เหตุการณ์ฝนดาวตกครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์มวลมนุษยชาติที่ทางองค์การนาซ่าออกประกาศว่าจะไม่มีอันตรายต่อโลก และสามารถมองเห็นได้จากทั่วทุกมุมโลก ทำให้อู๋ซื่อหมิงผู้ที่รักและชอบการดูดาวอยู่แล้ว ได้ตั้งใจขับรถขึ้นเขาไปในยามค่ำคืน เพื่อที่จะไปดูฝนดาวตกในครั้งนี้ให้ใกล้ที่สุด

ฝนดาวตกจำนวนมหาศาลทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ควรจะมืดมิด กลับเจิดจรัสและสว่างไสวไปด้วยแสงจากดาวตกจำนวนมากมายอย่างน่าอัศจรรย์ ที่สำคัญเมื่อเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าไปนั่นก็สามารถมองเห็นดาวตกได้มากมายทัน ซื่อหมิงดีใจและประทับใจมากที่ได้มาดูใกล้ๆถึงบนยอดเขาแบบนี้

“ ขอให้ผมจงประสบแต่ความสุข อย่าได้มีโรคภัยเข้ามาเบียดเบียน และที่สำคัญขอให้มีเงินทองมากมายใช้อย่าได้ขาดมือ ” ซื่อหมิงไม่รอช้าประสานมือขึ้นที่หน้าอกพร้อมอธิษฐานออกไป เนื่องจากบนยอดเขาแห่งนี้มีรถที่จอดน้อยคันมาก แสดงว่าคนที่ขึ้นมาดูฝนดาวตกนี้น้อยมาก... ทำให้ซื่อหมิงกล้าที่จะพูดคำอธิษฐานออกมาต่อฝนดาวตกนับหมื่นแทนที่จะอธิษฐานในใจ

“ ขอให้มีแฟนดีๆสักคน เหมือนคนอื่นเค้าบ้าง ไม่อยากโดนทิ้งอีกแล้ว... ” เสียงผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆซื่อหมิงแต่ก็ห่างกันเกือบ10เมตรเอ่ยขึ้นบ้าง ซื่อหมิงที่ได้ยินก็แอบคิดในใจ

‘ ก็คงมีแต่ผมเท่านั้นแหละ... ที่บ้าอยากได้แต่เงินทองของใช้นอกกายมากกว่าความรัก... แล้วนายคนนี้ก็อีก เหมือนโดนแฟนทิ้งมาเลย... ’ เขามองไปที่คนที่ได้มาอธิษฐานต่อดาวตกใกล้ๆเขาคนนั้น พร้อมคิดในใจอีกว่า

‘ นายคนนี้เหมือนมาบ่นเพื่อระบายมากกว่ามาอธิษฐาน... ’ เขาก็ได้แค่คิดในใจเท่านั้น เพราะแต่ละคนนั้นมีความอยากได้ หรืออยากมีในสิ่งที่แตกต่างกันนั้นก็เป็นเรื่องธรรมดาของโลกมนุษย์แห่งนี้

ซื่อหมิงอยู่บนยอดเขาได้เกือบ3ชั่วโมง เป็นเวลาที่เขาได้ผ่อนคลายความเครียดจากชีวิตวุ่นๆและมีความสุขในการชมฝนดาวตกมากๆ เขามองไปที่นาฬิกาข้อมือพร้อมตกใจเล็กๆ เพราะเวลาขณะนี้นั้นก็ใกล้จะตี1แล้ว เวลาแห่งความสุขช่างสั้นเสียจริงๆ จากนั้นเขาก็เตรียมขับรถกลับเข้าไปในเมืองซึ่งห่างจากยอดเขาพอสมควร เขาขับรถลงจากเขาด้วยความระวัง และก็ดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นกลับตัวเขา เพราะมีอุกกาบาตขนาดใหญ่ลูกหนึ่งตกใส่รถเขาขณะขับกลับเข้าเมืองนั่นเอง...

“ ผมยังไม่อยากตายยยยย ” คำพูดสุดท้ายของของซื่อหมิงก่อนที่แสงสว่างจากการพุ่งชนของอุกกาบาตที่ปะทะกับรถของเขา ทำให้แรงระเบิดพวยพุ่งขึ้นท้องฟ้าและกระจายออกรอบทิศทางเป็นแสงสว่างจ้าขนาดใหญ่ในทันที... และซื่อหมิงก็ได้หมดสติไป...

คำเตือน

เรื่องนี้เป็นนิยายแนวจีนโบราณ ชายรักชาย ผู้ที่ไม่อ่านแนวนี้กดออกไปได้เลยนะครับ

การดำเนินเรื่องในบางช่วงอาจคล้ายๆเรื่องอื่นอยู่บ้างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่น มิติจิตที่มีเวลาแตกต่างกัน อุปกรณ์มิติที่ใส่ของได้มากมาย การประมูลที่สร้างรายได้ให้ตัวเอก การหลอมโอสถคุณภาพดี การทอผ้าทอไหมล้ำค่า และพระเอกโคตรเก่ง เป็นต้น...

กรุณาเปิดใจเวลาอ่านและพิจารณารายละเอียดที่ผู้แต่งตั้งใจแต่งด้วยนะครับ... ขอให้ติอย่างสร้างสรรค์ตลอดจนใช้คำวิจารณ์ที่สุภาพ ถ้าให้กำลังใจผู้แต่งจะเป็นพระคุณอย่างมากครับ ที่สำคัญพึงเข้าใจว่านิยายแนวนี้ เมนของเนื้อเรื่อง ก็คือตายแล้วเกิดใหม่จากนั้นเก่งขึ้น แต่จะเก่งด้วยวิธีไหนและเก่งอย่างไรมันขึ้นอยู่กับรายละเอียดของผู้แต่งคนนั้นๆจะแต่งขึ้นมา ซึ่งอาจจะมีบางส่วนคล้ายกันกับนิยายเรื่องอื่นๆบ้างไม่มากก็น้อย เพราะฉะนั้นงดดราม่านะครับ...

ฉากต่อสู้อาจจะไม่ถึงใจมากเท่าไหร่แต่จะพยายามแต่งให้ดีขึ้นนะครับ ส่วนเรื่องความสมจริงก็จะพยายามผูกเรื่องให้คล้องกันให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ

ส่วนเรื่องชื่อเมืองนั้นขอยืมเอาชื่อเมืองบางส่วนที่มีในจีนอยู่แล้วมาใช้... โดยที่เมืองนั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกับสถานที่จริงแต่อย่างใด

สุดท้ายภาษาอาจจะไม่สวยมากนะครับ เพราะแยกเป็นสองส่วน ในส่วนของบทสนทนาจะเป็นภาษาที่มีความโบราณผสม ในส่วนการเล่าเรื่องขอใช้ภาษาปัจจุบัน อีกอย่างไม่ถนัดเขียนNC อาจจะมีน้อยมากในเรื่องนี้ จึงขออภัยเอาไว้ก่อน ณ ที่นี้ครับ

เริ่มเผยแพร่2020/01/28 ที่ธัญวลัยที่เดียว