วิธีการรับมือคุณนางร้ายจอมเหวี่ยงก็คือ
การเล่นสมจริง ถึงพริกถึงขิง (?) เท่านั้นแหละ!
“ใกล้จะถึงบทสำคัญแล้วค่ะ ต่อเลยค่ะ อีกนิดเดียว~”
ริมฝีปากนุ่มคลอเคลียเหนือผิวเนื้อที่คอระหง มารินใจระส่ำกับสัมผัสร้อนผ่าวของคนที่ ‘เล่นนอกบท’ แล้วยังไม่ยอมรับอีกต่างหากว่าตัวเองเล่นผิดบทอีกต่างหาก บทนี้มันมีที่ไหน มันไม่มีตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ แต่พราวก็เอาแต่สัมผัสเธอไม่หยุด ส่วนเธอในตอนนี้แทนที่จะต่อต้าน แต่ก็ดันอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว อ่อนระทวยไปกันสัมผัสอีกฝ่ายซะงั้น
“คะ คุณภพเป็นของ ฉะ ฉัน”
มารินพยายามดึงตัวเองเข้าหาบท แม้จุมพิตร้อนผ่าวจะทำให้เธอแข้งขาอ่อนปวกเปียกไปหมด ส่วนคนที่ควรต่อบทก็พรมจูบร้อนฉ่าไม่หยุด เหมือนพราวจะลืมไปแล้วว่าตัวเองควรจะต่อบทยังไง แล้วยิ่งใจหายใจคว่ำมากกว่าเดิมเมื่อเรียวปากอุ่นค่อยๆ ไล่จากคอของเธอมาที่เนินอก แถมเสื้อเกาะอกของเธอก็เหมือนจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่อีกด้วย
“นะ นี่...”
“ชู่ว~ พราวกำลังตั้งใจเล่นเลยค่ะคุณมาริน อย่าทำให้พราวเสียสมาธิ”
เจ้าตัวเอ่ยกระซิบขณะที่ริมฝีปากแนบชิดกับต้นคอของอีกฝ่าย สีหน้าของมารินแดงก่ำจวนจะระเบิดเพราะเสื้อเกาะอกของเธอในต้นนี้โดนรั้งลงต่ำจนหลุดจากทรวงอกเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พร้อมกับเรียวปากที่ครอบจุกถันแสนอ่อนไหวจนตัวของมารินสั่นเทิ้มยิ่งกว่าเดิม เธอหอบหายใจกระชั้น
“มะ มันไม่มีบทนี้สักหน่อย”
“มีสิคะ พราวกำลังเล่น คุณมารินรอต่อบทเลย...”
**********************
สวัสดีค่ะ เราชื่อต้อมนะคะ
อัพนิยายที่ทวิตตลอดน้า ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องไหนอัพตามเพจกับทวิตเลยจ้า
เพจอัพนิยาย https://www.facebook.com/matchytom
ทวิตอัพนิยาย @pipin_piny
ตามเม้ามอยตั่งต่างได้ที่ทวิตหลักน้า
ทวิตหลัก @matchanok_tom
Guest
