บทที่ 4 ผู้ชายเจ้าชู้
× 0
× 0
× 0
บทที่ 4 ผู้ชายเจ้าชู้
ที่ผมรับยัยนั่นเข้าทำงานก็เพราะว่าสงสารเธอหรอกนะ ก็ผมไม่ใช่คนใจร้ายนี่..ใช่ป่ะ ยัยเด็กนั่นก็ขยันดี มาทำงานก่อนเวลาทุกวัน ไม่เกี่ยงงานอีกต่างหาก ผมก็เลยอนุญาตให้เธอทำงานถึงแค่เที่ยงคืนในวันอาทิตย์ถึงวันพฤหัสบดี เพราะจะได้ไม่ต้องนอนดึกมากจนกระทบกับเรื่องเรียน
แต่ตอนนี้ผมชักหมั่นไส้เธอแล้วดิ จะไปยืนอะไรอยู่ที่โต๊ะลูกค้าตั้งนานสองนานวะ แล้วถ้าเป็นลูกค้าผู้หญิงผมจะไม่ว่าซักคำ แต่นี่เป็นลูกค้าผู้ชายอ่ะดิ แล้วยังเป็นผู้ชายหัวงูอีกด้วย ผมรู้ได้ไงหน่ะเหรอ ก็ผมเห็นว่าพวกมันพยายามเรียกยัยเด็กนั่นเข้าไปใกล้ๆ แล้วยัยนั่นก็เดินเข้าไปหน่ะสิ จะรู้ตัวไหมวะว่าตอนนี้ไอ้คนที่อยู่ใกล้เธอที่สุดมันกำลังจะยกแขนขึ้นโอบเธอหน่ะ เฮ้อ..คงไม่รู้สินะ
ผมจึงต้องรีบเดินเข้าไป
“เธอตามฉันมานี่หน่อย”
ฉันสะดุ้งตกใจนิดๆที่อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นข้างหลัง ที่ว่าเสียงดังหน่ะก็เพราะว่าคนที่พูดตะคอกฉันด้วยไง
“อ่ะเอ่อ..แต่..ลูกค้า”
“เดี๋ยวให้คนอื่นมารับออร์เดอร์แทน”
"เอ่อค่ะ.. งั้นขอตัวนะคะ..."
ยังจะหันไปยิ้มขอโทษไอ้ลูกค้าพวกนี้อีกนะ ยัยเด็กบ้านี่
“ตามมาดิ”
หมับ!
อ้ะ..แล้วทำไมพี่เกมส์ต้องจูงมือฉันด้วย งือ..พี่เกมส์จับมือถือแขนฉันอ่ะ จนถึงห้องทำงานของเขาหน่ะแหละเขาถึงยอมปล่อยมือฉันหน่ะ
“เมื่อกี้เธอไปทำอะไรที่โต๊ะไอ้พวกนั้นตั้งนานสองนาน”
“คุณเกมส์คะ นั่นลูกค้านะคะ” เรียกลูกค้าไม่เพราะเลย เป็นเจ้าของผับประสาอะไรเนี่ย
แล้วทำไมเขาต้องทำท่าทางไม่พอใจใส่ฉันด้วยเล่า ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะ เมื่อกี้ฉันกำลังอธิยายเรื่องเครื่องดื่มให้ลูกค้าฟังต่างหาก
“แล้วไง ก็ฉันพอใจจะเรียกแบบนี้”
“เฮ้อ..ก็ลูกค้าเขามาเที่ยวที่นี่เป็นครั้งแรกหน่ะค่ะ เขาก็เลยถามนานไปหน่อย” พวกเขาบอกฉันว่าแบบนี้นะ
“แล้วเธอก็เชื่อ?” ยัยนี่แม่งทั้งโง่ทั้งบื้อจริงๆเลยหว่ะ
“จะเชื่อหรือไม่เชื่อตาลก็ต้องยืนอยู่จนกว่าเขาจะสั่งเครื่องดื่มนี่คะ”
“แล้วถ้าพวกมันไม่ยอมสั่งซักทีเธอจะทำยังไง”
เอ๊ะ..นั่นมันเป็นปัญหาของฉันนะ เขาจะเดือดร้อนทำไมเนี่ย??
“เอ่อ..”
“นั่นไง..ตอบไม่ได้ใช่ไหม ทีแบบนี้หล่ะโง่นัก”
ห่ะ..นี่เขาด่าว่าฉันโง่เหรอ ด่าแรงมากเลยอ่ะ
“อึ้งทำไม ฉันด่าเธอเนี่ยแหละ แค่นี้ยังน้อยไป รู้ว่าพวกมันทำเจ้าชู้ใส่ก็หาทางเดินออกมาดิ มัวแต่ยืนบื้ออยู่ได้”
“รู้ค่ะ แต่เมื่อกี้มันคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดีนี่คะ” และฉันก็ไม่อยากเสียมารยาทกับลูกค้าด้วย
“หรือว่าเธอชอบบริหารเสน่ห์รึไงฮะ”
“ปะ..เปล่านะคะ ตาลไม่ชอบด้วยซ้ำ ทุกทีตาลก็หลบเลี่ยงตลอด แต่วันนี้ลูกค้ามากันเยอะหลายคนนี่คะ ตาลก็เลยคิดอะไรไม่ออก"
ก็ใช่นะ ยัยเด็กนี่ทำงานที่นี่มาได้เกือบเดือนแล้ว ทุกครั้งผมก็เห็นเธอเอาตัวรอดจากสถานการณ์แบบนี้ได้ทุกครั้ง ยกเว้นครั้งนี้อ่ะนะ แต่ผมก็ไม่ชอบอยู่ดี ไม่ชอบให้เธอไปอยู่ใกล้ไอ้ผู้ชายหน้าม่อพวกนั้น
“ถ้าฉันเห็นแบบวันนี้อีก ฉันจะย้ายเธอไปเป็นแคชเชียร์”
“ยะ..อย่านะคะ” แบบนั้นฉันก็อดได้ทิปกันพอดีสิ นี่มันคือรายได้เสริมของฉันเลยนะ
“หึ..ผู้หญิงสวยแต่จืดชืดแบบเธอนี่มีอะไรดีวะ ผู้ชายถึงชอบมองกันนัก”
เอ่อ..ฉันจะไปรู้ได้ยังไงหล่ะ ก็ฉันไม่ได้สนใจนี่นา ฉันก็แค่ทำงานและคิดว่ามันคืองานก็เท่านั้นเอง
“หรือเป็นเพราะหน้าหวานๆกับดวงตาหวานๆนี่”
เขาพูดหรือเขาละเมอเนี่ย แล้วเขาจ้องหน้าฉันทำไมอ่ะ
“จ๊วบบบ”
“อื้ออ..”
พี่เกมส์อยู่ๆก็ก้มลงมาประกบปากฉัน แล้วยังสอดลิ้นรุกล้ำเข้ามาด้วยความรวดเร็วอีกต่างหาก ฉันที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงรีบยกมือผลักเขาออก แต่เขากลับยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเลยอ่ะ
“จ๊วบๆ”
“อื้อๆ”
แถมยังยกมือขึ้นจับท้ายทอยของฉันล็อคไว้อีกต่างหาก
“อืมม..จ๊วบ”
เขาจูบฉันอยู่อย่างนั้นจนฉันเริ่มหายใจไม่ออก เขาจึงยอมถอนจูบออกไป
“อืม..แค่ปากยังหวานขนาดนี้ แล้วทั้งตัวจะหวานขนาดไหนวะ”
“อ้ะ..คุณเกมส์ ปล่อยตาลนะคะ” ฉันรีบเบี่ยงใบหน้าหลบปากและจมูกที่ก้มลงมาซุกไซร้ไปตามลำคอของฉัน
“เฮียเกมส์.. เธอต้องเรียกฉันว่าเฮียเกมส์”
อยู่ๆเขาก็หยุดแล้วจับใบหน้าของฉันไว้ แล้วยื่นหน้าเข้ามาจนปลายจมูกของเราเกือบสัมผัสกัน
“เข้าใจที่พูดไหม!”
“ขะ..เข้าใจค่ะ” ก็เขาทำท่าจะประกบปากลงมาอีกรอบ ฉันจึงต้องรีบรับปากออกไป
“ไหนลองเรียกให้ฉันชื่นใจหน่อย”
“เฮียเกมส์ อื้อ..”
“จ๊วบบๆ”
เขาประกบปากลงมาอีกแล้ว คราวนี้เขาบดขยี้ดูดดึงริมฝีปากฉันด้วย
“จูบแรกสินะ หึ..รู้ไหมเธอกำลังทำฉันมีอารมณ์” แค่จูบยัยนี่น้องชายของผมก็แข็งแล้วอ่ะ ยัยแม่มด เด็กนี่มันแม่มดชัดๆ
ก๊อกๆๆ
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะทำอะไรเธอไปมากกว่านี้ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นซะก่อน
“แม่ง..ใครมาขัดจังหวะกูวะ”
เฮียเกมส์ผละออกจากตัวฉัน แล้วเดินสบถไปเปิดประตูด้วยท่าทางอารมณ์เสีย ส่วนฉันก็ทำได้แค่ยืนฟังเสียงหัวใจของตัวเองที่ตอนนี้มันเต้นแรงมากๆ มันคือความจริงใช่ไหม เมื่อกี้เฮียเกมส์จูบฉัน? จูบแรกของฉัน..จากผู้ชายที่ฉันชอบ
“ฮาย..พี่เกมส์คะ”
อ้ะ..เสียงผู้หญิงนี่ แบบนี้ฉันต้องรีบหลบก่อน ก่อนที่เธอจะเห็นฉันเข้า ไม่งั้นฉันแย่แน่
“เธอเข้ามาได้ยังไง ฉันเคยบอกแล้วนี่ว่าห้ามขึ้นมายุ่มย่ามบนนี้หน่ะ” ไอ้ลูกน้องตัวดีของผมมันอยู่ไหนวะ ทำไมปล่อยผู้หญิงพวกนี้ขึ้นมาบนนี้ได้
ผมจึงเดินไปกดเบอร์ภายในที่โต๊ะทำงานเพื่อต่อสายหามันทันที ผมถือสายรอไม่นานมันก็รับสาย
“ไอ้นัท! มึงปล่อยให้ใครขึ้นมาบนห้องกู”
“เอ่อ..น้องเค้าบอกว่านัดเฮียไว้แล้วครับ ผมไม่ทราบจริงๆครับ”
“ไอ้โง่เอ้ย! เดี๋ยวเลิกงานแล้วกูจะจัดการมึง” ผมคุยโทรศัพท์ไปด้วยสายตาก็สอดส่ายหายัยเด็กตาล หึ..ไปหลบอยู่ไหนวะ กลัวคนมาเห็นว่าอยู่กับผมสินะ
“ส่วนเธอ..ไปรอฉันที่ห้องก่อน” หลังจากวางสายผมก็หันมาบอกยัยผู้หญิงคนนั้น เพราะเธอเดินตามผมเข้ามาในห้องไง
“ไหนๆก็อยู่ด้วยกันในนี้แล้ว เราทำกันที่นี่ก็ได้นี่คะพี่เกมส์ โต๊ะทำงานก็เร้าใจดีน้า จุ๊บบ!”
"จุ๊บๆ จ๊วบๆ"
“ห่ะ..โอ้ะ” ฉันยกมือปิดเสียงอุทานเกือบไม่ทัน เพราะภาพชายหญิงที่ยืนจูบกันตรงหน้าเนี่ยสิทำฉันตกใจ และพวกเขาไม่ได้ทำแค่จูบด้วยหน่ะสิ ก็ทั้งกอดทั้งรัดกันจนฉันทนมองไม่ได้ ที่ทนมองไม่ได้ก็เพราะอายหน่ะแหละ และก็เพราะรู้สึกเจ็บตรงอกข้างซ้ายด้วย มันเจ็บจนฉันต้องยกมือมากุมไว้
..........
“พอก่อน” หลังจากผมกับยัยนั่นแลกจูบกันพอหอมปากหอมคอผมจึงผละออก
“ไปต่อที่อื่นดีกว่า คืนนี้ฉันจะให้เธอขย่มฉันทั้งคืนเลย” หึ..กลัวคนบางคนที่แอบอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนั่นจะช็อคตายไปซะก่อนที่เห็นบทรักเร่าร้อนของผมอ่ะดิ
TALK อิพี่แกหึงน้องใช่ป่ะ แต่แกจะมาขโมยจูบน้องแล้วมานัวเนียชะนีอื่นต่อหน้าน้องแบบนี้ไม่ได้ ฮึ่ย
