สวัดดีวันเอ็นจะมาเล่าเรื่องที่เราเจอมา

วันหนึ่งที่เราไปซื้อข้าวบ้านเพื่อน

ความจริงเราถนัดเรียนนาฏศิลป์ไทย ชอบเรียน ชอบรำเลยเลือกเรียนครู แต่ก็ชอบวาดรูปเหมือนกันแต่น้อยกว่ารำไทย อ่ะนะ

ก็นั้นแหล่ะ เราบ่นว่าอยากเรียนสถาปัตย์ อยากเรียนวาดรูป อยากเรียนออกแบบ ให้เพื่อนฟัง

เพื่อนเราบอกว่าอยากเรียนสถาปัตย์เหมือนกัน แต่พ่อแม่ไม่ให้เรียน เลยไปเรียนวิศวะกับเอ (เรียนได้topมาตลอกและเป็นคนทำให้พวกเราเรียนจบ)

(ไม่ได้ยากเผานะแต่ขอนิดนึง คือเราโง่แต่เราก็ถือว่าเรียนดีกว่าทีนะ ฟิสิกส์ไม่อะไรเลยนะ ทีได้คะแนนสอบแต่ระครั้ง1บ้าง2บ้าง3บ้าง คณิตศาสตร์อีก เวลามีงานสร้างโมเดลส่ง ทีจะบอกขอทำนะ ขอออกแบบนะ ประทานโทษ ทีกะเอาอย่างเดียวจ้าไม่วัด แล้วเป็นไง อีเอ็นคนนี้กับเอแหละจ้าคนแก้งาน)😤😤

รูปที่นางจะเอาใส่พอร์ท อาจารย์ออกแบบ เรากับเอช่วยกันวางโครงสร้าง ทีบอกอยากทำบ้าง นางก็ออกแบบไปหลายชั่วโมงเลย เรากับเอทำจะเสร็จละเหลือขั้นสุดท้าย (ชิ้นงานเป็นสนามหุ่นยนต์แบบทางลาด) ที่ได้มาคือบันไดมา5-6ขั้น พอใช้งานจริง มีส่วนที่ใช้ไม่ได้คือบันได ชั้นแต่ละขั้นมันใหญ่เกินไปสำหรับหุ่นยนต์ 6-8นิ้ว

เราไปถามเพื่อนที่ติดวิศวะว่า 1ใน3 1ใน2 คืออะไรเพื่อนก็บอกว่าไม่รู้ ใครรู้บอกหน่อยนะ งงชิบ

พอกลับมาถึงบ้าน

จำไม่ได้แล้วว่าคุยอะไรกับเพื่อนบ้าง จำได้แต่นี้