยังไม่เจอ ร่างเล็กบินออกมาจากหน้าต่างชั้นสองลงมาด้านล่าง ก่อนจะเดินหาสองคนนั้นต่อ 

"ข้าคิดว่าซ่อนดีแล้วเชียว" ลูอิสนั่งลงข้างๆอีกริส บ่นออกมาเล็กน้อย มือหยิบเฟรนช์ฟรายในตะกร้าสานเล็กๆเข้าปาก 

อีกริสหัวเราะ ไม่ได้แย้งอะไรเขา พอเห็นปากเด็กชายมันวับก็หยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดให้ เด็กน้อยเงยหน้าให้เขาเช็ดให้ก่อนจะกินต่อ 

"เจอลูก้าแล้ว" เสียงริไวล์ดังขึ้นอย่างดีใจเรียกให้ทุกคนหันไปมอง ลูก้าเข้าไปซ่อนในสวนสมุนไพรที่เอริคกับโอเกอร์หลายตัวกำลังรดน้ำอยู่ มังกรน้ำร้องออกมาอย่างเสียดายก่อนเดินคอตกมานั่งกับลูอิสน้องชายที่เกิดไล่เลี่ยกัน 

"ลูอิสกินอะไร?" นัยน์ตาสีฟ้ามองมันฝรั่งแท่งในมือเขาอย่างสนใจ ก่อนจะหยิบขึ้นมาชิมดู 

"อร่อย" ดวงตาใสๆเป็นประกายขึ้นมาทันที 

"อีกริสบอกว่าคือเฟรนช์ฟราย" ลูอิสว่า กัดเฟรนช์ฟรายหงับๆ 

"เฟรนช์ฟราย อร่อย" ลูก้าพยักหน้า ชมไม่หยุด 

"ลูก้าล้างมือรึยังครับ" อีกริสหันมามองเขาจนเด็กน้อยกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะยิ้มให้เขาอย่างน่ารัก 

"กำลังไปครับ ลูอิส อ้า..." ร่างเล็กลุกขึ้นอย่างอิดออดเล็กน้อย อ้าปากรอรับมันฝรั่งแท่งที่ลูอิสก็ยอมส่งให้เข้าปาก แล้ววิ่งปู๊ดเข้าไปล้างมือในบ้าน 

เหลือแค่ลุคที่ริไวล์ยังหาไม่เจอ เด็กน้อยเดินวนหาจนทั่วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของพี่ชาย ตอนที่กำลังจะถอดใจอยู่ๆหางตาก็สังเกตเห็นท้องของอันเดดโอเกอร์ตัวหนึ่งป่องแปลกๆ พอเขาขยับเข้าไปใกล้ โอเกอร์ตัวนั้นก็หันมามองงงๆ ดวงตาที่เป็นสีขาวทั้งดวงก้มลงมองเด็กน้อยตรงหน้าเหมือนจะถามว่ามีอะไร 

ริไวล์ปีนขึ้นไปตามขาของโอเกอร์ที่สูงกว่าสามเมตร ก่อนจะมุดเข้าไปในเสื้อของเขาที่ตั้งแต่อีกริสทำสัญญาก็หาเสื้อผ้าให้พวกเขาใส่ เด็กน้อยมุดเข้าไปก็ประจันหน้ากับลุคที่ซ่อนอยู่ในนั้นทันที ลุคสะดุ้งเฮือก เกือบจะร้องกิ๊วออกมา มังกรน้อยทั้งสองคลานหนีไปมาบนตัวอันเดดโอเกอร์ ก่อนริไวล์จะคว้าหางสีน้ำตาลของพี่ชายไว้ได้ 

"จับได้แล้ว" เสียงเล็กดังพลางลากพี่ชายไถลลงมาตามตัวโอเกอร์ก่อนหล่นลงพื้นดังตุบด้วยกันทั้งคู่ นั่งจุมปุกบนพื้น ลูอิสที่กำลังกินเฟรนช์ฟรายถึงกับอ้าปากจนเฟรนช์ฟรายร่วงลงมา 

"ไม่นะ แบบนี้ข้าก็เป็นยักษ์น่ะสิ" เด็กน้อยครางออกมาอย่างเจ็บปวด ริไวล์หัวเราะฮี่ๆ ก่อนทั้งเขาทั้งลุคจะปีนขึ้นชานบ้าน ขึ้นมากินของว่างด้วย 

"ไปล้างมือกันก่อนนะ" อีกริสวางเลียมลงข้างๆพวกเขา ก่อนจะรุนหลังให้ทั้งสามไปล้างมือในบ้าน เลียมกลับคืนร่างมนุษย์ก่อนเดินนำน้องๆเข้าไปล้างมือ 

ตอนที่มังกรน้อยกำลังกินของว่างรอจะเล่นกันต่ออีกรอบ อีกริสก็ได้ยินเสียงระบบที่ไม่ได้ยินมาสักพักแจ้งเตือนขึ้นมา 

'สัตว์เลี้ยงของท่านทำการ 'หนีทัพ' ภายในระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์จะมีแค่ท่านที่สามารถจับเขากลับมาได้' 

เสียงของระดับดังขึ้นเตือนเขาถึงสามครั้ง อีกริสกะพริบตาปริบๆอย่างงุนงง 

สัตว์เลี้ยงของเขาหนีทัพ? ใครกัน? 

สัตว์เลี้ยงสามารถหนีทัพได้ ซึ่งก็คือพวกเขาไม่ต้องการจะเป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้าของอีกต่อไปนั่นเอง ถ้าภายในระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์เจ้านายไม่สามารถตามจับเขากลับมาได้ พันธะสัญญาที่ผูกกันไว้ก็จะหายไป กลายเป็นมอนสเตอร์อิสระอีกครั้ง ระหว่างนั้นเจ้านายยังไม่สามารถเรียกหรือระบุตำแหน่งสัตว์เลี้ยงที่หนีทัพได้อีกด้วย จึงต้องใช้การคาดการณ์ว่าสัตว์เลี้ยงตัวนั้นจะหนีไปที่ไหนเท่านั้น 

แต่ว่าปกติน้อยมากที่สัตว์เลี้ยงจะหนีทัพ เนื่องจากการจะเป็นสัตว์เลี้ยงได้ต้องเกิดจากความยินยอมของมอนสเตอร์เองส่วนหนึ่ง และตั้งแต่ที่อีกริสเล่นเกมมาก็ยังไม่เคยเจอสัตว์เลี้ยงของเขาปฏิเสธเขามาก่อน 

อีกริสเปิดหน้าต่างระบบอย่างแปลกใจ กวาดตามองจำนวนสัตว์เลี้ยงก็ยังเห็นว่ามี 23 เหมือนเดิม ตั้งแต่ที่เขาทำสัญญากับมังกรน้อย ระบบก็นับมังกรน้อยเป็นแค่หนึ่งตัวเท่านั้น 

"..." จำนวนสัตว์เลี้ยงของเขาก็ครบนี่นา แล้วใครที่หนีทัพกัน? 

มือบางเลื่อนหน้าต่างสถานะลงมาดูด้านล่าง ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นตัวหนังสือสีแดงอยู่ด้านล่างสุด ยังมีเครื่องหมายตกใจกะพริบอยู่ข้างๆข้อความอีกด้วย 

สัตว์เลี้ยง 'แมทเทโอ' ดาร์กเอลฟ์ เลเวล 1 ทำการหนีทัพ 

แมทเทโอ! 

ร่งสูงโปร่งผุดลุกขึ้นอย่างตกใจ เรียกให้มังกรน้อยทั้งห้าเงยหน้ามองเขาอย่างงุนงง ลูอิสที่นั่งพิงตัวเขาอยู่หน้าคะมำเกือบหล่นจากชานบ้าน ดีที่ลูก้าที่นั่งข้างๆจับปีกเล็กๆบนหลังเขาดึงไว้ 

"อีกริส?" เสียงเล็กถามเขาอย่างไม่เข้าใจ 

อีกริสมองหน้าจอระบบจนแน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาด แมทเทโอ มอนสเตอร์ดาร์กเอลฟ์ผู้เป็นเสมือนจอมเวทของเขาที่ใช้เวทได้ถึงสี่ธาตุยกเว้นธาตุความมืด ปกติน่าจะถูกอัพเดตเข้ามาในแพทช์ 6.0 ไม่ก็ 7.0 อยู่ๆก็โผล่มาตอนนี้ แถมยังเลเวลลดลงเหลือแค่ 1 เหมือนเอริคด้วย 

หรือว่าเขาจะถูกส่งมาด้วยคล้ายๆเอริค? แต่ทำไมแมทเทโอถึงหนีทัพ? อีกริสได้แต่คิดอย่างไม่เข้าใจ มีแต่เรื่องให้เขางุนงงเต็มไปหมดไม่ว่าจะบอสงู เอริค อามอน ตอนนี้ยังแมทเทโออีก 

"นายท่าน เกิดอะไรขึ้นเหรอขอรับ" เอริคเดินเข้ามาหาพวกเขาพลางมองอีกริสอย่างแปลกใจ เขาเห็นเด็กหนุ่มอยู่ๆก็ผุดลุกขึ้นเหมือนตกใจอะไรสักอย่างจึงเข้ามาดู 

อีกริสปัดหน้าต่างระบบให้หายไป ก่อนจะหันมาบอกกับทุกคน "ฉันจะออกไปข้างนอกสักสองสามวัน ระหว่างนั้นฝากเอริคดูแลมังกรน้อยด้วยนะ" 

"อีกริสจะไปไหน?" มังกรน้อยแต่ละคนมีสีหน้าประท้วง แม้แต่เอริคก็มีสีหน้าไม่เห็นด้วย 

"ข้าเป็นอัศวินของนายท่าน ควรอยู่ข้างๆท่านเสมอ ให้ข้าไปด้วยเถอะขอรับ" 

"เพราะแบบนั้นฉันถึงไว้ใจให้นายดูแลมังกรน้อย ฉันจะรีบไปรีบกลับ" 

"อีกริสไปไหนให้เราไปด้วยนะ" ลุคกับลูอิสที่อยู่ใกล้เขาที่สุดกอดขาอีกริสไว้คนละข้าง ใช้หน้าตาน่ารักเงยมองเด็กหนุ่มอย่างตัดพ้อจนคนเห็นถึงกับรู้สึกผิด 

เอริค "นายท่าน ข้าจะไปกับท่านขอรับ" 

อีกริสมองพวกเขาสลับกันหลายครั้ง พอเห็นสีหน้าจริงจังของเอริคและดวงตาใสๆของเหล่ามังกรน้อย สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจ พยักหน้า 

"เอาอย่างนั้นก็ได้ ถือว่าพาทุกคนไปเที่ยวแผ่นดินใหญ่ด้วยก็แล้วกัน" 

"แผ่นดินใหญ่? เย้ ไปเที่ยว!" ริไวล์ตาเป็นประกายทันทีที่ได้ยินคำว่าไปเที่ยว เห็นท่าทางดีใจของเด็กๆอีกริสก็ยิ้มออกมา นั่นสินะ พวกเขาไม่เคยได้ออกจากป่านี้เลยตั้งแต่เป็นบอสงูนี่นา มีเวลาถึงหนึ่งอาทิตย์น่าจะพอเหลือเฟือ หรือไม่หลังเจอแมทเทโอแล้วค่อยพาทุกคนไปเที่ยวต่อก็ได้ 

พอคิดได้แบบนั้นเขาก็เปิดคลังขึ้นมา หยิบชุดคลุมมีฮู้ดที่เขาทำเผื่อไว้หากว่าในอนาคตจะพาเด็กๆไปเที่ยวในเมืองออกมา มันช่วยปกปิดปีก หาง และเขาของพวกเขาไม่ให้เตะตาได้อยู่บ้าง 

"เอาล่ะ ไปแปรงฟันแล้วมาเปลี่ยนชุดกัน" อีกริสรุนหลังพวกเขาเดินเข้าไปในบ้าน ก่อนจะหยิบชุดคลุมสีดำส่งให้เอริคที่กลับไปใส่ชุดเกราะอัศวินของเขาเหมือนเดิมให้ใส่ไว้ด้านนอกอีกคน ไม่รู้ว่าแถวนี้จะยังมีคนคิดตามหาเขาและเอริคอยู่รึเปล่าแต่กันไว้ก่อนดีกว่า 

พอเด็กๆเดินออกมา อีกริสก็ใส่ชุดคลุมให้พวกเขาทีละคน มองภายนอกแต่ละคนจึงดูอ้วนกลมมากเพราะมีปีกอยู่ในชุดด้วย เห็นแบบนั้นเขาก็จุ๊บศีรษะที่สวมฮู้ดอยู่ของเด็กๆคนละทีอย่างมันเขี้ยว น่ารักจริงๆเลย 

"เอาล่ะ จะบอกคร่าวๆก่อนนะ ครั้งนี้จุดประสงค์หลักคือจะไปตามหาเพื่อนเก่าของฉัน เขาชื่อแมทเทโอ ฉันไม่แน่ใจว่าเขาอยู่ที่ไหนแต่ก็มีสถานที่ที่คิดไว้คร่าวๆอยู่บ้าง หลังเจอเขาเราค่อยไปเที่ยวกันนะ" 

มังกรน้อยเอียงคอเล็กน้อย ก่อนพยักหน้าหงึกๆ เอริคกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย 

"เขาเป็นข้ารับใช้ของนายท่านสินะขอรับ" 

"อา คล้ายนายกับมังกรน้อยนั่นล่ะ แต่ว่าเขา...หนีทัพ" 

เอริคสีหน้าเคร่งเครียดขึ้น "กับคนที่ไม่คิดจะรับใช้นายท่าน เราจำเป็นต้องไปตามหาด้วยหรือขอรับ" 

อีกริสได้แต่เกาหัวเล็กน้อย "ฉันก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้เขาไม่มีท่าทีแบบนี้เลยน่ะ เลยว่าควรจะไปถามสักหน่อย" 

เอริคเงียบไปครู่ ก่อนจะพยักหน้า "เข้าใจแล้วขอรับ" 

"ถึงเขาไม่อยากอยู่กับอีกริส แต่พวกเราจะอยู่กับอีกริสตลอดไปนะครับ" ลูก้าจับมืออีกริสไว้ด้วยสองมือเล็กๆ คนอื่นข้างๆพยักหน้าอย่างเห็นด้วยเหมือนไก่จิกข้าวสาร 

มีแค่เลียมที่ส่งเสียงหึในลำคอ เห็นด้วยกับเอริค "ถ้าเจ้านั่นไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องอยู่สิ" 

อีกริสลูบศีรษะพวกเขาเบาๆอย่างเอ็นดู "ขอบใจนะทุกคน" 

เด็กหนุ่มเรียกอันเดดโอเกอร์วอร์ริเออร์สามตัวออกมาเพื่อฝากงาน พอออกมาทั้งสามก็คุกเข่าข้างหนึ่งกับพื้นรอรับคำสั่งจากอีกริสทันที 

"ฉันจะไม่อยู่ที่นี่หลายวัน ฝากดูแลบ้านกับพวกสมุนไพรด้วยนะ ถ้านักปรุงยาห้าคนนั้นต้องการอะไรเพิ่มก็ช่วยดูแลพวกเขาให้ทีนะ" 

โอเกอร์วอร์ริเออร์ทั้งสามก้มศีรษะลงเหมือนจะบอกว่ารับทราบแล้ว พอสั่งงานเรียบร้อย อีกริสก็หันไปหาคนอื่นๆ 

"เอาล่ะ เราก็ไปกันเถอะ" 

 

 

ที่ท่าเรือของเมืองรีเบิร์สมีผู้คนพลุกพล่านไม่น้อย ส่วนใหญ่เป็นเหล่าคนที่คิดจะเดินทางไปแผ่นดินใหญ่ทุกคนจึงดูตื่นเต้นไม่น้อย การจะไปแผ่นดินใหญ่ได้ต้องซื้อตั๋วเรือราคากว่า 1 เหรียญทอง แม้จะถือว่าไม่มากแต่ก็ไม่ถือว่าน้อย มอนสเตอร์ในแผ่นดินใหญ่ยังมีเลเวลไม่ต่ำกว่าสามสิบ ทำให้ผู้เล่นส่วนใหญ่จะเก็บเงินและเลเวลถึงสามสิบก่อนถึงจะออกเดินทางไปที่นั่น ตอนนี้เกมเพิ่งเปิดมาแค่สองแพทช์ทำให้แผ่นดินใหญ่ยังดูสดใหม่สำหรับหลายๆคน ดังนั้นจึงไม่มีใครสังเกตว่าใครจะขึ้นเรือบ้าง แม้จะเป็นครอบครัวของ npc ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเกมนี้ npc ใช้ชีวิตไม่ต่างจากในโลกภายนอกของพวกเขาจึงไม่แปลกถ้าจะแต่งงานมีลูก อย่างในเมืองก็เห็นอยู่หลายครอบครัว 

อีกริสจูงมือลูก้ากับลูอิส มีเลียมเดินอยู่ข้างๆเขา อีกข้างเป็นเอริคที่อุ้มลุคและริไวล์ให้นั่งบนแขนเขาคนละข้าง ดูเผินๆเหมือนพวกเขาเป็นครอบครัว npc พ่อแม่ลูกเพราะใบหน้าของเอริคและเหล่ามังกรน้อยหายเข้าไปในฮู้ดสีดำ มีแต่อีกริสที่โผล่หน้าออกมาเล็กน้อยให้เห็นว่าเป็น npc เท่านั้น เป็นที่รู้กันว่าเกมไม่ได้กำหนดว่า npc ต้องแต่งงานกับเพศตรงข้ามเท่านั้นเพราะงั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าจะมีคู่รักเพศเดียวกัน ในบอร์ดเกมยังมีข่าวลือแง้มมาว่าแพทช์หน้าจะมีระบบแต่งงานของผู้เล่นกับ npc เข้ามาด้วย พวกเขาจึงไม่ได้รับความสนใจ 

"ซื้อตั๋วไปแผ่นดินใหญ่แบบหนึ่งครอบครัวครับ" อีกริสซื้อตั๋วกับ npc ขายตั๋วที่ท่าเรือ npc ชายคนนั้นเงยหน้ามองเขาก่อนจะมองคนข้างๆ เขาแวบหนึ่ง 

"จะเอาห้องเล็กหรือห้องใหญ่" 

เขาหมายถึงห้องเล็กสำหรับคนคนเดียวพักหรือห้องใหญ่ที่พักได้หลายคน ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะมองออกว่าข้างๆเป็นเหล่าสัตว์เลี้ยงของเขา 

"ขอห้องใหญ่แล้วกันครับ" อีกริสส่งยิ้มให้ ชายหนุ่มก็ไม่ถามอะไรอีก ยื่นตั๋ว 7 ใบให้เขา พอได้ตั๋วอีกริสก็พาทุกคนขึ้นเรือทันที 

นี่เป็นครั้งแรกที่มังกรน้อยได้ขึ้นเรือทำให้พวกเขาดูจะตื่นเต้นไม่น้อย เรือที่จะไปแผ่นดินใหญ่เป็นเรือสำราญลำใหญ่มาก มันจอดเทียบท่าโดยพาดสะพานไม้ให้ทุกคนเดินขึ้น อีกริสพาพวกเขาไปที่ห้องพักก่อน ในห้องถือว่าใหญ่พอจะยัดผู้ใหญ่ห้าหกคนเข้าไปได้อย่างไม่อึดอัด พวกเขายังมีผู้ใหญ่แค่สองคนนอกนั้นเป็นเด็กจึงถือว่าห้องกว้างไม่น้อย 

พอเข้ามาในห้อง แต่ละคนก็ถอดฮู้ดออก ริไวล์กับลูอิสกระโดดดึ๋งๆเล่นบนเตียงอย่างชอบใจ 

"อีกริส เรือโคลงเคลงด้วยล่ะ" 

"ได้กลิ่นเค็มของทะเลด้วย" 

ในห้องมีสองเตียงใหญ่ เขาเลยจะให้เตียงหนึ่งกับเอริค แต่กลับเห็นชายหนุ่มขยับดันเตียงให้มาชิดกันเหมือนกลัวว่าอีกริสจะนอนไม่พอเพราะเตียงนี้เล็กกว่าฟูกในบ้านพวกเขา เด็กหนุ่มห้ามไม่ทันเลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย 

ใช้เวลาเดินเรือหนึ่งวันก็ถึงแผ่นดินใหญ่ เพราะงั้นพวกเขาจึงมีเวลานั่งเรือเล่นจนจุใจ 

"ทะเลสุดลูกหูลูกตาเลย" ลุคแนบหน้ากับหน้าต่างกระจกของเรือ ผืนทะเลสีฟ้ายาวจนถึงขอบฟ้าเลยทีเดียว "ในทะเลมีมอนสเตอร์มั้ยครับ" เด็กชายหันกลับมาถามอีกริสด้วยตาเป็นประกาย 

"มีสิ มีมอนสเตอร์สัตว์น้ำหลายชนิดเลย คล้ายกับในลำธารของเรานั่นล่ะ" 

"อีกริสไม่หาเพื่อนให้ปลาดุกเหรอ" ลุคเอียงคอถามอย่างสงสัย ปลาดุกอยู่ตัวคนเดียวในแม่น้ำ แตกต่างจากเหล่าไส้เดือนของอีกริสทำให้ดูน่าสงสารไม่น้อย 

"อืม ปลาดุกอยู่น้ำจืด แต่พวกนี้อยู่น้ำเค็ม ไม่น่าจะอยู่ด้วยกันได้นะ" ถ้าจำไม่ผิดผิวปลาดุกยังแพ้เกลือด้วย เลี้ยงด้วยกันไม่ได้หรอก 

อีกริสมองมังกรน้อยชมวิวผ่านกระจกในห้องพักก่อนจะผุดลุกขึ้น "ไปดาดฟ้าเรือกันดีกว่า บนนั้นวิวสวยกว่าตรงนี้นะ" มองตาเป็นประกายของมังกรน้อย เด็กหนุ่มก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู 

ดาดฟ้าเรือมีคนไม่มากนัก ส่วนใหญ่เป็นผู้เล่น เห็น npc ได้ประปราย เนื่องจากวิวทะเลผู้เล่นสามารถหาได้ทั่วไปทั้งในและนอกเกมทำให้ไม่ได้ตื่นตาตื่นใจอะไร พวกเขาเลือกมุมหนึ่งที่ไม่ค่อยมีคนนั่งชมวิว ลมทะเลพัดมาต้องผิวหนัง กลิ่นไอความเค็มลอยเข้าจมูกทั้งสดชื่นทั้งเหนียวตัว 

"ข้าอยากลงไปเล่นน้ำจัง" ลูก้ายื่นหน้าออกไปข้างนอกกาบเรือ มองผิวน้ำที่กระเพื่อมด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ก่อนจะหันกลับมาหาอีกริส "อีกริส ข้าลงไปข้างล่างได้มั้ย" 

อีกริสลูบศีรษะมังกรน้ำเบาๆ "เอาไว้ครั้งหน้ามาเที่ยวทะเลแล้วว่ายน้ำเล่นด้วยกันดีกว่านะ ครั้งนี้ฉันกลัวเราจะตามเรือไม่ทัน" 

ลูก้าหงอยลงเล็กน้อย เด็กหนุ่มเลยหัวเราะ "เราตกปลากันดีมั้ย" 

เด็กน้อยผมฟ้าเงยหน้าขวับ คนอื่นข้างๆก็หันมามองอย่างสนใจ 

"รออยู่ตรงนี้แปบนะ" ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเรือข้ามทวีปจะมีบริการให้เช่าเบ็ดตกปลาเผื่อผู้เล่นจะจับมอนสเตอร์มาทำอาหารได้นี่นา 

อีกริสเดินไปถามพนักงานในเรือ ก่อนจะเช่าเบ็ดและเหยื่อมา 7 ชุด ทางเรือให้ถังใส่น้ำมาเผื่อว่าพวกเขาจะไม่ฆ่าแล้วเก็บไว้ในช่องเก็บของเพื่อความสดด้วย ถังใส่น้ำนี้มีพื้นที่ใหญ่พอจะใส่ปลาตัวโตๆเข้าไปได้ ฟังก์ชั่นคล้ายๆกับช่องเก็บของของเกม 

พอได้มาพนักงานก็อธิบายวิธีใช้คร่าวๆให้พวกเขา "ระวังตกเรือด้วยนะครับ" พนักงานหนุ่มกล่าวทิ้งท้ายเมื่อเห็นว่าเจ็ดคนที่ว่ามีเด็กไปซะห้าคน ไม่รู้ว่าพวกเขาจะถือเบ็ดไหวมั้ย ถ้าหล่นน้ำไปผู้เช่าก็ต้องชดใช้ค่าเบ็ดตกปลาเต็มจำนวนด้วย 

อีกริสพยักหน้าให้สื่อว่าจะดูเด็กๆให้ดี พนักงานคนนั้นถึงเดินออกไป หลังจากแจกเบ็ดตกปลาให้แต่ละคน พวกเขาก็แยกย้ายกันหาที่นั่งตกปลา 

กาบเรือด้านท้ายเรือสามารถใช้นั่งตกปลาได้ มีคนคิดเหมือนพวกเขาและนั่งตกปลาเล่นอยู่ก่อนแล้วสามสี่คน พอจับจองที่นั่งได้แต่ละคนก็ขว้างเบ็ดลงไป 

"อีกริสเคยตกปลามาก่อนรึเปล่า" เลียมที่นั่งข้างๆเขาหันมาถาม เด็กหนุ่มคิดนิดหนึ่งก็ส่ายหน้า 

"ไม่เคยนะ นี่ครั้งแรก" ในชีวิตก่อนหน้าเขาก็ไม่เคยตกปลาเลย ตอนอยู่ในเกมก็ไม่เคยเหมือนกัน 

"อ้อ" 

"...ยิ้มอะไร เลียม" อีกริสมองเด็กน้อยข้างๆที่พอรู้ว่าเขาไม่เคยตกปลาก็ยิ้มแปลกๆ สีหน้าเหมือนจะบอกว่าชนะแล้วของมังกรผมดำข้างๆเรียกให้เด็กหนุ่มกลั้นขำ นายเพิ่งออกจากไข่มาไม่นานไม่เคยตกปลาเหมือนกันมั้ย เด็กน้อยเอ๋ย 

นั่งตกไม่นานคันเบ็ดของเลียมก็ตึงขึ้นเรียกให้ทุกคนหันมามอง อีกริสเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ 

"ค่อยๆหมุน ใช่ แบบนั้นล่ะ" 

มือเล็กหมุนดึงสายเบ็ดขึ้นช้าๆ ปลาด้านล่างว่ายไปว่ายมาพยายามหนี พอถูกดึงพ้นจากน้ำก็เห็นเป็นมอนสเตอร์ปลาทูน่าตัวยาวเมตรกว่าๆน้ำหนักน่าจะเป็นร้อยกิโลกรัมได้ 

"ว้าวว เลียมตกปลาได้ด้วย" เสียงเล็กๆของมังกรน้อยดังอย่างตื่นเต้น 

เลียมถือคันเบ็ดค้างไว้โดยที่มอนสเตอร์ปลาทูน่าพยายามดิ้นจะหลุดจากเบ็ดให้ได้ เด็กน้อยเหมือนกำลังไม่แน่ใจว่าควรเอาแช่น้ำก่อนหรือเก็บเป็นซากเลยดี 

"ปลาทูน่าทำอาหารอร่อยนะ" อีกริสนึกถึงเมนูปลาทูน่าได้ยาวเป็นหางว่าว ได้ยินแบบนั้นมังกรดำตัวน้อยก็ยื่นมือออกไปคว้าจับหัวปลาที่ใหญ่กว่ามือเขาหลายเท่าทันที ปลาทูน่าก็นิ่งสนิททั้งที่เมื่อครู่ดิ้นพรวดพราดก่อนจะถูกเด็กน้อยจับยัดเข้าไปในถังใส่น้ำ มองภายนอกจะเห็นในถังมีปลาตัวเล็กๆตัวหนึ่งว่ายวนไปมาทั้งที่ขนาดตัวจริงๆของมันใหญ่กว่าถังน้ำมาก 

"มื้อเย็น" เลียมหันมายิ้มเหมือนจะบอกว่า เห็นมั้ยชนะแล้ว ชมฉันสิ ให้อีกริส เด็กหนุ่มได้แต่หัวเราะเบาๆ ส่ายหน้ายิ้มๆ 

ห่างออกไปผู้เล่นสามสี่คนที่มาตกปลาฆ่าเวลาเหมือนพวกเขากำลังมองร่างเล็กๆในชุดคลุมมีฮู้ดที่ปกปิดใบหน้าอยู่ใต้หมวกฮู้ดอย่างแปลกใจ ดูจากรูปร่างที่เห็นคนตกปลาได้เมื่อครู่น่าจะเป็นแค่เด็กน้อยแต่เด็กคนนั้นกลับดึงมอนสเตอร์ปลาทูน่าที่หนักเป็นร้อยกิโลกรัมขึ้นมาได้โดยไม่เหนื่อยแรงไม่พลัดตกน้ำ แถมยังจับยัดถังน้ำได้เหมือนเชื่องๆทั้งที่ปลาตัวนั้นอย่างน้อยก็น่าจะเลเวลสามสิบ ลูกของ npc คนนั้นเลเวลเท่าไหร่กันเนี่ย 

"อะ จับได้แล้ว" 

"ข้าด้วย" 

เสียงเล็กๆของมังกรน้อยดังขึ้นแข่งกัน ดูปลาจะชอบกินเบ็ดของพวกเขามาก ทั้งที่อีกริสก็ตกปลาพร้อมพวกเขา แต่จนถึงตอนนี้เขายังตกไม่ได้เลยสักตัว 

มองเหล่าเด็กน้อยจับปลาที่ตัวใหญ่กว่าพวกเขามากยัดถังน้ำอีกริสก็ตาโค้งลง พวกเขาแข็งแกร่งมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอกจริงๆ อย่างน้อยก็สมกับที่เป็นเผ่าพันธุ์มังกรเลเวล 50 ล่ะนะ 

"นายท่าน" เอริคที่นั่งอีกข้างของเขาถามขึ้นมา ดูชายหนุ่มไม่ค่อยตั้งใจจะตกปลาเท่าไหร่นัก เหมือนแค่นั่งฆ่าเวลาเท่านั้นเพราะเขายังตกปลาไม่ได้เลยสักตัวเหมือนกัน 

"มีอะไรเหรอ" 

ใบหน้าหล่อเหล่าหันมามองเขา ชั่งใจเล็กน้อยก่อนถามออกมา "แมทเทโอ ชายคนนั้นเป็นมอนสเตอร์แบบไหนเหรอขอรับ" 

อีกริสเอียงหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย "แบบไหนน่ะเหรอ อืม เป็นดาร์กเอลฟ์ที่ใจเย็นมาก เขาคอยห้ามกีกาเรตกับ...ห้ามกีกาเรตไม่ให้วู่วาม เขาใจดีมาก เป็นคนมีเหตุผลและดูเป็นผู้ใหญ่" อีกริสห้ามปากทันไม่ให้บอกว่า คอยห้ามกีกาเรตกับนายทะเลาะกัน เพราะตอนนี้เอริคจำคนอื่นนอกจากเขาไม่ได้เลย 

 

 

อีกริสคิดแบบนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้พอมองใบหน้าหล่อเหลาของดาร์กเอลฟ์หนุ่มผิวสีแทนที่พวกเขาอุตส่าห์ไล่ตามมาจนเจอก็ได้แต่เบิกตากว้าง 

ผมสีเงินยาวสลวยล้อมกรอบใบหน้าหล่อเหลาจนคนมองแทบลืมหายใจของดาร์กเอลฟ์ตรงหน้า ชื่อบนศีรษะที่มองเห็นยังเป็นชื่อเดิมที่อีกริสเคยตั้งให้ บ่งบอกว่ามอนสเตอร์ตรงหน้าเป็นยูนีคมอนสเตอร์ที่มีเพียงตัวเดียวในโลกนี้ เป็นแมทเทโอสัตว์เลี้ยงตัวเดิมของเขาจริงๆ แต่ว่า... 

นัยน์ตาสีฟ้าสวยคู่นั้นจ้องมองอีกริสอย่างดุดันเหมือนเขาเป็นศัตรูที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลก เสียงที่เอ่ยยังเต็มไปด้วยความชิงชังอย่างชัดเจน 

"ข้าเกลียดเจ้า เจ้ามนุษย์" เสียงทุ้มดังลอดไรฟันกรอดๆ จนน่ากลัวว่าเขาจะขบฟันจนแตก จ้องอีกริสเขม็ง 

"..." อีกริสได้แต่กะพริบตาปริบๆ 

what the f*** 

เกิดอะไรขึ้นกับนาย แมทเทโอ! 

.... 

ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ มีของปลอบใจคือนักวาดส่งปกเรื่องใหม่มาให้ไรท์แล้วเมื่อคืน ปกนี้เป็นนักวาดคนเดียวกับเรื่องจักรพรรดิ งานไวมากกกก แต่ปกมังกรน้อยของนักวาดอีกคนยังไม่ส่งมาเลยค่ะ TT_TT ไรท์ว่าจะเปิดเรื่องใหม่เลยย้อมใจ เห็นปกสวยๆแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเลยค่ะ ฮึบๆๆ