ตอนที่5
× 0
× 0
× 0
ตอนที่5
เลน่าทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินกับคำพูดนั้น ขาเรียวยังคงก้าวต่อไปอย่างมั่นคงจนเกือบจนบานประตู
“อ้ะ” ท่อนแขนเล็กถูกคว้าไว้เสียก่อน ลูเซียโน่บีบแน่นคล้ายบ่งบอกว่าเขากำลังไม่พอใจที่เธอไม่เชื่อฟัง
“ปล่อยนะคะคุณลูเซียโน่” เลน่าหันไปแว้ดใส่อย่างเหลืออด ร่างบางดิ้นพร่าๆให้หลุดจากการถูกแตะเนื้อต้องตัว ยิ่งทำให้ชายหนุ่มโมโหเข้าไปยกใหญ่เข้าใจว่าเธอรังเกียจเขาเสียเต็มประดา อยากรู้จริงๆใกล้เขาไม่ดีตรงไหน ผู้หญิงคนอื่นไม่เห็นเป็นแบบเธอ
“พี่รู้ว่าเลน่าตั้งใจปล่อยซาร่าเข้ามาใช่ไหมคะ” เขาขบกรามแน่น กัดฟันกรอดกับใบหน้าสวยที่เชิดขึ้น อยากจะจูบกระแทกริมฝีปากชมพูนั้นสั่งสอนให้รู้สำนึกว่าควรทำหน้าที่เลขาที่ดีไม่ใช่มาอวดดีกับเขาแบบนี้ ไม่รู้ว่ายัยเด็กดีที่เคยว่าง่ายหายไปไหนหมด เหลือแต่เด็กดื้อที่เขายากจะปราบพยศ
“เปล่าค่ะ ดิฉันห้ามเธอแล้วเธอไม่ฟังค่ะ”
“ความสามารถระดับเลน่าเนี่ยเหรอคะ ที่ห้ามไม่ได้?” นัยน์ตาคมหรี่มองเธออย่างไม่เชื่อใจ
ตั้งแต่ครานั้นที่หลอกจับเธอเซ็นสัญญาเจ้าหล่อนก็เปลี่ยนสรรพนามเรียกขาน อีกทั้งบางทียังแอบกลั่นแกล้งด้วยกันปล่อยให้สาวๆของเขาปะทะกันบ้าง เล่นเอาเขาปวดหัวแต่ก็ยังไม่เข็ดที่จะเอาผู้หญิงสาวฟาดฟันกันที่ทำงาน อย่างเช่นวันนี้เป็นต้น
“ดิฉันทำอย่างสุดความสามารถแล้วค่ะ รบกวนคุณลูเซียโน่ปล่อยด้วยค่ะ”
“เรียกพี่แอลก่อนสิคะ~”
“ปล่อยค่ะคุณลูเซียโน่”
“จะไม่เรียกใช่ไหมคะ”
“ปล่อยดิฉันค่ะ” เธอยังยืนยันเสียงแข็ง
“ได้ค่ะ นั้นก็จับกันไปแบบนี้แหละ พี่ไม่เมื่อยหรอก ถ้าลน่าเมื่อยก็เรียกพี่แอลเพราะๆแล้วพี่จะปล่อยนะคะ” ก็ลองดูว่าใครมันจะแน่ไปกว่ากัน ลูเซียโน่ยิ้มอย่างมั่นใจ
แอดดดดดด
“ไอแอล น้องเลน่าไม่อยู่เหรอวะ..” บานประตูถูกพับเข้ามาโดยแคลเซียส ชายหนุ่มชะงักที่เห็นสภาพของเพื่อนรักและน้องสาวของเพื่อนรักอีกคน
“ถามหาเลน่ามีไรมึง?” ลูเซียโน่ถามขึ้นอย่างไม่ชอบใจ มองผู้มาใหม่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตรจนแคลเซียสเกาหัวแกรก เป็นห่าไรของมึง..
“สวัสดีค่ะพี่แคล” เลน่าทักทายแคลเซียสเพื่อนสนิทในกลุ่มของพี่ชาย พลางขยับถอยให้ห่างจากลูเซียโน่หลังชายหนุ่มยอมปล่อยต้นแขนเธอ
“คืนนี้ไปออกงานเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ” ไม่รอช้าที่จะพูดความต้องการของเขา
“ได้สิคะ / กูไม่ให้ไป”
“อะไรของมึง” แคลเซียสถามลูเซียโน่อย่างไม่เข้าใจ
“กูไม่ให้เลขากูไปกับมึง”
“เหตุผล?”
“แต่เลน่าจะไปค่ะ” หญิงสาวคนเดียวในห้องชิงตอบขึ้นมาก่อน แล้วเดินมายืนข้างแคลเซียสหวังเขาจะเป็นโล่กันภัยจากเจ้านายบ้ากามอย่างลูเซียโน่
“เลน่าจะไปไม่ได้ค่ะ คืนนี้พี่เองก็ต้องไปงานนี้ เลน่าต้องไปกับพี่” ชายหนุ่มหาข้ออ้างขึ้นมาทันควัน
“มึงมีนางแบบในสต๊อกตั้งเยอะ ก็เลือกเอาสักคนสิวะ”
“กู..” ลูเซียโน่ถึงกับสะอึกไปต่อไม่เป็น ปกติเวลาออกงานจริงๆเขาก็ไม่ชอบควงใครไปหรอก แต่ถ้าจำเป็นจริงๆก็จิ้มเอาสักคนในคลังของเขาที่คุยง่ายออกงาน “แต่คืนนี้กูจะให้เลขากูไป”
“ไร้สาระ คืนนี้พี่มารับนะครับ” แคลเซียสไม่สนใจคำพูดของเพื่อนหนุ่ม หันไปบอกเลน่าเตรียมจะเดินออกไป
“เจอกันที่บ้านเลน่าก็ได้ค่ะ”
“ได้จ้ะ”
“กูจะ..”
“จะอะไร?” แคลเซียสยิ้มถามอยากรู้เหมือนกันมันจะมาไม้ไหย
“จะ.. ฟ้องไอครูส ไอครูสไม่ให้เลน่าไปหรอก”
“กูบอกมันแล้ว” แคลเซียสพูดขึ้นอย่างเหนือกว่า
“แล้ว แล้วมันอนุญาต?”
“เออ มันอนุญาต แถมมันบอกด้วยว่าห้ามให้มึงพาเลน่าออกงานเด็ดขาด” ชายหนุ่มตอบเพื่อนสนิทด้วยรอยยิ้มที่บ่งบอกถึงชัยชนะ ก่อนจะเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจลูเซียโน่อีก
เลน่าเตรียมจะเดินออกไปอีกคนหลังแคลเซียสออกไปก่อนแล้ว ทิ้งให้ลูเซียโน่จ้องบานประตูที่ปิดสนิทลงด้วยสายตาแค้นเคือง
“ไอครูสนะไอครูส ..เป็นพี่บ้าไรวะ ไม่รู้จักห่วงน้องห่วงนุ่ง แม่ง”
“หึ รู้จักคนอย่างลูเซียโน่น้อยไปสักแล้ว” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มเมื่อนึกอะไรดีๆออก ไม่มีวันหรอกที่เขาจะปล่อยให้เนื้อหวานของเขาไปกับคนอื่น!
.............................................................................................................................................................................
อีพี่ .. แกจะทำอะไร!! 😏
