“คุณลุงมีเรื่องเครียดอะไรเหรอคะ?” แพรไพลินถามผู้เป็นแม่ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทำงานของประมุขแห่งทวีโรจน์ไพศาล สุกัญญาไม่ยอมพูดทันที คว้าแขนลูกสาวลากขึ้นไปชั้นบนแล้วปิดประตูห้องให้สนิท 

            “พลอยใสกำลังจะแต่งงาน” 

            แพรไพลินชะงักอึ้ง “พลอยใสเนี่ยนะคะ” 

            “ใช่ แม่ก็ตกใจเหมือนกัน แต่งงานเร็วขนาดนี้คงจะท้องก่อนแต่ง” 

            “แม่!” 

            “อะไรล่ะ รีบแต่งทั้งที่ยังเรียนไม่จบก็มีอยู่เรื่องเดียวนั่นแหละ เหอะๆ ไม่คิดเลยว่าคนอย่างยัยเด็กนั่นจะทำตัวแหลกเหลวแบบนี้ แต่ก็ดี ลูกสาวแม่จะได้เป็นลูกที่ดีที่สุด” สุกัญญาลูบหัวลูกสาวด้วยความคาดหวัง แพรไพลินรู้สึกสะอิดสะเอียนแต่ต้องนิ่งเอาไว้ 

            “แล้วพลอยใสจะแต่งงานกับใครคะ” 

            “ลูกชายคนโตของคุณนายทิพย์นภา ชื่อฝรั่งๆ หน่อย มิดไนท์อะไรนี่แหละ” 

            “แม่คิดว่าพลอยใสท้องจริงๆ หรือคะ” 

            “ถึงไม่ท้องก็คงพลาดท่านั่นแหละ สมน้ำหน้า! แพรต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนนะ เค้าจะได้ลือกันไปทั่วมหา’ลัย” 

            “แพรไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ” 

            “โอ๊ย! ยัยลูกคนนี้นิ ไม่ได้ดั่งใจแม่เลย” 

            “แพรบอกแล้วไงคะว่าแพรไม่ได้ต้องการมาแทนที่ใคร ใครจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับแพร แล้วแพรก็ไม่เคยคิดจะทำร้ายใครด้วย” 

            “จ้า! แม่คนดี ปล่อยให้แม่เลวไปคนเดียวเถอะ” 

            แพรไพลินเม้มปากแน่น สุกัญญาลูบแหวนแต่งงานบนนิ้วนางข้างซ้ายแล้วยิ้มอย่างมีความสุข 

            “แต่ว่าคนเลวๆ มักจะมีความสุขมากกว่าคนดี เพราะคนเลวจะไขว่คว้าสิ่งที่ทำให้ตัวเองมีความสุขเสมอ แพรไพลิน แม่สัญญาว่าลูกจะต้องได้ทุกอย่างของทวีโรจน์ไพศาล” 

            แพรไพลินไม่หือไม่อือ นั่งลงที่โต๊ะหนังสือแล้วทำการบ้านต่อโดยไม่สนใจผู้เป็นแม่อีกเลย สุกัญญาถอนหายใจแล้วลูบหัวเธอด้วยความรัก 

            “แม่ทำทุกอย่างเพื่อลูกนะ ลูกสมควรได้รับมัน” 

            แพรไพลินกำปากกาแน่น ก่อนจะขว้างทิ้งเมื่อสุกัญญาออกไปจากห้องแล้ว 

            “สมควรได้รับมันอย่างนั้นเหรอ... เพราะอะไร...” 

            เธอกลัวเหตุผลเหลือเกิน 

 

         ประกายมุก : สวัสดีจ้ะ 

            >//<พลอยจัง>//< : เรารู้จักกันเหรอ ทำไมได้แอดมา 

            ประกายมุก : เราเป็นเพื่อนของมิดเดย์ 

            >//<พลอยจัง>//< : ผญ. ผช. ? 

            ประกายมุก : ชื่อแบบนี้ผู้ชายมั้ง 

            >//<พลอยจัง>//< : กวนTeenใช้ได้ 

            ประกายมุก : พลอยจังเล่นเกมเก่ง เราอยากเล่นกับพลอยจัง 

            >//<พลอยจัง>//< : เอาสิ เราแบกไหว 

            ประกายมุก : งั้นเล่นกันเลยนะ 

            >//<พลอยจัง>//< : อื้อ 

            แต่ผลปรากฏว่าเป็นประกายมุกที่แบกพลอยจัง 

            “โอ้โห! เล่นเทพเหมือนกันนะเนี่ย” พลอยใสเอ่ยหลังจากตีป้อมฝั่งตรงข้ามสำเร็จแล้ว “แบบนี้ต้องเล่นด้วยบ่อยๆ แล้ว” 

            “ไปเรียนได้แล้วพลอย” พร้อมเพชรเดินมาบอก พลอยใสทำหน้าเสียดายแล้วบอกลาประกายมุก 

            “เมื่อกี้พลอยเล่นเกมกับคนชื่อประกายมุกด้วยแหละ” 

            “จริงเหรอ ลูกสาวพลอยในอนาคตนี่นา” 

            พลอยใสหัวเราะแล้วหยิบกระเป๋าเดินตามพี่สาวออกไปจากห้อง 

            “พี่ไนท์โทรมาหาพี่” พลอยใสชะงักไปทันที พร้อมเพชรมองปฏิกิริยาของน้องสาวอย่างอ่อนใจ “ทำไมไม่รับสายพี่เขา” 

            “ก็พลอยไม่อยากคุยอ่ะ” 

            “จะแต่งงานกันอยู่แล้ว” 

            พลอยใสยกมือปิดหู “อย่าพูดเรื่องนี้นะ” 

            “หลังเลิกเรียนพี่ไนท์จะมารับพลอยไปลองชุดแต่งงาน” 

            พลอยใสเบิกตากว้าง “หาฤกษ์ได้แล้วเหรอ” 

            “เตรียมชุดไว้ก่อนไง” 

            “รีบจริง ถ้าไม่ได้แต่งล่ะจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย” 

            “พูดอะไรแบบนั้น คุณป้าไม่มีทางยอมหรอก” 

            “พี่เพชรเชื่อพลอยใช่ไหมว่าพลอยกับหมอนั่นไม่มีอะไรกัน” 

            “แล้วจะแก้ไขอะไรได้ หลักฐานมันทนโท่ พี่ว่าพลอยทำใจแล้วเริ่มเรียนรู้พี่ไนท์ดีกว่า พี่ว่าพี่ไนท์เขาชอบพลอยจริงๆ นะ” 

        พลอยใสหัวใจเต้นรัว “...ชอบอะไรล่ะ เขาต้องการเล่นงานพลอยต่างหาก” 

            “มองโลกในแง่ร้ายตลอดเลย เชื่อพี่นะ คุณป้าไม่มีทางเลือกสิ่งแย่ๆ ให้เรา” 

            “แต่พลอยว่าครั้งนี้คุณป้าสายตาเพี้ยน” 

            พร้อมเพชรส่ายหน้าแล้วไม่พูดอะไรอีก พลอยใสกอดอกทำหน้าบึ้งขณะที่สมองแล่นฉิวเพื่อคิดหาทางเอาคืน ...ยอมง่ายๆ ก็ไม่ใช่พลอยใสสิ 

             

            “พลอยใส” 

            พลอยใสที่กำลังเดินพูดคุยหัวเราะคิกคักออกมาจากตึกคณะกับเพื่อนชะงักกึก หันไปมองที่มาของเสียงด้วยสีหน้าคาดไม่ถึง เพื่อนๆ ของเธอรีบยกมือไหว้เมื่อเห็นว่าเป็นใคร 

            “สวัสดีค่ะคุณพ่อ” 

            ทิวากรรับไหว้แล้วบอกพลอยใส “ขึ้นรถ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย” 

            พลอยใสแค่นเสียงขณะมองผู้เป็นพ่อก้าวขึ้นไปรอบนรถยนต์คันหรู เพื่อนๆ ของเธอมองหน้ากันแล้วส่งซิกจ้าละหวั่น 

            “งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ” ลูกตาลบอก พลอยใสพยักหน้าเนือยๆ แล้วเดินแยกไปคุยกับทิวากร 

            “คุณมีอะไร?” 

            “พ่อรู้เรื่องแต่งงานของพลอยแล้วนะ” 

            พลอยใสเม้มปากแน่นแล้วเลิกคิ้วสูง “แล้วไงคะ?” 

            “ถ้าไม่อยากแต่งก็บอก พ่อจะช่วย” 

            “คุณไม่ต้องยุ่ง” 

            “พลอยใส พ่อเป็นพ่อของลูกนะ” 

            พลอยใสหัวเราะลั่นราวกับเพิ่งฟังเรื่องตลกที่สุดในโลก ทิวากรพยายามระงับอารมณ์เดือดดาลเอาไว้ เขารู้ว่าสำหรับลูกสาวคนนี้ถ้าไม่อยากให้เรื่องแย่ลงจะโมโหไม่ได้เด็ดขาด 

            “ฉันอยากแต่ง อยากแต่งใจจะขาด” พลอยใสทำหน้ามีความสุขมาก 

            “ทำไมถึงได้ทำตัวแบบนี้ เราเพิ่งอายุเท่าไหร่เองนะ” 

            “อายุมากก็ใช่ว่าจะคิดได้นี่ ฉันจะแต่งงานตอนไหนไม่ต้องให้คุณมาลำบากด้วยหรอก” 

            “บอกพ่อมาตามตรง พลอยท้องใช่ไหม” 

             พลอยใสมองพ่อด้วยสายตาผิดหวัง ก่อนจะนิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไร 

            “ฉันจะท้องหรือไม่ท้องจำเป็นต้องบอกคุณด้วยเหรอ เรามีอะไรเกี่ยวข้องกันเหรอ เราสองคน... คนละนามสกุล” 

            “พลอยใส!” 

            พลอยใสกำลังจะโต้กลับชะงักเพราะมีคนโทรมา พอเห็นเบอร์เธอก็แค่นหัวเราะ มองทิวากรอย่างท้าทาย 

            “ถ้าไม่มีอะไรสำคัญอย่างใครกำลังจะตายฉันขอตัวนะคะ พอดีว่าผัวมารับแล้วค่ะ” เธอเปิดประตูลงไปโดยไม่สนใจสีหน้าเหมือนอกจะแตกของพ่อบังเกิดเกล้า 

            ทิวากรตามลงไปอย่างไม่ยอมแพ้ “พูดแบบนี้ไม่อายบ้างหรือไง” 

            “อายทำไมคะ มันคือเรื่องจริง ฉันมีผัวแล้ว” 

            “พี่ผกาเลี้ยงพลอยให้เป็นแบบนี้เหรอ ก้าวร้าว แล้วยัง...” 

            “ใจแตก” พลอยใสต่อประโยคให้สมบูรณ์ “ฉันใจแตกแล้วยังไง ฉันไม่ใช่ลูกสาวคนเดียวของคุณซะหน่อย ผิดหวังกับฉันก็ไม่น่าเศร้าเท่าไหร่หรอก เพราะว่าลูกสาวสุดที่รักของคุณคงไม่มีวันทำให้คุณผิดหวัง” 

            “เมื่อไหร่พลอยจะโตแล้วเข้าใจเรื่องราวทุกอย่างสักที” 

            “เข้าใจว่าอะไร เข้าใจว่าคุณไม่รักฉันกับพี่เพชรน่ะเหรอ ไม่ต้องรอให้โตหรอก ฉันรู้ตั้งนานแล้ว จะบอกอะไรให้นะ คนตาบอดยังรู้เลย เลิกเสแสร้งเป็นพ่อที่ดีซะทีเพราะว่ามันไม่เนียน ดูปลอมมาก” 

            ทิวากรทำหน้าเหนื่อยล้า พลอยใสไม่ยอมลงให้เขาเลยจริงๆ 

            มิดไนท์ขับรถมาจอดข้างตัวพลอยใสแล้วเปิดประตูลงมา พอเห็นทิวากรยืนอยู่ด้วยก็ชะงัก 

            “สวัสดีครับ” มิดไนท์ยกมือไหว้ขณะที่ถูกสายตาของว่าที่พ่อตาสแกนตั้งแต่หัวจรดเท้า ...ดุเชียว 

            “ฉันกำลังอยากเจอเธออยู่พอดี ไปกินข้าวด้วยกันสิ” 

            “ไม่ว่างค่ะ เราสองคนกำลังจะไปลองชุดแต่งงาน” 

            มิดไนท์เลิกคิ้วแปลกใจที่พลอยใสเข้ามาเกาะแขนเขาอย่างสนิทสนม พอเห็นสายตาของทิวากรเขาก็เข้าใจ ...พ่อลูกคู่นี้นี่ 

            “ไปกันเถอะค่ะพี่ไนท์” 

            “จ้ะ” มิดไนท์ยิ้มรับแล้วบอกทิวากรอย่างเกรงอกเกรงใจ “ถ้ามีโอกาสผมจะเข้าไปกราบนะครับ” 

            “ฉันจะรอ” ทิวากรยอมรับว่าพอใจในตัวว่าที่ลูกเขยระดับหนึ่ง 

 

 

ใกล้เปิดพรีแล้วนะคะ 

 

กำหนดพรีออเดอร์ วันที่ 26 ม.ค. – 4 ก.พ. 63 (ระยะเวลา 10 วัน) 

เปิดเวลา 8.00 น. ของวันที่ 26 ม.ค. 63 และปิด 23.59 น. วันที่ 4 ก.พ. 63 

อ่านให้เข้าใจ... ราคา 499 บาท (รวมส่ง) 

สิ่งที่จะได้ หนังสือ + ที่คั่น 2 ชิ้น + โปสการ์ด 2 (ลายปกและลายรูปอิมเมจ) 

พรีเมี่ยมวันเดย์ 8.00 - 23.59 น. วันที่ 26 ม.ค. จะได้ที่แขวนประตู (ห้ามรบกวน) เล่มละ 1 ชิ้น (ลายหน้า-หลัง) 

 

 

รายละเอียดหนังสือ :: 

ขนาด A5 กระดาษถนอมสายตา จัดหน้าสวยงาม คุ้มค่ากับการซื้อแน่นอน 

จำนวนหน้า 477 หน้า อ่านให้ตาเปียกตาแฉะ ของแถมครบถ้วน เอาไปกอดกันให้หนำใจ