© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช ๒๕๓๗
ไม่อนุญาตให้แสกนหนังสือหรือคัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใดเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์
ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ต่อ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
#ธัญวลัยไม่สนับสนุนปกAI
[ฉบับรีไรต์] คงพล็อตเดิม ปรับภาษาให้ดีกว่าเดิม ในนามปากกา 'พันพราย'
เพิ่มคำในเล่ม หนา ใหญ่กว่าเดิม ฟินกว่าเดิม!
ต่างชีวิต... มีความหลัง...
เขาพยายามที่จะรัก..
เธอพยายามที่จะลืม...
ความทรงจำจะถูกเขียนขึ้นใหม่...
ด้วยรักและความหวัง..
ตัวอย่างที่ 1
“ไม่ต้องเข้าเวรซะหน่อย ทำไมดื่มกาแฟเยอะจังคะ นี่หมอนัทชวนฉันคุยนานแล้วนะ ฉันจะกลับแล้วนะคะ”
“กลับยังไง?” คนถามเงยหน้าจากถ้วยกาแฟ มองสีหน้าเง้างอนน่ารัก
“แท็กซี่ค่ะ ไม่อยากโทรเรียกคนขับรถ ลุงเสริมน่าจะไปส่งคุณแม่”
“กินขนมอีกสิ ไปสั่งสลัดมากินก็ได้ จะได้กินยา กินเสร็จแล้วเดี๋ยวขับรถไปสั่งที่บ้านนะครับ”
“คะ?” ถามหน้าเหลอหลา คุณหมอบอกว่าให้เธอกินอาหารเยอะ ๆ กว่านี้ เธอก็คิดว่าหูฝาดไป จนได้ยินน้ำเสียงและสีหน้าอบอุ่นจริงใจ ออกคำสั่ง
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง เราน่ะกินเยอะ ๆ นะ จะได้แข็งแรง ต่อไปนี้ไม่เอานะ ผอมติดกระดูก กินอาหารให้ครบถ้วนตามที่ร่างกายต้องการ สุขภาพจิตก็จะดีไปด้วยนะครับ”
“นี่ตกลงว่า... หมอนัทจะจีบฉันหรือคะ?”
“มีหมอกำชับเรื่องการกินอาหารให้ครบห้าหมู่ เป็นการจีบหรือครับ?”
หญิงสาวอึกอักถาม “แต่หมอนัท... เพิ่งเรียกตัวเองว่าพี่?”
“พี่อายุมากกว่าน้องวีกี่ปีนะ? เป็นสิบปีรึเปล่า จะให้เรียกว่าอะไรดีล่ะ หมอบางคน... นอกเวลางาน ก็ไม่ได้อยากเป็นหมอตลอดเวลาหรอกนะครับ”
ตาหมอโรคจิตนี่กวนประสาทนักนะ! คิดพลันถลึงตาใส่คุณหมอโภชนาการจำเป็น ทว่าเธอก็ยอมเชื่อฟังเขา ลุกขึ้นไปสั่งสลัดผักมานั่งรับประทาน ตามด้วยยาหลายเม็ดจากถุงใส่ยา ดื่มน้ำตามให้คุณหมอเห็นกับตาว่าเธอปฏิบัติตามคำสั่งแพทย์... อย่างเคร่งครัด
ตัวอย่างที่ 2
“พี่ชาย...”
“ครับ?” เลิกคิ้วขึ้นถามหน้าซื่อ อีกฝ่ายทนไม่ไหว ใช้มืออีกข้างคว้ากระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดบนสุด พยายามที่จะแกะมัน ก่อนถูกจับมือเข้าหมับ!
“ยังไม่หมั้นกันเลย สาว ๆ สมัยนี้ ทำไมใจร้อนจัง?”
“หมอนัทคะ... ห้ามเปลี่ยนเรื่องเลยนะ วีขอดูนิดเดียว ถ้าไม่ให้ดู วีจะไม่สนใจแล้วค่ะ จะไม่รับสาย ไม่อ่านแช็ตเลย วีไม่ต้อนรับเข้าบ้านด้วย”
“ผู้หญิงงอนแปลว่าผู้หญิงรัก”
“ไปได้ยินมาจากไหนคะ?”
“อ่านเอาในอินเทอร์เน็ต เยอะแยะไปครับ พี่ตั้งใจศึกษาอุปนิสัยสาว ๆ มาเลยนะ ไม่รู้เพราะใครทำให้เรื่องพวกนี้น่าสนใจขึ้นมา” เสียงหัวเราะน่าหมั่นไส้ทำเอาหญิงสาวทำสะบัดหน้างอน คุณหมอไม่เลิกอ้อน ต่อคารมกับสาวดอกเตอร์ที่จบสายดนตรี! ไม่มีประสบการณ์เรื่องความรัก เธอก็คงไม่มีปัญญาเถียง ยังจะปลดกระดุมเสื้อเขาให้ได้ ขณะมือหนาที่กุมมือน้อยไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“พี่ไม่ได้ว่านะ ถ้าจะให้พี่ถอด พี่ยอม แต่ถ้าแกะเสื้อพี่แล้วน้องต้องไปต่อ จะมาเปลี่ยนใจหยุดกลางคันไม่ได้ พี่หมอดุนะ น้องไหวเหรอ?”
“จะปลดกระดุมเสื้อเม็ดเดียว เผื่อพี่ร้อนไงคะ”
“จริงหรือ ไม่ใช่ว่ากำลังหาอะไรอยู่?”
นวีนาถอนหายใจหนัก ถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาลง “ใช่... พี่ชายขี้เหร่ของวีไหม?”
“วันก่อนพี่บอกคุณแม่แล้วว่าหมั้นเดือนหน้า รอลูกสาวตอบตกลงพอเป็นพิธี”
“ใช่หรือเปล่าคะ? ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ”
“...”
“อุตส่าห์อุทิศส่วนกุศล แผ่เมตตา ถวายสังฆทานไปให้ตั้งเยอะ ถามแค่นี้ทำไมไม่ตอบ?”
“คนครับ ตัวเป็น ๆ ไม่ใช่สัมภเวสี ตอนนี้พี่อยากได้คนทำบุญเก่ง ไม่อยากได้บุญ ไม่ต้องแผ่ส่วนกุศลมาบ่อย ๆ”
Guest
