ชลินทราเป็นคนที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองเสมอ หากเมื่อใดที่เธอบอกว่ารักย่อมหมายถึงรักหมดใจ หากวันใดที่หมดรักก็คือไม่เหลือเศษเสี้ยวความรักนั้นในหัวใจอีกต่อไป
เขา คือความรักที่เธอแอบเฝ้ามองมาตลอดหลายปี มองเขาเลิกกับเเฟนคนเเล้วคนเล่า แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยชายตามองเธอสักครั้ง เขาขีดเส้นสถานะเธอชัดเจนเข้มยิ่งกว่าปากกาเเดงว่าเป็นเพียง น้องสาวเพื่อนสนิท
จวบจนวันที่เขาเป็นโสดอีกครั้ง คนที่ไม่เคยมองเธอเป็นหญิงสาวกลับเดินมาบอกเธอโต้งๆว่าให้หมั้นกับเขา ด้วยสติสัมปะชัญญะที่ครบถ้วน ใบหน้าเรียบนิ่ง แววตาลุ่มลึกไร้ความรู้สึก เอ่อ พิศวาส
"สรุปจะหมั้นไหม"
เธอนึกสงสัยว่ารูปประโยคนั้นเหมือนคำสั่งมากกว่าขอร้อง แววตาคมกริบที่มองปราดมาจนแทบจะกินหัวเธอด้วยซ้ำ
เขาดุ เขาร้ายกาจขนาดไหนเเต่เธอก็ชอบเขาอยู่ดี ต่อให้รู้ว่าเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในเกมส์เเต่เธอก็ยินยอมพร้อมทั้งใจและร่างกาย
ความรักทำให้คนเราลืมเอาสมองมาด้วยเสมอ
"หมั้นค่ะ"
เธอตอบออกไปอย่างฉะฉานด้วยความมั่นใจหวังว่าวันนึงจะทลายเเพงที่สูงยิ่งกว่าภูเขาไฟ ฟูจิในใจเขาได้
ชลินทราคิดอย่างเศร้าเเต่คลี่ยิ้มแฉ่งอวดฟันทุกซี่ออกมาด้วยความดีใจราวกับหมาตัวน้อยที่กระดิกหางดุกดิกไปมา
........แต่เปิดไว้เฉยๆ55555.............
Guest
