"เอวา" เป็นดาวของคณะบริหารธุรกิจของมหา วิทยาลัยจอร์จของประเทศอังกฤษ เธอมีความสวยโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ ชายหนุ่มมากมายต่างก็ตามขายขนมจีบเธอ แต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจใครมากเป็นพิเศษจนกระทั่งวันนึงเธอได้เจอกับรุ่นพี่ชื่อ "แฮร์รี่" เค้าเป็นชายหนุ่มรูปงามที่เรียนไม่เก่งและเรียนซ้ำชั้นตั้งหลายปี (พระเอกปลอมตัว) เมื่อได้ยินกิตติศัพท์ความสวยงามของดาวคณะบริหารธุรกิจเค้าจึงไปสืบและรู้ว่าเธอคือคนไทย เค้าจึงเข้ามาตีสนิท ให้เธอสอนภาษาอังกฤษให้แก่เขา และให้เธอติววิชาอื่นๆด้วย
ด้วยความน่ารักนิสัยดีของ "เอวา" ทำให้ "แฮร์รี่" นั้นประทับใจในตัวเธอมากและคนทั้งคู่ก็พัฒนาความสัมพันธ์และความรู้สึกดีดีที่มีให้แก่กันจนเกิดเป็นความรัก คนทั้งคู่จึงตกลงคบหาดูใจกันตลอดเรื่อยมา พอคบกันได้หนึ่งปีในวันวาเลนไทน์คนทั้งคู่ก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันด้วยความรักและเต็มใจ
" หลังจากที่พี่กับเอวาเรียนจบแล้วเราจะกลับประเทศไทยแล้วแต่งงานกันทันทีนะครับ แล้วเราก็จะมีลูกกันทันทีเพราะว่าแม่พี่นั้นอยากอุ้มหลานแล้ว " แฮร์รี่บอกกับสาวผู้เป็นที่รักด้วยความสุขในขณะที่ทั้งสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียง
" คะ " เอวาตอบกลับด้วยความสุขแล้วแฮร์รี่ก็กดจมูกของตัวเองลงไปกลางหน้าผากสาวผู้เป็นที่รัก
แล้วคนทั้งคู่ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข แต่แล้วเรื่องที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อแม่ของเอวามาเยี่ยมลูกสาวโดยไม่ได้บอกล่วงหน้ากว่าจะมาเซอร์ไพรซ์ แต่สิ่งที่ผู้เป็นแม่ได้เห็นกลับเซอร์ไพรซ์มากกว่า นั่นคือเห็นลูกสาวตัวเองนอนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งบนเตียงโดยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ ผู้เป็นแม่รู้ประสบการณ์นี้ดีอยู่แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
"กรี้ดดดดดด ๆๆๆๆ "
เมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดของผู้เป็นแม่ทั้งเอวาและแฮร์รี่ก็สะดุ้งตื่นทันที
" คุณแม่ !! ทั้งสองคนเด้งตัวจากที่นอนด้วยความตกใจแล้วอุทานขึ้นมาพร้อมกัน
" เอวา ทำไมหนูทำแบบนี้กับแม่และลูก ฮือๆๆๆๆ " ผู้เป็นแม่ร้องไห้เสียใจและฟูมฟาย
" เดี๋ยวหนูจะอธิบายให้คุณแม่ฟังนะคะ มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คุณแม่คิดค่ะ "
" รีบแต่งเนื้อแต่งตัวแล้วออกไปหาแม่ที่ห้องรับแขกตอนนี้เลย ฮือๆๆ " ผู้เป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงขาดหายและร้องไห้ด้วยความเสียใจ เมื่อเห็นการกระทำนี้ของลูกสาว แล้วคุณหญิงเอวินีก็เดินออกจากห้องนอนลูกสาวทันที
ฝั่งเอวาและแฮร์รี่ได้แต่มองหน้ากันแล้วก็เครียดเพราะทั้งสองคนตั้งใจจะบอกพ่อแม่อยู่แล้วไม่มีปิดบังแต่ยังไม่พร้อมจะบอกตอนนี้
" เรื่องนี้หนูอธิบายได้นะคะคุณแม่ " ลูกสาวบอกกับผู้เป็นแม่พร้อมกับนั่งโซฟาฝั่งตรงกันข้ามกับผู้เป็นแม่พร้อมกับแฮร์รี่ทั้งสองคนจับมือกันไม่ยอมปล่อย
" นายออกไปก่อนฉันขอคุยกับลูกสาวฉันเพียงลำพัง" คุณหญิงเอวินีสบตากับแฮร์รี่ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วยอมเดินออกจากห้องนี้แต่โดยดี เอวาและแฮร์รี่บีบมือเบาๆเพื่อเป็นกำลังใจให้แก่กัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไป
เมื่อแฮร์รี่ออกไปจากคอนโดแห่งนี้แล้วผู้เป็นแม่ก็พูดคุยและตกลงกับลูกสาวทันที
" ห๊ะ !! คุณแม่ว่ายังไงนะคะ "
" ลูกต้องเลิกกับผู้ชายคนนี้ทันที นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปลูกต้องตั้งใจเรียนและเรียนให้จบระดับปริญญาตรี และเมื่อลูกเรียนจบปริญญาตรีแล้วแม่ก็จะให้ลูกเรียนต่อปริญญาโท เมื่อลูกเรียนจบปริญญาโทแล้วลูกสามารถกลับมาหาผู้ชายคนนี้ได้ทุกเมื่ออยากจะแต่งงานกันเหมือนที่ลูกบอกแม่ก็ไม่ว่า แม่จะสนับสนุนลูกทุกอย่าง แต่มีข้อแม้เพียงอย่างเดียวคือ นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปจนกระทั่งถึงวันที่ลูกเรียนจบปริญญาโทอย่างสมบูรณ์แล้ว ลูกห้ามติดต่อสื่อสารพูดคุยกับผู้ชายคนนี้ไม่ว่าจะมีเหตุการณ์ใดใดเกิดขึ้นก็ตามห้ามติดต่อกันโดยเด็ดขาด และให้ลูกไปบอกเลิกกับเขาห้ามบอกว่าเป็นคำสั่งของแม่ ถ้าเค้ายังรักลูกและจริงจังกับลูกอย่างที่ลูกได้บอกกับแม่เอาไว้ แม่เชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะยังไม่มีแฟนหรือไม่มีคนอื่นอย่างแน่นอน แม่เชื่อว่าเค้าจะต้องรอลูกเพียงคนเดียวเท่านั้นถ้าเค้ารักลูกจริงอย่างที่พูด "
" โถ่ ! คุณแม่คะ กว่าจะเรียนจบปริญญาโทตั้ง 6 ปี ดีไม่ดีก็ปาเข้าไปเกือบ 7 ปี แล้วผู้ชายที่ไหนเค้าจะรอหนูคะ และแถมยังให้หนูไปบอกเลิกกับเขาอีก "
" ก็ลูกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าผู้ชายคนนี้คือรักแรกของลูกและผู้ชายคนนี้คือรักแท้ของลูก ก็แค่ 7 ปีเอง แม่ยังเลี้ยงลูกได้มาตั้ง 20 ปีเลยแม่ยังรอได้ เพราะแม่คือรักแท้ของลูกยังไงล่ะ ถ้าผู้ชายคนนี้เค้ารักลูกจริงแค่ 7 ปี เขารอได้อยู่แล้ว !! ผู้เป็นแม่พูดอย่างไม่แยแส แต่คำพูดของแม่กับเรียบเนียนราวกับขอความเห็นใจ ถ้าเป็นละครฉากหนึ่งคนเป็นแม่คงได้รางวัลตุ๊กตาทองไปแล้ว
นี่คือคำพูดของคุณหญิงเอวินีที่บอกกับลูกสาว เมื่อเอวาได้ยินคำกายาสิทธิ์นี้ของผู้เป็นแม่หญิงสาวถึงกับเข่าอ่อน
" ว่าไง ? จะตกลงตามที่แม่ยื่นข้อเสนอให้ไหม ถ้าไม่ตกลงลูกก็ต้องกลับกรุงเทพกับแม่ตอนนี้เลยแล้วไปหมั้นกับลูกชายของเพื่อนแม่ที่แม่ได้ตกลงกันเอาไว้แล้ว !
" คุณแม่ไม่สงสารลูกสาวตัวเองบ้างเหรอคะ " ลูกสาวตัดพ้ออย่างหมดแรงสู้
" ถ้าผู้ชายเค้ารักเราจริงเค้ารอเราได้อยู่แล้วลูกไม่ต้องรีบร้อนหรอก แม่รักลูกนะแม่อยากให้เจอผู้ชายที่เขาจะดูแลลูกและผู้ชายที่เขารักลูกจริงๆ " ผู้เป็นแม่เอาน้ำเย็นเข้ารูปพร้อมกับกอดลูกแล้วลูบที่หัวเบาๆ แต่ในใจคุณหญิงนั้นซ่อนเอาไว้ด้วยแผนอันร้ายกาจ
" ก็ได้ค่ะคุณแม่ 7 ปี หนูทนได้ "
" โอเคถ้ายังงั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแม่จะดำเนินเรื่องย้ายคอนโดของลูก ย้ายให้ลูกไปเรียนที่อื่น แล้วครบเจ็ดปีเมื่อไหร่เราค่อยมาคุยเรื่องนี้กัน ต่อจากนี้ลูกห้ามพบเจอกับผู้ชายคนนั้นอีกเด็ดขาด "
" เอ้า !! ถ้าคุณแม่ไม่ให้หนูไปเจอพี่แฮร์รี่อีกแล้วแบบนี้หนูจะบอกเลิกเขาได้ยังไงคะ "
" โทรศัพท์ยังไงละจ๊ะ "
ผู้เป็นแม่บอกกับลูกสาวด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยแผนการร้ายกาจ แล้วผู้เป็นแม่ก็จัดการโทรศัพท์ให้คนของตัวเองจัดการทุกอย่างทั้งเรื่องมหาวิทยาลัยและคอนโดใหม่ของลูกสาวแล้วพาเธอไปที่นั่นทันทีพร้อมกับเก็บข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นทั้งหมด เอวาได้แต่มองคอนโดแห่งนี้ซึ่งเต็มไปด้วยเรื่องราวและความรักระหว่างเธอและเขาด้วยตาละห้อยอ้อยอิ่ง (โทรกริ๊งเดียวจัดการเสร็จสรรพทุกสิ่งอย่าง)
" 7 ปีเองแป๊บเดียวนะลูก ถ้าเค้ารักเราจิงเค้าก็คงจะรอเราอยู่ที่ตรงนี้แหละ เชื่อแม่นะคะคนดี " เอวาได้แต่พยักหน้าแล้วน้ำตาก็หยดแหมะผู้เป็นแม่ได้แต่มองด้วยความหมั่นไส้และรังเกียจผู้ชายคนนี้เข้ากระดูกดำ
ติ๊ง เสียงข้อความไลน์ดังขึ้นที่โทรศัพท์มือถือของแฮร์รี่ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมาดู
"พี่แฮรรี่เราเลิกกันเถอะ"
เมื่อแฮร์รี่เจอข้อความนี้แล้วชายหนุ่มตกใจมากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้หญิงอันเป็นที่รักทันที
"Sorry There is no acknowledgement from your requested number"
"ปิดเครื่อง ไม่จริงใช่ไหม เอวาไม่ใช่คนพิมพ์ข้อความนี้มาเองใช่ไหม " แฮร์รี่พูดกับตัวเองด้วยหัวใจที่แตกสลาย หัวใจของเค้าเต้นรัวดั่งกลองเพลิง
" ไม่จริง เรารักกันมากไม่ใช่เหรอเอวา " เมื่อโทรศัพท์หาแฟนสาวไม่ได้เค้าจึงตัดสินใจกับที่คอนโดทันที เมื่อกลับมาแล้วเข้าของเครื่องใช้ของเอวานั้นได้หายไปเกือบทุกสิ่งทุกอย่าง แฮร์รี่ได้แต่ร้องไห้หลังพิงฝาอย่างหมดอะไรตายอยาก "เธอคือรักแรกของเค้า เค้าไม่เคยรักใครมาก่อน เค้าอุตส่าห์ปลอมตัวและหนีการแต่งงานมาเพื่อหารักแท้ เค้าหนีการแต่งงานที่ผู้เป็นแม่มอบให้ และเค้าก็ได้เจอรักแท้คือเธอ เธอที่ไม่รู้ว่าฐานะที่แท้จริงของเขา แต่ตอนนี้เธอได้ทิ้งเขาไปแล้ว เค้าได้แต่ร้องไห้ด้วยหัวใจที่แตกสลาย "
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปโปรดติดตามด้วยนะคะ คำแนะนำของไรท์คือ นิยายเรื่องนี้เป็นราม่าแบบ 100% ค่ะ คนที่ไม่ชอบดราม่ากดออกได้เลยนะคะไม่ต้องมาด่าคนแต่ง
ถ้าใครชอบก็กดติดตามผู้แต่งด้วยนะคะจะได้แจ้งเตือนเมื่ออัพตอนใหม่ค่ะ
ถ้าชอบก็ฝากกดไลท์กดแชร์ให้ด้วยนะคะคอมเม้นต์มาด้วยก็จะดีมากมายค่ะ
ไรท์ห่างหายจากการแต่งนิยายไปนานมากจริงๆค่ะ ตอนนั้นขอบอกเลยว่าไม่มีฟิวในการแต่งนิยายค่ะเลยกลัวนิยายออกมาไม่ดีก็เลยไม่แต่งดีกว่า ตอนนี้ฟิวลิ่งมาเต็มค่ะรับรองฟินแน่นอน
*** ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ***
Guest
