หลงรัก (พอร์ช + ข้าวหอม)

{ข้าวหอม}

“ทำไมฝนต้องมาตกตอนนี้ด้วยนะ” เพราะพึ่งเลิกเรียนและกำลังจะกลับคอนโดแต่ก็ต้องมาเจอฝนที่ตกก่อน นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้แต่ฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จะให้รอต่อไปก็ไม่ไหวเพราตอนนี้หนาวมากบวกกับเริ่มดึกแล้วคนที่หลบฝนด้วยกันต่างทะยอยกลับบางคนก็กลับทั้งฝนตก บางคนก็มีคนมารับ ฉันจึงตัดสินใจเดินกลางสายฝนที่ตกหนักลัดเลาะไปตามทางต่างๆเพื่อข้ามถนนไปเอารถที่จอดไว้อีกที่ ที่จอดไว้ก็ไกลซะเหลือเกิน

ปิ๊บ ปิ๊บ ปี๊บบบบบบบบบบบ

กรี๊ด!

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดด

{พอร์ช}

“เชี่ย”

ผมกำลังจะขับรถออกจากมหาลัยเพราะมาส่งน้องชายมาทำงานอะไรของมันก็ไม่รู้ สาเหตุที่ให้ผมมาส่งเพราะบอกว่าฝนตกขี้เกียจขับรถ ไม่ใช่อะไรหรอกจังหวะที่มันลงมาจากคอนโดเป็นจังหวะที่ผมกลับจากบริษัทพอดี ตอนมาก็ดีดีอยู่หรอกแต่พอตอนกลับเนี่ยสิ อยู่ๆก็มีคนวิ่งตัดหน้ารถแต่ไม่โทษคนอย่างเดียวหรอกเพราะผมก็ผิดที่ขับรถเร็ว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ผมตกใจไม่น้อยแต่ก็ต้องรีบลงจากรถไปดูคนก่อน แต่ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้ชนเธอเลยเพราะผมเบรคทัน

“น้อง น้อง น้อง” ไม่มีสัญญาณตอบรับผมตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นรถก่อนจะมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาล

“หนาวจัง” เสียงพึมพำของคนที่นอนหมดสติดังขึ้นจนผมต้องหันไปมอง คนที่หมดสตินอนหนาวสั่นอยู่ข้างๆเห็นแบบนั้นผมเลยตีไฟเลี้ยวเทียบฟุตบาท ใช้สูทห่มไว้ให้เธอ ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เชี่ยเอ้ย เสื้อบางมากทำให้เห็นถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่ก็ต้องตกใจกับคนที่นอนอยู่แต่อยู่ดีดีก็ลืมตาขึ้นมา