อย่างไรเขาก็(ไม่)รัก | จบแล้วมีอีบุ๊ก

พยายามจนสุดแรงยื้อ...อย่างไรเขาก็ไม่รัก 

วิวาห์รอหย่านี้เธอขอไปเองเสียยังดีกว่าให้เขามาพรากลูกไปจากอก... 

ตัวอย่าง... 

"เธอมีอะไรดีให้ฉันต้องรักเธอ" เอ่ยถามเสียงเรียบ มองหน้าของเธอด้วยใบหน้านิ่งเรียบ "เธอทำกับข้าวเก่ง เป็นแม่บ้านที่ดี เป็นหัวหน้างาน เป็นผู้หญิงสมัยใหญ่ แต่งตัวเซ็กซี่ เธอมีดีพอที่จะทำให้ฉันรักเธอไหม"  

ถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ยผ่านริมฝีปากหนาทำเอาเธอสะอึก อิงลดามองเจ้าของคำพูดด้วยแววตาสั่นไหว และยิ่งไปกว่านั้น 

"เธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่าไปวัน ๆ" คำพูดต่อมาของเขาก็ทำเอาเส้นความอดทนของเธอขาดผึ่ง อิงลดาดวงตาเบิกกว้าง ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนประจันหน้า  

"แล้วไม่ใช่พี่เหรอที่ห้ามฉันทุกอย่าง ไม่ใช่พี่เหรอที่กดขี่ฉัน! ไม่ใช่เหรอ!" ฝ่ามือบางยกขึ้นผลักอกแกร่งแรง ๆ หญิงสาวสติหลุดไปในทันที 

"_" 

"ฮึก ฉันทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ฉัน..." เธอร้องไห้ออกมาเสียงดัง จะมีแฟนยังไม่ได้เลย เขาสั่ง เขาห้ามเธอทุก ๆ อย่าง แต่ตอนนี้กลับมาบอกว่าเธอไม่มีอะไรดี "ใช่!...ฮึก ฉันมันไร้ค่า" 

"อิง..." พันธดนย์ไม่เคยเห็นเธอเป็นหนักขนาดนี้มาก่อน คำพูดของตัวเองเมื่อครู่ก็รุนแรงมากจริง ๆ  

"ฮึก คนไร้ค่าแบบฉัน อึก อยู่ไปก็รกโลกถูกไหมคะ"  

"อิงลดา..." พันธดนย์ยื่นมือไปข้างหน้า มีบางอย่างสะกิดใจให้เขายื่นมือออกไป ทว่าเธอก็ปัดฝ่ามือของเขาออกอย่างแรง อิงลดายกมือขึ้นเสยผมที่ปรกลงใบหน้า ความร้อนผ่าวของใบหน้านั้นอัดอั้นไปด้วยความโกรธ เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ดึงเสื้อผ้าของตัวเองที่อยู่บนไม้แขวน กระชากแรง ๆ เพื่อระบายอารมณ์ 

"เธอจะทำอะไร" กว่าจะเอื้อนเอ่ยออกมาได้ พันธดนย์เม้มริมฝีปากพร้อมกับเท้ามือที่เอวไปด้วย เขามองคนตัวเล็กทว่าท้องโตนี้เก็บข้าวของ เจ้าของร่างบางชะงักเป็นระยะ ๆ เธอร้องไห้ไม่หยุด 

"ฮึก..ฮือ~" พร้อมกับเก็บของไปด้วย ไม่มีเงินติดตัวหรอก ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลยสักอย่าง ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกโดยไม่ขอเงินจากครอบครัวเขา เธอรู้แค่ว่าตอนนี้ต้องไป ต้องไปให้ไกลจากเขาคนนี้ 

"อิง! หูแตกหรือไง!" ถามก็ไม่ตอบ เอาแต่ร้องไห้ พันธดนย์ขยับเข้าไปใกล้ กระชากแขนของเธออย่างแรงจนเสื้อที่อยู่ในมือนั้นร่วงลงพื้น 

"ฮึก...ปะปล่อย!" 

"ฉันก็ไม่ได้อยากยื้ออะไรเธอหรอกนะ แต่เธอมีที่ไปงั้นเหรอ มีที่ไป?" เขาถามย้ำอีกครั้ง เธอไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติผู้ใหญ่ เรียกได้ว่าหัวเดียวกระเทียมลีบก็ยังได้ เห็นอย่างนั้น...อิงลดาจึงยื่นมือไปกระชากโทรศัพท์ของตัวเองจากมือของเขา 

"สนใจทำไมคะ คนไร้ค่าอย่างฉันตายไปก็คงไม่ได้ทำให้โลกนี้มันขาดอะไรไปหรอกค่ะ"  

----------