เรื่องย่อ
"คำว่ารักยังคงไม่พอ.." เสียงเพลงที่ถูกเปิดในรถบวกกับการกระทำของพ่อและแม่ทำให้หัวใจดวงน้อยของเด็กสาวแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
"จะเอายังไงจะแบ่งลูกกันยังไง"
"แล้วคุณจะเอายังไงนี่ก็ลูกคุณไม่ใช่หรือไง ทำไมมาผลักภาระให้ผมคนเดียว"
"ไอ่คนทุเรศฉันปั้มมันออกมาได้คนเดียวไหม"
"พ่อคะแม่คะ ฮืออ.." เด็กน้อยร้องไห้จ้าละหวั่น ใบหน้านวลเออคลอไปด้วยน้ำตา
"อย่าทิ้งเม็ดพลอยไปเลยนะคะ อย่า.."
"คุณหนูของป้า" เด็กสาวถูกปลุกขึ้นหลังจากที่หลับใหลอยู่ในภวังค์แห่งความฝัน
"ป้านมคะ.." เม็ดพลอยขยับลุกนั่งพิงกับพนักเตียง เด็กสาวค่อยๆยิ้มเจื่อนๆออกมาเล็กน้อย
"ขอโทษด้วยนะคะที่เม็ดพลอยทำให้ตกใจ"
"ฝันร้ายอีกแล้วเหรอค่ะคุณหนูของป้า"
"คุณพ่อคุณแม่นะคะ สงสัยท่านจะมาเข้าฝันขนาดในฝันท่านยังไม่รักเม็ดพลอยเลย"
"โธ่วคุณหนู"
----
"คำว่ารักคงยังไม่พอ.." ฉลามเสือนั่งมองพ่อและแม่ของตนที่กำลังเต้นสวีทหวานกันกลางหาดทรายขาวที่เรียงรายไปด้วยเทียนสวย
"พี่ฉลามเสือทำไมคุณพ่อกับคุณแม่ถึงได้รักกันมากขนาดนั้นคะ"
"พี่ก็ไม่รู้ครับน้องปลาดาว แต่พี่รู้ว่าพ่อกับแม่รักเราสองคนมาก พี่ก็รักน้องมากเหมือนกันคนสวยของพี่" ฉลามเสือหันไปตอบน้องสาวพลางลูบศีรษะเล็กเบาๆ
"พี่ฉลามเสือของปลาดาวน่ารักที่สุดในโลกเลย"
"ลูกๆมาทางนี้หน่อยจ้ะ" เสียงตะโกนบอกของผู้เป็นแม่ทำให้ฉลามเสือลุกขึ้นยืนก่อนที่จะจับมือน้องสาวให้ลุกขึ้นตาม
"พ่อกับแม่เรียกเราแล้วครับน้องปลาดาว"
"ค่ะพี่ฉลามเสือ"
"ว้าวคุณพ่อขาจะถ่ายรูปครอบครัวกันเหรอคะ"
"ครับลูกปลาดาว ฉลามเสือลูกกับน้องยืนตรงนี้นะครับ มองกล้องนะเด็กๆพ่อจะกดแล้วลูกๆนับหนึ่งถึงสามนะ"
"ครับ/ค่ะ"
"เอาละกดแล้ว 1..2..3"
"แชะ" รูปครอบครัวถูกถ่ายและบันทึกลงในกล้องเป็นที่เรียบร้อยครอบครัวสุขสันต์มาพักผ่อนท่ามกลางทะเลที่แสนจะเป็นใจ
----
"แล้วยังไงเหรอแกยังฝันแบบนั้นอยู่เหรอ" เม็ดพลอยเงยหน้ามองเพื่อนสนิทของตนก่อนที่จะพยักหน้าเบาๆ
"ใช่แล้วละแต่ก็แค่บางครั้งนะ"
"ฟังแล้วปวดใจมากเลยละ" ปลาดาวบอกพลางนั่งกุมอกหญิงสาวอดที่จะทำใบหน้าเศร้าไปด้วยไม่ได้
"รู้งี้ไม่น่าเล่าให้ฟังเลย"
"แบบนี้แกก็จะยังกลัวการที่จะรักใครสักคนอยู่ใช่ไหมละ วันนี้ถึงได้ปฎิเสธคนที่เข้ามาจีบอีกแล้ว " ปลาดาวถามพลางนั่งมองกล่องของขวัญของเพื่อนสาวที่ไม่ได้น้อยไปกว่าของตน
"ฉันไม่สนใจที่จะมีแฟนอยู่แล้วนะอีกอย่างเราก็เรียนอยู่ไม่ใช่รึไง"
"เฮ้อฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเราสามคนถึงสนิทกัน ฉันผู้ที่อะไรก็ได้กับทุกเรื่องกับแกยัยเม็ดพลอยยัยคนขี้กลัวส่วนแกยัยปลาดาวยัยคนมองโลกในแง่สดใสดาวสิบล้านดวง" เสียงแหบพร่าทรงเสน่ห์ที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง
"พราวแกก็ทำตกใจหมด"
"ตกใจอะไรฉันแค่ไปคุยกับพี่ในชมรมบาสมาเองนะ แล้วก็มาทันได้ยอนแกสองคนพูดกันพอดี"
"งั้นเหรอฉันฝันร้ายอีกแล้วละพราว" เม็ดพลอยหันไปบอกพลางทำหน้าเศร้า
"ขอร้องเม็ดพลอยแกอย่างเศร้าให้มากวันนี้ทุกคนเขาอินเลิฟกันหมดเว้นแค่แกนี่แหละ"
"ก็คนมันเศร้าแกจะให้ทำไงพราวก็นะ" ปลาดาวหันไปพูดดุเล็กน้อย
"ไม่รู้สิอาจจะต้องแกที่ตัวของเม็ดพลอยเองละมั้งนะ หนามยอกเอาหนามบ่ง กลัวอะไรก็ลองวิ่งชนมันดูเลย"
"แต่ฉันไม่ได้กลัวพ่อกับแม่ของตัวเองนะ" เม็ดพลอยรีบพูดทันทีเมื่อฟังจบ จะเป็นไปได้ยังไงต่อให้พ่อและแม่ของเธอเสียไปแล้วเธอก็ไม่กลัวหรอกนะ
"ไม่ใช่ฉันหมายถึงความรัก" พราวพรายพูดด้วยรอยยิ้ม
"ลองดูไหมละเพื่อนสาว"
"แกจะให้เม็ดพลอยไปลองกับใคร"
"ก็มีอยู่นะก็นั้นนะ.."
"ใคร?" สองสาวถามขึ้นมาพร้อมกันทั้งคู่
"ฉลามเสือพี่ชายแกยังไงละ พ่อคนดีที่หนึ่งนั้นไง"
----
Guest
