ตอนที่2

"คุณหนู ตื่นแล้วเหรอคะ" ป้าแอน แม่บ้านเก่าแก่ประจำตระกูลเดินเข้ามาหาคุณหนูตัวน้อยที่เธอดูแลมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ความรักความห่วงใยที่ให้ไม่ต่างกับลูกแท้ๆในไส้คนนึง

"ตื่นแล้วค่ะป้าแอน เลน่าไปทำงานก่อนนะคะ" ร่างบางเดินเข้าไปกอดรัดคุณแม่บ้านอย่างรักใคร่ ก่อนจะผละออกอย่างเร่งรีบ วันนี้เธอตื่นเช้ากว่าปกติทั้งๆที่เมื่อคืนแทบนอนไม่หลับด้วยซ้ำ

"ทานข้าวเช้าก่อนนะคะคุณหนู เดี๋ยวจะปวดท้องเอา"

"วันนี้ทำงานวันแรก เลน่าไม่ทานดีกว่าค่ะ เดี๋ยวสาย"​

"แต่คุณหนูคะ" คนแก่เตรียมทำหน้าน้อยใจสาวเจ้านายสาว

"เดี๋ยวเย็นนี้เลน่าจะกลับมาทานให้พุงกางเลยค่ะ" คนตัวเล็กเอ่ยประจบประแจงพร้อมทั้งหอมซ้ายหอมขวาจนคนแก่ใจอ่อนยอมปล่อยเธอไปทำงาน

...

“ยังไม่มีคนเลย” ดวงตาหวานกวาดมองที่ทำงานแรกของเธออย่างตื่นเต้น ถึงแม้จะเคยมาหลายครั้งแล้วแต่นั่นก็อยู่ในฐานะน้องสาวเพื่อนเจ้าของ วันนี้ต่างออกไปที่เธอเป็นหนึ่งในพนักงานที่นี่ไม่ต่างกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ

ร่างบางก้าวเข้าไปในลิฟต์ผู้บริหารแล้วจิ้มชั้นบนสุดของตึกอย่างคุ้นเคย

ตึ้งงงง

เลน่ากระชับกระเป๋าแน่น พลางสูดลมหายใจเรียกกำลังใจให้ตัวเองอยู่หน้าลิฟต์ก่อนจะเดินตรงไป

“อ๊ะๆ คุณแอลล”

“อืมมมมม”

“โอ้วว คุณแอลสุดยอดไปเลยค่ะ..”

บทสนทนาดังออกมานอกห้องเพราะประตูที่ปิดไม่สนิททำเอาโครงคิ้วสวยขมวดยุ่ง สมองประมวลผลไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้น

ด้วยความสงสัย ทำให้เลน่าตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะใช้มือบางผลักอย่างแรงจนบานประตูอ้ากว้าง

“เสียวจังค่ะ / กรี๊ดดดดดดดดดดด!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นของผู้มาใหม่ทำเอาชายหญิงสองคนในห้องตกใจ ผละออกจากกันแทบไม่ทัน

“เลน่าาา!” ลูเซียโน่อ้าปากค้าง ไม่คาดคิดว่าหญิงสาวจะมาเช้าขนาดนี้จนเห็นเขาในสภาพนี้เข้า มือหนารีบคว้ากางเกงมาใส่ลวกๆพร้อมยัดเจ้าโลกที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยลงไป แต่มันกลับดื้อดึงยัดไม่เข้าจนต้องดึงชายเสื้อมาลงบดบัง

“กลับไปซะ” ชายหนุ่มหันไปบอกคู่ขาสาวที่ตอนนี้เร่งสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องลูเซียโน่บอกเธอก็เตรียมโกยอยู่แล้ว ตอนแรกกะจะวินใส่เสียหน่อยนึกว่าผู้หญิงของเขาที่ไหนอีกคน แต่พอได้ยินชื่อที่ลูเซียโน่เรียก ถึงแม้ไม่เคยเห็นหน้าค่าตา แต่ชื่อนี้ก็อยู่คนเดียว เธอคงไม่โง่ดับอนาคตตัวเองด้วยกันไปยุ่งกับคนนี้แน่นอน

ลูเซียโน่เกาหัวแกรก วันนี้เขาตั้งใจมาแต่เช้าเพื่อต้อนรับน้องสาวคนเดียวของเพื่อนสนิทสักหน่อย

แต่เจด้า นางแบบสาวที่เขาเคยควงบังเอิญรู้ว่าเขาอยู่ พอโดนยั่วเข้าหน่อย หนุ่มเจ้าสำราญอย่างเขาเลยตบะแตกเอาง่ายๆจนเป็นเรื่องอยู่อย่างนี้

“พี่อธิบายได้นะคะ” ร่างสูงเดินเข้ามาหาเลน่าที่ตอนนี้ยืนช็อคจนไม่ได้ขยับไปไหนเกือบนาที

กระทั่งผู้หญิงคนนั้นออกไปเธอก็ยังยืนสงบนิ่งอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหน

“ไอทุเรศ ไอคนบ้า ไอผีทะเล ไออออ...” สติกลับมาตอนที่ประจันหน้าพอดีกับใบหน้าคมคาย เสียแรงที่อุตส่าห์ชื่นชม ชื่นชอบสุดในบรรดาเพื่อนพี่ชายทั้งหมด

เป็นเพราะลูเซียโน่ใจดีกับเธอสุด ตามใจเธอทุกอย่าง ชวนเธอคุยทุกครั้งไม่เหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆของพี่ชายที่ไม่ตีหน้านิ่ง ก็ทำหน้าราวกับแบกโลกไว้ทั้งใบตลอดเวลาจนเธอไม่กล้าเข้าใกล้

“คะคือว่า..”

อยากอธิบายแต่เขากลับนึกไม่ออกสักคำ ตายแน่เลยกู ..

.............................................................................................................................................................................

อิพี่ นี่คือวิธีรับน้องของอิพี่เหรอ 😂