อนันตรา

ตอนไม่อยากกินแก้วเดียวก็เมา ตอนอยากกินแม่งกินเป็นลังก็ไม่เมา...เฮ้อ... 

มือบางพาตัวเองกับรถคันเล็ก ๆ ที่ดูไม่สะดุดตาเท่าใดนักมุ่งหน้าออกจากตัวเมืองไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย รีบเร่งจนเลยจากพื้นที่แออัดรถติดออกสู่ถนนโล่งกว้างที่แทบจะไร้รถรา และผู้คน 

ต้องแบบนี้สิ 

หญิงสาวยิ้มมุมปากมองถนนที่เริ่มไร้คนไปเรื่อย ๆ อนันตราขับรถช้าลงกระทั่งผ่านไปหลายชั่วโมงรถคันเล็กก็จอดลงบนพื้นที่เปล่าเปลี่ยวไร้ซึ่งผู้คนเท้าน้อยก้าวออกจากรถปรี่เดินไปข้างหน้าไปยังชายหาดอันมืดมิดไร้ซึ่งสรรพสิ่งสายลมหวีดหวิวราวกับเสียงเพรียกหาจากซาตานแต่นั่นก็ไม่ทำให้หญิงสาวเกรงกลัวแต่อย่างใด อนันตราอยากร้องไห้แต่มันก็ไม่ยอมไหลออกมามีเพียงความอึดอัดเต็มไปหมดจนน่าเวียนหัว 

นี่สินะร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา 

เพราะก่อนหน้าอนันตราร้องไห้อย่างหนักอยู่ในห้องนอนของตัวเองจนกระทั่งตัดสินใจเดินทางไปหาเพื่อนที่เรือนนารี การสังสรรค์กับเพื่อนย่อมช่วยได้เสมอแต่มันก็ยัง รู้สึกแย่อยู่ดี   

"ไอ้คนเฮงซวย คิดจะทิ้งฉันก็หาเหตุผลดี ๆ หน่อยสิ หึ"