เสน่ห์พิสวาทมาเฟีย(อีโรติก 18+เถื่อน)
.........เมื่อความรักที่เธอให้เขานั้นเป็นเพียงเครื่องมือในการแก้แค้นพ่อของเธอ เธอจะทำอย่างไงต่อไประหว่างเลือกที่จะถอยไปหรือเลือกที่จะยอมเป็นเมียบำเรอเขา............
คำเตือนก่อนอ่าน!!!
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวอีโรติก18+ โรแมนติกและขำขันเล็กน้อย นางเอกของเราไม่เหมือนใคร...ไม่ฟูมฟาย...ร้องไห้น่าลำคาญแต่....เธอพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อตัวเองและคนที่เธอรัก พระเอกของเราหล่อดิบเถื่อนมากระวังคุณจะเกลียดเขา
อาร์เนฟ บรุ๊คซ์ เพกาซัส
มาเฟียอิตาลีผู้มีดวงตาที่น่ากลัว เขาทั้งเถื่อน ดิบ ปากร้าย เอาแต่ใจตัวเอง เป็นผู้ชายแปลกๆที่ผู้หญิงเดาอารมณ์ยากแต่น่ารักนะจ๊ะ
วารี(ไคร่า)
นักเรียนทุนผู้น่าสงสารที่ต้องมาเจอผู้ชายอารมณ์แปรปวนยิ่งกว่าผู้หญิงของเขา แต่มีหรือว่าจะยอมให้ทำฝ่ายเดียว ขอพูดเลยแม้ว่าภายนอกเธอจะอ่อนโยนไม่สู้คนแต่จริงๆชอบเอาคืนเป็นที่สุด
(สปอยเบาๆ)
“ใช่แล้วคุณมันน่ารังเกียจที่สุด สารเลวที่ใช้ผู้หญิงมาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น”เพียงแค่นึกถึงสิ่งดีๆที่เขาทำดีให้น้ำตาเธอก็พานไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ ที่แท้สิ่งที่เขาทำดีด้วยนั้นมันก็เป็นเพียงละครฉากหนึ่งซินะที่เขาจัดขึ้นเพื่อล่อเหยื่อให้ติดกับดัก
“แต่ไอ้คนน่ารังเกียจอย่างฉันนี่แหล่ะที่เธอพร่ำบอกรักเช้าเย็นแล้วยังเป็นผัวคนแรกของเธอ!”เขาเน้นคำว่าคนแรกเสียงดังเพื่อตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเธอได้เสียอะไรไปให้เขา “อยากรู้จริงๆว่าถ้าไอ้คีตันมันรู้ว่าลูกสาวของมันเป็นเมียฉัน มันจะทำหน้าอย่างไง มันคงทำหน้าราวกับจะเป็นจะตายน่าดู ไปบอกมันดีไหม”
“อย่านะ!!”เธอร้องห้าม เขายิ้มที่ยั่วโมโหสำเร็จ “คุณมันก็ดีแต่ข่มขู่คนที่ไม่มีทางสู้ อื้อ”ริมฝีปากของเขาประกบเข้าที่ริมฝีปากอย่างรวดเร็วทำให้ฟันของทั้งสองกระทบกับปาก เขาจูบเธออย่างดุดันและดิบเถื่อนจนเธอเจ็บไปทั้งปากพร้อมกับมีกลิ่นคาวเลือด
“จะทำอะไรน่ะ”เธอยังคงมึนงงกับการกระทำของเขา
“ก็จะทำให้ดูว่าฉันมันไม่ได้เก่งเฉพาะแต่ขู่คนไง”
“สารเลว หน้าตัวเมีย!ฉันเกลียดแก”
“ห๊า!อะไรนะจัดหนักๆได้ซิ เรามาฟื้นความหลังเถอะ จนถึงพรุ่งนี้เช้าเป็นไง”เขาพยายามไม่ฟังคำด่าที่แสนเจ็บปวดของเธอ
“ไอ้ชั่ว แกจะต้องเจอดีแน่!”
“ก็กำลังเจอดีอยู่นี่ไง”
“อย่านะ”
คนใต้ร่างเริ่มกลัวเมื่อชายหนุ่มที่เธอรักมองเธอราวกับสัตว์ป่าที่ต้องการระบายอารมณ์ทางเพศ เขาระดมจูบบนใบหน้าของเธอ วารีพยายามสะบัดหน้าหนีเขาแม้ว่ามันจะยากเย็นมากก็ตามที เมื่อเธอไม่หยุดนิ่งมือหนาจึงบีบใบหน้าเรียวให้ไม่สามารถขยับได้แล้วจึงจูบที่ริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจ
“โอ๊ย”ในจังหวะที่เขาวุ่นกับการจูบเธออย่างไม่ระวังวารีจึงกัดไปที่ริมฝีปากล่างเขาเต็มแรงจนเลือดออก
“ไอ้สารเลว แกจะไม่ได้อะไรไปจากฉันอีกแน่”
“เล่นอย่างนี้รึวารี ได้ ได้!เธอเริ่มก่อนนะ”
อาร์เนฟพลิกตัววารีก่อนจะพยายามถอดกางเกงที่เจ้าหล่อนใส่ คนตัวเล็กเริ่มกลัวกับภัยที่กำลังเกิดกับตัว เธอพยายามดิ้นร้นให้พ้นแต่นั่นกลับได้ผลตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงเพราะเขากลับมีโอกาสรวบแขนเธอไพล่หลังไว้แล้วถอดท่อนร่างของเธอออกจนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวเหลือเพียงแต่ท่อนบน เขาแทรกแกนกลางกายหนุ่มสอดประสานกับร่างบางจนเธอตั้งตัวไม่ทัน เธอเจ็บไปทั้งตัวก่อนที่คนเอาแต่ใจจะซอยเอวสอบถี่ขึ้นขณะที่ขยำหน้าอกเธอทั้งๆที่มีเสื้อกั้น เธอร้องไห้อย่างกลั้นไม่ไหวแล้ว เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจที่คนที่เธอรักมาทำอย่างนี้กับเธอ ที่ทำทุกอย่างก็เพื่อแก้แค้นในวันนี้ซินะผู้ชายสารเลว!!!
วารีไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่รู้แค่ว่าเธออุ่นที่ท้องน้อยพร้อมกับเสียงหอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบคนใจร้ายที่อยู่บนตัวเธอ เธอกำผ้าปูที่นอนแน่นอย่างเจ็บปวด ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็โยนแผงยาเม็ดเล็กๆมาให้เธอที่ยังคงนอนในท่าเดิม
“กินซะถ้ายังไม่อยากให้ลูกเกิดมาประจาน”
พร้อมกับเสียงปิดประตูดังปัง เธอร้องไห้อีกครั้งหลังจากที่คิดว่ามันคงไม่มีให้ไหลอีกแล้ว เธอโยนแผงยานั้นทิ้งอย่างโมโห
“ฮือๆๆอ๊าก”
เธอกรี๊ดร้องสุดเสียงราวกับว่าให้เสียงนั้นดังไปถึงหูคนที่ทำให้เธอเจ็บปวดเช่นนี้ และเขาคนนั้นก็อยู่เพียงหน้าประตูเท่านั้น เขาเสียใจกับสิ่งที่ทำแต่จะให้ไปเรียกร้องเอาคืนกลับมาก็ไม่ได้แล้วเขาจึงได้แต่นั่งฟังเสียงร่ำร้องอย่างปวดใจ เธอเจ็บเขาก็เจ็บเช่นเดียวกัน
มันช่างเป็นความเจ็บที่บาดลึกลงกลางใจที่ยากจะหายขาด...นอกเสียจากจะทำให้มันแหวะวะยิ่งกว่าเก่า!!
สวัสดีค่ะนามปากกานนทกานต์เองค่ะ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแรกที่แต่งค่ะเคยแต่งหลายเรื่องมากท้อแล้วท้ออีกจนไม่อยากเลยล่ะค่ะแล้วก็พักแต่งนิยายอยู่สองปี แต่ระหว่างนั้นก็คิดพล็อตนิยายไปเรื่อยๆค่ะ จนในที่สุดก็ได้แรงบันดาลใจจากนักเขียนท่านหนึ่ง อ่านแล้วมันรู้สึกแบบเฮ้ย!!นี่มันทำไมพี่เขาทำได้แล้วฉันจะทำไม่ได้ล่ะ แล้วจึงเริ่มเขียนอีกครั้งค่ะ ครั้งนี้ทุ่มแทสุดฤทธิ์เพื่อคุณนักอ่านที่ชอบอ่านเหมือนกันค่ะ เรื่องนี้ว่างพล็อตให้ดราม่าช่วงท้ายๆค่ะ คุณคนอ่านจะรู้สึกทั้งเกลียดและรักตัวของอาร์เนฟไปพร้อมๆกันเลยค่ะ><
Guest
